Style prezentacji.

Prezentacja na temat: "Style prezentacji."— Zapis prezentacji:

1 Style prezentacji

2 1. Formalny: Osoba prezentująca w sposób formalny:
skłonna jest dokładnie definiować cele i zasady pracy w grupie i dokładnie określać swoje oczekiwania wobec grupy koncentruje się na przekazywaniu informacji o produkcie / problemie nastawiona jest na realizację planu i ściśle kontroluje jego realizację nie interesuje się osobistymi problemami uczestników nie sprawdza poziomu zrozumienia u uczestników utrzymuje dystans i nie reaguje na indywidualne pytania i uwagi uczestników Prezentowanie w sposób formalny jest najbardziej efektywne, gdy uczestnicy nie chcą się angażować i ujawniać, wolą oni także otrzymywać gotową wiedzę bez większego wysiłku. Warto ten model stosować przy krótkich – minutowych prezentacjach.

3 2. Trenerski Osoba prowadząca prezentację w sposób trenerski:
precyzyjnie formułuje cele i zasady prezentacji przekazuje informacje w sposób atrakcyjny i urozmaicony nastawiona jest na to by odpowiadać na pytania i wątpliwości uczestników – potrafi jednak podsumować i ukierunkować grupę na wyznaczone przez siebie tory pracy stara się podtrzymywać dobre relacje w grupie przy wysokiej efektywności zapewnia stały dostęp do siebie jest przyjaźnie nastawiona dba o to by uczestnicy rozumieli treści przedstawiane na prezentacji i – sprawdza to Prowadzenie prezentacji w sposób trenerski jest najbardziej efektywne, gdy członkowie posiadają już jakieś umiejętności i wiedzę na dany temat. Nie wykazują jednak wysokiego poziomu motywacji aby przyswoić sobie samodzielnie skomplikowane zagadnienie.

4 3. Koleżeński Osoba prowadząca prezentację w sposób koleżeński:
nastawiona jest na wysłuchiwanie głosów uczestników stara się potrzymać dobrą atmosferę w grupie zapewnia łatwy dostęp do siebie i jest nastawiona przyjaźnie zapewnia zainteresowanie uczestnikom bardziej nastawiona jest na „rzucanie pomysłów” i „skakanie z tematu na temat” niż na uporządkowany wywód kwestię uporządkowania treści prezentacji pozostawia uczestnikom koncentruje się na osobistych historyjkach (nie zawsze zgodnych z tematem prezentacji) Styl koleżeński jest najbardziej efektywny i pozwala członkom zespołu na wykorzystanie posiadanych umiejętności, gdy uczestnicy stanowią zespół ludzi, którzy mają świadomość wspólnego celu i angażują się w jego realizację. Można także wykorzystać ten styl w sytuacjach impasu, gdy potrzebne jest oderwanie się od stereotypów i napięć.

5 4. Delegujący Osoba mająca tendencję do delegującego stylu kierowania zespołem: określenie szczegółowych zadań oraz sposobu wykorzystania tych zadań powierza członkom grupy, sama nie koncentrując się na nich utrzymuje dystans wobec problemów i potrzeb uczestników nie zwraca uwagi na poziom zrozumienia i zaangażowania uczestników koncentruje się przede wszystkim na stawianiu pytań i problemów uczestnikom aby sami znaleźli najlepsze rozwiązania Styl delegujący jest najbardziej efektywny, gdy uczestnicy są dobrze zorganizowaną grupą o wysokich kompetencjach i doświadczeniu oraz są zmotywowani do podejmowania odpowiedzialności za efekty spotkania. Można ten styl zastosować w przypadku grupy, która współpracuje na co dzień i spotyka się z prowadzącym kilka razy w roku.

6 METODY AKTYWIZOWANIA inspirowanie uczestników tematem – produktem, jego cechami oraz możliwościami jego wykorzystania; żywy werbalny i niewerbalny sposób komunikowania się z grupą; urozmaicenie technik pobudzania energii grupy KORZYŚC I ZAGROŻENIA Grupa utrzymuje dobrą formę i nastrój przez całe spotkanie. Ludzie chcą się angażować, ujawniają swoje pomysły, wątpliwości i potrzeby. Można zbytnio zaktywizować grupę w kierunku sporów, kłótni czy też ostentacyjnego wyrażania niezadowolenia.

7 Metody stabilizowania Podawanie suchych informacji o produkcie bez obrazowych przykładów i urozmaiceń Monotonny sposób mówienia i gestykulacji. Stosowanie technik wyciszających np. ciągłe mówienie bez zadawania pytań itd. KORZYŚC I ZAGROŻENIA Warto stosować gdy grupa jest silnie zmotywowana, a wtedy zaktywizują się jeszcze mocniej ujawniając w pełni swoje potrzeby. Stabilizowanie pozwala też grupie na odpoczynek, gdy jest zmęczona. Zniechęcenie grupy do prezentera i produktu, znudzenie i senność, niedostrzeganie przez uczestników wszystkich pozytywnych cech produktu

8 ZACHOWANIA I TECHNIKI AKTYWIZUJĄCE ZACHOWANIA LIDERA AKTYWIZUJĄCE GRUPĘ Kontakt wzrokowy z uczestnikami Zmienianie dystansu względem grupy Zmiany emocji (modulowany głos, żywa mimika, gestykulacja) Podnoszenie i ściszanie głosu Robienie pauz (zawieszanie głosu) Mówienie, zwracanie się wprost do konkretnych osób TECHNIKI AKTYWIZUJĄCE GRUPĘ Tematy interesujące, ważne dla grupy Zmiana typów zadań (zróżnicowane formy aktywności) Zadania w małych grupach Współzawodnictwo – konkursy Poznawanie siebie i swoich opinii przez uczestników Informacje zwrotne pomiędzy uczestnikami i prowadzącymi Żarty i przykłady z życia Zapraszanie do aktywności (pytań, odpowiedzi, zbliżania się

9 ZACHOWANIA LIDERA STABILIZUJĄCE GRUPĘ
Koncentrowanie uwagi grupy na prezenterze (gdy są zbyt rozkojarzeni) Mówienie do grupy (przez co najmniej 15 minut) Utrzymywanie jednego dystansu względem grupy Monotonny głos i spokojna wyważona mimika. TECHNIKI STABILIZUJĄCE Indywidualne wypełnianie arkuszy, notowanie, samodzielne zastanawianie się. Ta sama forma aktywności (np. 15 minut rozmowy na jeden temat)