Usługi przewodnickie zaczęły pojawiać się wraz z rozwojem podróży i pojawieniem się zjawiska turystyki. Już w odłegłych czasach podróżnicy korzystali z.

Prezentacja na temat: "Usługi przewodnickie zaczęły pojawiać się wraz z rozwojem podróży i pojawieniem się zjawiska turystyki. Już w odłegłych czasach podróżnicy korzystali z."— Zapis prezentacji:

1 Zasady uzyskiwania uprawnień przewodnika turystycznego Valentyna Voinarovych 48054

2 Usługi przewodnickie zaczęły pojawiać się wraz z rozwojem podróży i pojawieniem się zjawiska turystyki. Już w odłegłych czasach podróżnicy korzystali z usług informatorów – przewodników. Starożytna Gracja, Egipt, a potem Italia miały już swoich cicerone. Wraz z pojawieniem się typowo turystycznych motywów podrózowania pojawiły się także usługi przewodnickie, bardzo zbliżone do dzisiejszego znaczenia tego typu usług.

3 Trochę historii Za pierwszy oficjalnego przewodnika europejskiego należy wymienić Franza Pablo, sołtysa wsi Karłów w Górach Stołowych, który w 1813 roku został mianowany królewskim przewodnikiem i kasjerem Szczeelińca Wielkiego. W 1817 roku powstała pierwsza w Europie organizacja przewodników górskich i tragarzy lektyk w Legnicy. Galicyjskie Towarzystwo Tatwańskie w 1875 roku opracowało pierwszy regulamin przewodnicki pt. Urządzenie służby przewodników.

4 Uzyskanie uprawnień przewodnika turystycznego wamaga spełnienia wielu warunków ustalonych przez ustawę o usługach turystycznych. Zgodnie z art. 3 ustawy przewodnik turystyczny to osoba zawodowo oprowadzająca turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielająca o nich informacji. Uprawnienia przewodnika turystycznego (lub pilota wycieczek) może otrzymać osoba, która: ukończyła 18 lat, ukończyła szkołę średnią, posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek.

5 Do zadań przewodnika turystycznego należy:
oprowadzanie wycieczek, fachowe udzielenie informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach turystycznych; uświadomienie turystom bogactwa kulturalnego naszego państwa, zabytków, pomników, które są naszym wspólnym dziedzictwem, w zakresie ochrony przyrody i krajobrazu - uczenie poszanowania natury, opieka nad turystami, udzielanie pierwszej pomocy, przestrzeganie, popularyzowanie zasad kultury turystycznej, opieki nad zabytkami i ochrony przyrody, podnoszenie kwalifikacji, ciągłe pogłębianie wiedzy, przestrzeganie regulaminu przewodnickiego, noszenie odznaki. Ponadto powinien być on kwalifikowanym turystą, miłośnikiem krajoznawstwa, odznaczającym się szeregiem cech osobistych, które wraz posiadaną wiedzą i umiejętnościami pozwolą mu w pełni wykonać powierzone zadanie.

6 Szkolenia kandydatów Na przewodników turystycznych mogą prowadzic tylko te jednostki, które otrzymały upoważninie na podstawie decyzji administracyjnej od marszałka wojewósztwa właściłego ze względu na ich siedzibę lub miejsce zamieszkania, które: Dysponują kadrą wykładowców mających wykształcenie wyższe do prowadzenia zajęć teoretycznych; Dysponują kadrą instruktorów o udokumentowanej praktyce w zakresie wykonywania zadań przewodnika turystycznego (w wymiarze conajmniej 50 dni w okresie 5 lat), do prowadzenia zajęć praktycznych.

7 Szkolenie przewodnickie
Obejmuje 250 godzin wykładów i ćwiczeń, m.in. z następujących dziedzin: historia Polski, geografia turystyczna Polski, turystyka w Polsce, podstawowe przepisy prawne w turystyce. Ponadto przewodnicy górscy odbywają szkolenia z zakresu: podstaowych wiadomości o górach Europy i Świata, bezpieczeństwa w górach. Każdy kandydat powinien uczestniczyć w terenowych wycieczkach szkoleniowych.

8 Uprawnienia przewodnickie są podzielone na 4 klasy:
przewodników górskich dla określonych obszarów górskich, przewodników miejskich dla poszczególnych miast oraz obszarów i obiektów znajdujących się w strefie podmiejskiej, jeżeli są one związane z historią, kulturą lub gospodarką miasta, przewodników terenowych dla poszczególnych województw lub regionów w tym obejmują również miasta położone w obrębie województwa lub regionu, przewodników wysokogórskich międzynarodowych bez ograniczeń terytorialnych.

9 Kurs przewodnicki Pod względem terenu uprawnień w Polsce wyróżnia się obecnie: 3 obszary uprawnień dla przewodników górskich: sudecki, beskidzki, tatrzański; 10 obszarów uprawnień dla przewodników miejskich: 10 obszarów miejskich (Warszawa, Łódź, Kraków, Wrocław, Poznań, Trójmiasto, Szczecin, aglomeracja górnośląska, Lublin, Toruń); 16 obszarów uprawnień dla przewodników terenowych - 16 województw poza terenami powiatów górskich i wymienionych aglomeracji. Szkolenia tego typu organizują Koła Przewodnickie w całej Polsce. Pierwszy kurs przewodnicki odbył się w 1956 w Michałowicach (Karkonosze). Po ukończeniu kursu przystępuje się do egzaminu państwowego.

10 Rodzaje przewodników Terenowy łączy funkcje przewodnika miejskiego, górskiego i muzealnego w zależności od trasy (autokarowe, piesze, rowerowe) prowadzenie uczestników imprezy określoną w programie trasą dbanie o bezpieczeństwo turystów, udzielenie pomocy w razie potrzeby przekazywanie informacji o geografii, historii, kulturze, gospodarce danego regionu dopilnowanie realizacji całego programu imprezy i ich zgodności z zamówieniem rozbudzenie wśród uczestników imprezy chęci do uprawiania turystyki i krajoznawstwa.

11 Górski Tatrzańscy, sudeccy, beskidzcy przekazywanie informacji o trasie i okolicy zapoznanie z walorami regionu i ciekawszymi okazami przyrody na trasie, np. drzewa, skały troska o bezpieczeństwo oprowadzanych turystów dostosowanie trasy wyprawy do możliwości i ekwipunku turystów instruowanie turystów o sposobach posługiwania się sprzętem i zachowania się w górach zapewnienie turystom pomocy w razie potrzeby zachęcanie uczestników wyprawy do ochrony przyrody dobre zdrowie, kondycja fizyczna odpowiedzialność, zaangażowanie stanowczość.

12 Miejski - posiadanie uprawnień przewodnika miejskiego jest wymagane w następujących miastach: (Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Szczecin, Toruń, Warszawa, Wrocław a także zespołach miast: Trójmiasto oraz Katowice; przedstawienie miasta i poszczególnych jego obiektów (kościoły, zamki, pałace, kamienice, place, pomniki, muzea itp.) w sposób, który umożliwi turyście zachowanie w pamięci nie tylko jego obrazu, ale i w miarę skondensowanej wiedzy; powiązanie informacji o mieście z historią, kulturą i geografią całego kraju, a także wskazanie miejsca miasta w życiu społecznym i gospodarczym państwa; ukazanie powiązań historycznych, kulturalnych i innych z historią i kulturą Europy; prezentacja miasta z uwzględnieniem różnic i analogii w stosunku do miasta lub kraju, z którego pochodzą turyści; znajomość historii kraju i historii powszechnej, historii miasta i poszczególnych obiektów wraz ich wnętrzami, setkami obrazów, rzeźb, detali architektonicznych, symboliki opanowanie umiejętności łatwego nawiązywania kontaktu z ludźmi zachowanie w każdej sytuacji opanowania i grzeczności doskonała orientacja w terenie, dobra organizacja.

13 Muzealny przedstawienie ekspozycji muzealnej w sposób przystępny dla słuchaczy: przewodnik musi dobrać odpowiedni klucz słowny, tzn. grupie wykształconej musi przedstawić nie tylko sam eksponat, ale omówić też całość zjawisk i kierunków myślenia, scharakteryzować epokę, często ze szczegółami, wobec grupy dzieci wiele szczegółów zostanie ominiętych (przewodnik będzie musiał posługiwać się językiem prostym, bez słownictwa naukowego).