Mowa bez słów. Mowa ciała To podstawa w kontaktach międzyludzkich - nie tylko w biznesie, ale także (a może przede wszystkim) w życiu prywatnym. To jak.

Prezentacja na temat: "Mowa bez słów. Mowa ciała To podstawa w kontaktach międzyludzkich - nie tylko w biznesie, ale także (a może przede wszystkim) w życiu prywatnym. To jak."— Zapis prezentacji:

1 Mowa bez słów

2 Mowa ciała To podstawa w kontaktach międzyludzkich - nie tylko w biznesie, ale także (a może przede wszystkim) w życiu prywatnym. To jak stoisz, siedzisz, chodzisz, jak patrzysz i jak gestykulujesz - ma kolosalne znaczenie dla twojego wizerunku.

3 Słownik telewizyjny Belka- pasek na ekranie przedstawiający np. informacje dotyczące autorów reportażu, oraz miejsc, w których był przygotowany, pojawia się także podczas nadawania relacji na żywo, czy konferencji prasowych.

4 Jingiel ( dżingiel) ( Brzęczenie) – przerywnik transmisji, krótki dźwięk, łatwo zapamiętywalny slogan lub melodyjka, używana przede wszystkim w programach radiowych, jak również niektórych programach telewizyjnych

5 Kadr Przestrzeń, którą ogranicza rama obrazu.

6 News Krótka, obiektywna informacja, która dotyczy aktualnych wydarzeń i skupia się wyłącznie na jednym wątku, nie wnikając w szczegóły i nie przedstawiając rozbudowanego tła wydarzeń. Tematem newsa są zdarzenia krótkotrwałe (rozgrywające się między kolejnymi wydaniami wiadomości), łatwo zauważalne (dużych rozmiarów lub gwałtownie nasilające się), jednoznaczne nie budzące wątpliwości, znaczące, zgodne z oczekiwaniami albo niespodziewane.

7 Inne Najazd– zawężanie pola obserwacji, ma charakter dynamiczny: kamera usuwa z pola widzenia część obrazu i zmusza widza do koncentracji uwagi na wybranej postaci lub przedmiocie Prompter (teleprompter)- urządzenie wyświetlające tekst dla prezentera Przebitka – Ujęcie spełniające wielorakie funkcje: (1) informacyjną, (2) rolę akcentu, (3) pokazuje akcję dziejącą się w innym miejscu, (4) pokrywa wszelkie „dziury" (brak ciągłości itp.) głównego ujęcia. Zazwyczaj krótkie. Praktykowane w filmie, w telewizji i bardzo często w wywiadach dokumentalnych. Stand-up – w dziennikarstwie telewizyjnym, wejście na antenę dziennikarza, który własnymi słowami –przygotowanymi z góry lub improwizowanymi – opisuje sytuację lub komentuje problem.

8 Komunikacja werbalna Komunikacja interpersonalna, której środkiem jest język mówiony.

9 W komunikacji werbalnej dużą rolę odgrywają takie czynniki, jak:  akcent i modulowanie wypowiadanych kwestii, co często ma większy wpływ na partnera interakcji niż treść wypowiedzi;  stopień płynności mowy;  zawartość (treść) wypowiedzi – w tym przypadku zasób leksykalny ma związek z kompetencjami kulturowymi jednostki – np. osoby o mniejszych kompetencjach kulturowych rzadziej posługują się językiem literackim, a częściej gwarą środowiskową lub regionalną;  iloczas (zmniejszanie lub wydłużanie czasu wypowiadanego słowa)

10

11 Komunikacja niewerbalna Zespół niewerbalnych komunikatów nadawanych i odbieranych przez ludzi na wszystkich niewerbalnych kanałach jednocześnie. Informują one o podstawowych stanach emocjonalnych, intencjach, oczekiwaniach wobec rozmówcy, pozycji społecznej, pochodzeniu, wykształceniu, samoocenie, cechach temperamentu itd. Komunikaty te nadawane są i odbierane najczęściej na poziomie nieświadomym, jednak mogą być również nadawane i odbierane świadomie (tak jak większość gestów - emblematów czy wiele wyrazów mimicznych). Komunikacja niewerbalna może odgrywać równie istotną (lub nawet większą) rolę, co komunikacja werbalna.

12

13

14 Język Mediów  Powstanie nowych mediów sprawiło, że masowe komunikowanie zmieniło swój charakter. Przestaliśmy być jedynie odbiorcami przekazów medialnych. Sami możemy je tworzyć. Wykorzystujemy do tego różne języki, niekoniecznie składające się ze słów. Dziś możemy na wielką skalę komunikować się za pośrednictwem obrazów czy dźwięków. Tworzą one własne języki — czyli systemy znaków.  Mówi się, że żyjemy obecnie w kulturze obrazu. Jednak język obrazów tworzył się przez wieki, np. operowanie światłem, tak ważne dla stworzenia odpowiedniego nastroju w filmie, wykorzystywali już barokowi malarze.  Wielość języków umożliwia przekazanie tych samych treści w różnych formach. Często możemy zaobserwować, jak ta sama treść „przepływa” pomiędzy różnymi nośnikami informacji.

15  Z drugiej strony forma utworu zawsze wpływa na jego treść, np. książki i ich kinowe ekranizacje różnią się przekazywanymi treściami. W „przekładzie” na język filmu traci się piękno słów i ich niuanse znaczeniowe. W miejsce słów pojawia się na ekranie obraz, który inaczej oddziałuje na odbiorcę.  W obrębie poszczególnych mediów z czasem powstały różne gatunki wypowiedzi. Pojęcie gatunku nie łączy się wyłącznie z twórczością artystyczną — wiele jest gatunków użytkowych. W telewizji możemy zobaczyć spektakle teatru telewizji, ale też wiadomości. Każde medium ma swoiste gatunki, które wciąż się zmieniają i łączą ze sobą. Czasem wymierają, lecz pozostawiają po sobie ślad. Dziś w kinie raczej nie zobaczymy klasycznego westernu lub musicalu. Jednak konwencje tych gatunków nadal inspirują reżyserów.

16  Szczególnym medium jest internet. Łączy on wszystkie języki: słów, filmu, obrazu, dźwięków. Wędrówka po nim jest swobodna, wyznaczana odniesieniami do innych stron i preferencjami odbiorcy. Jest ona możliwa dzięki obecności hipertekstu — zbioru tekstów połączonych ze sobą odniesieniami.  Znajomość różnych języków i gatunków pomaga nam w tworzeniu własnych przekazów. Dzięki niej możemy odpowiednio oddziaływać na odbiorców. Z drugiej strony sprawia, że nasz odbiór jest pełniejszy i pogłębiony. Możemy określać, co w danym utworze jest typowe, a co oryginalne. Umiemy też sprecyzować znaczenie danego elementu w obrębie całości dzieła.  Każde medium zwraca się do nas innym językiem. Telewizja to obraz i dźwięk, oczekujemy od niej dynamiki i rozrywki. Radio z łatwością rozbudza wyobraźnię, szczególnie ważny jest tu głos spikerów. Codzienna gazeta skłania natomiast do krytycznej analizy tekstów i obrazów. Internet w praktyce okazuje się kombinacją pozostałych mediów. Teksty, zdjęcia i filmy za jego sprawą łączą się w hipertekst pozwalający samodzielnie decydować o tym, które informacje i w jakiej kolejności chcemy poznać.

17  Znaczenie głosu jest prawie 6 razy ważniejsze niż wypowiadanych słów.  Twój głos ma zasadniczy wpływ na słuchaczy. Żywy, ekscytujący będzie przyciągał i utrzymywał uwagę publiczności. Głos przemawiającego powinien być przyjemny, naturalny, mocny, ekspresyjny i łatwy w odbiorze. Używaj głośności, wysokości, tempa oraz barwy w połączeniu z odpowiednio dobranymi przerwami, aby odzwierciedlić i dodać znaczenia przesłaniu oraz nadać mu interesujący charakter. Twój głos powinien odzwierciedlać to o czym mówisz.  Głos jest częścią pozawerbalnej komunikacji i współgra z pozostałymi elementami, które się na nią składają. Mówienie jest funkcją nie tylko ruchową (pracują narządy mowy), ale także psychiczną (ośrodki mózgowe nadzorują przebieg tego procesu) i emocjonalną – poprzez dźwięki wyrażamy emocje. Dlatego w naszym głosie i sposobie mówienia ujawniają nasze myśli i odczucia. To jak mówimy i jak brzmi nasz głos – tworzy nasz wizerunek, obraz naszej osoby w oczach innych. Głos współtworzy to, co nazywamy pierwszym wrażeniem. Zauważ, że Twój głos się zmienia w zależności od sytuacji, w której się znajdujesz, w zależności od osób, z którymi rozmawiasz.

18 Głos jest instrumentem komunikacji – łączy ludzi. Właściwości naszego głosu wpływają na atmosferę komunikacji, na relację jaka nawiąże się między nami – jako nadawcami mowy, a słuchaczami – jej odbiorcami. Są osoby, których głos od razu przyciąga uwagę i do których lgniemy. Są też osoby, których głos zraża nas do siebie. Coś w ich głosie nas irytuje lub przeszkadza na tyle, by jak najszybciej skończyć rozmowę. Są głosy, którym nie wierzymy. Co wtedy? Czy rzeczywiście ta osoba jest niegodna zaufania, fałszywa? Tak często jest, bo reagujemy instynktownie na głos, słuchamy naszej intuicji. Problem w tym, że taki osąd może pojawić się wtedy, gdy nasz głos i sposób mówienia jest w jakiś sposób zaburzony (brak umiejętności, złe nawyki, złe samopoczucie, choroba itp.). Nadawany komunikat jest wówczas zaburzony i mylnie odbierany przez słuchacza, z czego nie zdajemy sobie sprawy. Zostają nam przypisane cechy, których nie posiadamy. W takiej sytuacji cechy głosu nie są odbiciem osobowości, myśli, odczuć a skutkiem nabytych nawyków lub problemów anatomicznych, medycznych. Wiele problemów komunikacyjnych, konfliktów, nieporozumień bierze się właśnie stąd. Ich źródłem mogą być także metakomunikaty – informacje, które przekazywane są na poziomie uczuć (zmiana brzmienia, akcent, dodanie słowa zmieniającego zdanie), modyfikujące znacznie wypowiadanych słów.

19

20 Ankieta została przeprowadzona we wrześniu 2015 roku wśród dwudziestu uczniów klas drugich naszej szkoły

21

22

23

24

25

26 Dziękuję za uwagę Oliwia Kołodziejska