Moja dzielnica - Praga Północ

Prezentacja na temat: "Moja dzielnica - Praga Północ"— Zapis prezentacji:

1 Moja dzielnica - Praga Północ
Hania Ochman Kl.3c

2 Historia Pragi 1432 - pierwsza wzmianka o wsi szlacheckiej Praga
właścicielem połowy dóbr praskich jest Adam Kazanowski (Praga Magnacka), wymieniana osada Targowe na terenie dzisiejszej ulicy Targowej fundacja z dotacji króla Władysława IV i jego rodziny kaplicy, wzorowana na Santa Casa w Loreto wraz z ze słynącą łaskami figurą Matki Boskiej Loretańskiej - dziś na Nowej Pradze zniszczenie Pragi podczas obrony Pragi przed wojskami szwedzkimi w obrębie Okopów Lubomirskiego znajduje się Golędzinów, obie Pragi - Biskupia i Książęca oraz Skaryszew włączenie Pragi do Warszawy na mocy ustawy znoszącej jurydyki; powstaje VII cyrkuł praski rzeź Pragi wyburzenie zabudowy pod fortyfikacje napoleońskie budowa dworca kolei Petersburskiej (obecnie Warszawa Wileńska) oddanie do użytku stałego mostu inż. Stanisława Kierbedzia budowa dworca kolei Terespolskiej (obecnie Warszawa Wschodnia) wzniesienie cerkwi św. Marii Magdaleny Praga liczy około mieszkańców wzniesienie katolickiego kościoła parafialnego św. Floriana budowa kolejki wąskotorowej do Marek budowa kolejki wąskotorowej do Jabłonny i Wawra budowa kolejki wąskotorowej do Radzymina podział Pragi na cyrkuły Nowopraski i Staropraski po włączeniu do Warszawy osad: Nowa Praga, Szmulowizna i Kamionek na Pradze mieszka około mieszkańców 1 sierpnia Powstanie Warszawskie 14 września wyzwolenie Pragi

3 Zakład Wedla Fabrykę E. Wedel założył w 1851 r. Karol Wedel przy ul. Miodowej. W 1876r. firmę zaczął prowadzić Emil Fryderyk Wedel, który w 1865 r. przeniósł zakład wytwórczy na ul. Szpitalną 4/6/8. Chcąc zabezpieczyć swe wyroby przed próbami podrobienia stworzono znany do dziś znak fabryczny E. WEDEL.W latach 30. XX wieku produkcja przeniosła się do nowej fabryki w Kamionku. Firma przetrwała pożogę I i II wojny światowej, a jej produkty zdobyły uznanie w całej Europie środkowej - powodzeniem cieszyły się zwłaszcza czekolady i czekoladki. W latach fabryka pracowała dla potrzeb okupanta niemieckiego, lecz pomimo licznych represji załoga fabryki podejmowała akty sabotażu. Dzięki niej udaremnione zostały niemieckie plany wysadzenia wszystkich obiektów fabrycznych w powietrze. Po II wojnie światowej w 1949 nastąpiła nacjonalizacja firmy, której nadano nazwę 22 lipca, komunistycznego święta – rocznicy Manifestu Lipcowego. Zakłady Przemysłu Cukierniczego "22 Lipca" w Warszawie składały się w okresie PRL z 4 fabryk: Zakład 22 Lipca, dawniej E. Wedel Zakład Syrena, dawniej F. Fuchs (dołączone w 1960) Zakład Milanówek, dawniej F. Pomorski zakład produkcji pieczywa Płońsk.

4 "Czterej Bracia Śpiący" Stojący u zbiegu alei Solidarności i ulicy Targowej Pomnik Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni, przez warszawiaków został ochrzczony mianem Czterech Braci Śpiących. Był pierwszym pomnikiem wzniesionym w stolicy po II wojnie. Na wysokim cokole obłożonym kieleckim marmurem wyrosła grupa trzech żołnierzy nacierających na wroga. Niżej umieszczono czterech stojących na warcie polskich i radzieckich żołnierzy. Wartownicy ze spuszczonymi głowami wyglądają, jakby spali.

5 Kino "Praha" Kino to wybudowano w latach według projektu Jana Bogusławskiego oraz Józefa Jerzego Łowińskiego i było pierwszym w Warszawie powojennym kinem. Twórcą wystroju rzeźbiarskiego był natomiast Stefan Sikora. Praha powstała na pustym placu (przed wojną zajmowanym przez niewielki skwer) pomiędzy ulicami Karola Wójcika (dawna ul. Szeroka, obecnie nosi imię ks. Ignacego Kłopotowskiego) - działka 34, Jagiellońską - działka 2, a Stefana Okrzei - działka 33. Zamiast na fundamentach, gmach spoczął na sieci ruchomych przegubów (ze względu na niestabilne grunty), co było nie lada wyczynem polskich inżynierów. Dwukondygnacyjna sala kinowa (parter+balkon) mieściła łącznie 580 widzów. Wejście do budynku umieszczono od strony ul. Karola Wójcika, tam też znalazło się okienko kasowe i przeszklony lokal gastronomiczny. Dalej mieścił się hol z drzwiami prowadzącymi do sali kinowej i schodami na galerię (balkon). Wyjście zaś znalazło się od strony ul. Stefana Okrzei. Pomiędzy salą a ulicą znajdował się szeroki korytarz, do którego z balkonu wiodła pochylnia. Wystrój kina Praha stanowiły socrealistyczne płaskorzeźby, plafony, żyrandole i balustrady balkonu, schodów oraz pochylni. W roku 2005 kino Praha oficjalnie zakończyło swoją działalność (jako niedochodowe).

6 Nove Kino Praha Kino otwarto 14 czerwca 2007 roku z udziałem władz samorządowych, aktorów i duchowieństwa. Operatorem kina jest Instytucja Filmowa Max-Film S.A. Charakterystyczną cechą budynku zbudowanego według projektu zespołu projektantów w składzie Krzysztof Tyszkiewicz, Sławomir Stankiewicz, Michał Adamczyk jest ozdobienie jego fasady 12 płaskorzeźbami znanych polskich aktorów. Jest to ewenement, gdyż na zastosowanie płaskorzeźb w takiej skali zdecydowano się w Warszawie po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat. Płaskorzeźby mają wymiary 4,5 na 1,5 metra i wagę 5 ton każda. Projektantem rzeźb jest Jerzy Dobczański, wykonawcą zaś Piotr Banasik. Wnętrze budynku przyozdabiają czarno-białe zdjęcia polskich aktorów oraz trzy zachowane płaskorzeźby z dawnego budynku.

7 Budynek Dyrekcji Kolei Państwowych w Warszawie
Budynek Dyrekcji Kolei Państwowych, a właściwie kompleks 7 obiektów (pięciu połączonych ze sobą biurowców i dwóch budynków mieszkalnych, w tym jednego spełniającego po II w.ś. funkcję budynku biurowego) o łącznej kubaturze m³, mieszczący się w Warszawie przy ul. Targowej 74, róg ul. Wileńskiej i al. Solidarności oraz naprzeciwko obecnego dworca PKP Warszawa Wileńska i cerkwi Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny, powstał w latach według kontrowersyjnego projektu Mariana Lalewicza, w stylu modernistycznym z pewnymi elementami klasycyzmu, przypominającego szereg monumentalnych gmachów sprzed rewolucji w Petersburgu. Zachował się wolno stojący przy wejściu do budynku dorycki portyk w formie antycznej świątyni oraz interesujący wystrój niektórych wnętrz w stylu art déco, np. dwóch holi, wydzielonej części dla kierownictwa. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków w 1987.

8 Pomnik Praskiej Kapeli Podwórkowej
Pomnik zlokalizowany w Warszawie u zbiegu ulic Floriańskiej i Kłopotowskiego, w dzielnicy Praga Północ na Starej Pradze. Pomnik autorstwa rzeźbiarza Andrzej Renesa odsłonięty został 17 września 2006 roku. Skrzypek, akordeonista, gitarzysta, bandżolista i bębniarz wchodzą w skład kapeli uwiecznionej w pomniku. Orkiestra w nocy jest podświetlona kolorowymi światłami, a po wysłaniu sms-a można wysłuchać jedną ze 100 piosenek, także okupacyjnych i warszawskich, graną przez kapelę.

9 Cerkiew Dane : Zbudowany : 1867-1869 Wyznanie : prawosławne
Rodzaj : katedra metropolitalna Wezwanie : Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny Architekt : Mikołaj Syczew Budulec : cegła Jest pierwszą cerkwią w Warszawie wybudowaną od podstaw jako samodzielny obiekt. Znajduje się na warszawskiej Pradze Północ, naprzeciwko dworca PKP Warszawa Wileńska oraz kompleksu budynków b. Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, obecnie siedziby spółki Polskie Linie Kolejowe.

10 Bazylika katedralna św. Michała i św. Floriana
Dane: Zbudowano : Data zniszczenia : 1944 Wyznanie : Kościół rzymskokatolicki Rodzaj : bazylika Wezwanie : św. Floriana Męczennika i św. Michała Archanioła Architekt : Józef Pius Dziekoński Budulec : cegła Obecnie : Katedra odbudowana, mniejsza i stanowi katedrę diecezji Warszawsko-praskiej Forma i układ przestrzenny kościoła nawiązują do tzw. gotyku mazowieckiego lub nadwiślańskiego. Świątynia ta jest traktowana przez znawców architektury jako wzorcowa w polskiej architekturze sakralnej, wzorowało się na niej wielu projektantów innych kościołów. Konsekrowany w W latach 20. konstrukcja wysokich wież została naruszona, toteż zostały one obniżone. Kościół wysadzony przez wycofujących się Niemców we wrześniu 1944, odbudowany staraniem mieszkańców Pragi (odbudowa trwała do 1972). Od 1992 kościół jest katedrą diecezji warszawsko-praskiej. W 1997 uzyskał tytuł bazyliki mniejszej. W listopadzie 1994 przed kościołem odsłonięto kamień poświęcony ofiarom rzezi Pragi, a w sierpniu 2005 pomnik ks. Ignacego Skorupki.

11 VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV na Pradze
Dane: Typ szkoły : Liceum ogólnokształcące Patron szkoły : Władysław IV Waza Data założenia : 1885 Dyrektor : Grażyna Filipiak Adres : ul. Jagiellońska 38, Warszawa Znani ludzie : Zygmunt Chajzer - prezenter radiowy i dziennikarz Dobiesław Damięcki - aktor, reżyser, działacz ZASP-u Wiesław Ochman - światowej sławy śpiewak operowy, malarz Jerzy Dargiel - podporucznik AK, oficer Batalionu Parasol, aktor, reżyser, dyrektor teatrów, m.in. Teatru "Baj", nauczyciel, kompozytor i autor tekstów piosenek, instruktor harcerski, członek GK ZHP Henryk Ostrowski ps. Heniek - harcmistrz, komendant hufca "Praga" Grup Szturmowych Szarych Szeregów, aresztowany przez gestapo, uwolniony w akcji pod Arsenałem

12 Historia "Władka" tajne nauczanie. Powstaje 40 kompletów uczniowskich w 160. punktach Pragi, Bródna i Grochowa. Wielu uczniów szkoły, nie tylko harcerzy, wchodzi w skład Batalionu Harcerskiego "Wigry". przejęcie budynku szkoły przez Armię Czerwoną. Lekcje odbywają się w kilku punktach Pragi na 3 zmiany powrót Szkoły do własnego gmachu, który jest zdewastowany, bez ławek i pomocy naukowych; początek powojennego remontu budynku Szkoła otrzymuje sztandar placówka staje się 11-latką (połączenie ze Szkołą Podstawową nr 49) pierwsza rekrutacja dziewcząt, Szkoła przekształca się z męskiej na koedukacyjną pierwszy powojenny zjazd wychowanków Szkoły. Reaktywowanie Koła Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Króla Władysława IV pierwszy rocznik dziewcząt otrzymuje świadectwa dojrzałości przyłączenie do Szkoły Liceum Ogólnokształcącego nr 36 z ul. Brechta zamontowanie na wieżyczce szkolnej zegara przyjęcie - jako jednej z trzech pierwszych szkół w Warszawie - Liceum im. Władysława IV - do elitarnego Towarzystwa Szkół Twórczych obchody stulecia istnienia Liceum im. Władysława IV. Jubileuszowy Zjazd Wychowanków Szkoły. odsłonięcie przed Szkołą pamiątkowego kamienia poświęconego Januszowi Korczakowi, absolwentowi Gimnazjum Praskiego z 1897 r. otrzymanie nagrody m.st. Warszawy za bardzo dobre wyniki w nauczaniu, rozwój naukowego ruchu olimpijskiego i pielęgnowanie ponad 100-letniej tradycji Szkoły przyznanie Liceum nagrody 350-lecia istnienia Pragi powołanie do istnienia autorskiego gimnazjum przy VIII LO im. Władysława IV z klasą edukacji twórczej i klasą dwujęzyczną wprowadzenie mundurków do gimnazjum i liceum jako stroju galowego Władysławiaka ponowne uruchomienie zegara na wieżyczce szkolnej jubileusz 120-lecia Szkoły oraz otrzymanie przez Gimnazjum i Liceum im. Króla Władysława IV medalu jubileuszowego Towarzystwa Przyjaciół Pragi za wieloletnią pracę na rzecz mieszkańców i Dzielnicy Praga Północ m. st. Warszawy

13 Ogród Zoologiczny Uchwałą magistratu z dnia 14 czerwca 1927 przyjęto decyzję o utworzeniu Miejskiego Ogrodu Zoologicznego na Pradze. Oficjalne otwarcie nastąpiło 11 marca 1928 roku. Wybuch II wojny światowej przerwał okres prosperity warszawskiego zoo. Gdy zaczęły się bombardowania, personel ze względów bezpieczeństwa musiał wystrzelać zwierzęta drapieżne i słonia. Decyzja o odbudowie zoo podjęta została w 1946 roku i od razu przystąpiono do odbudowy i remontu budynków oraz gromadzenia zwierząt. W lipcu 1948 zoo zostało ponownie otwarte ze 150 okazami, pochodzącymi głównie z darów od osób prywatnych. Po szybkim rozwoju nastąpiła stagnacja, wobec podjęcia decyzji o przeniesieniu zoo poza granice Warszawy, co zaowocowało długoletnim niedoinwestowaniem. W 1978 zoo liczyło ok okazów zwierząt reprezentujących 380 gatunków, a w latach frekwencja wynosiła ok zwiedzających rocznie. W latach 80. XX wieku zoo znalazło się planie inwestycyjnym miasta i nastąpiła poprawa - powstały nowe budynki i poprawiły się warunki bytowe zwierząt.

14 Kapliczki

15

16 Bazylika Najświętszego Serca Jezusowego
Kościół wybudowany został w latach według projektu Łukasza Wolskiego. Dnia 30 czerwca 1904 roku księżna Maria otrzymała błogosławieństwo papieża Piusa X na budowę świątyni pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa, która miała powstać na wzór bazyliki św. Pawła za Murami w Rzymie. Ten odręcznie pisany przez Ojca Św. dokument jest do dzisiaj pieczołowicie przechowywany w archiwum parafii. Pierwszy etap prac związanych z budową przerwał w 1914 roku wybuch I wojny światowej. Zostały one wznowione dopiero w roku 1919 pod kierunkiem Hugona Kudery i trwały przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego. 25 października 1919, jeszcze podczas budowy kościoła, kardynał Aleksander Kakowski erygował, z ważnością od 1 listopada, parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nuncjusz papieski Achilles Ratti interesował się postępem prac w czasie budowy bazyliki, a po zostaniu papieżem – jako Pius XI – nadał w dniu 23 stycznia 1923 roku ukończonej świątyni zaszczytny tytuł bazyliki mniejszej. 16 kwietnia tego samego roku kardynał Aleksander Kakowski dokonał konsekracji świątyni. Od 1931 roku, zgodnie z wolą fundatorki kościoła, opiekę nad nim pełnią i pracę duszpasterską prowadzą księża salezjanie. W sierpniu 1991 roku Bazylikę odwiedził ówczesny papież Jan Paweł II.

17 Bazar Różyckiego Teren, na którym znajduje się bazar zakupił w 1874 r. Julian Józef Różycki od Wincentego Wodzińskiego i Gotlieba Langnera. Następnie nabył on także okoliczne działki (m.in. działki zlokalizowane przy ul. Targowej 52 i 54, Ząbkowskiej 8 i 10, a także Brzeskiej 23/25). Na posiadanym obszarze postanowił założyć targowisko, które miało stać się ośrodkiem handlowym Pragi. Pomysłodawcą utworzenia placu handlowego, a później administratorem bazaru był Manas Ryba, który od 1885 r. stał się właścicielem domu przy dzisiejszej ul. Targowej 56, skąd zarządzał targowiskiem. Teren bazaru został ogrodzony zdobionym żeliwnym ogrodzeniem. Można się było do niego dostać pięcioma wejściami. W początkowej fazie rozwoju posiadał siedem zadaszonych kramów, w których znajdowały się wydzielone stanowiska. W kolejnych latach zaczęły powstawać drobne stoiska handlowe w postaci budek, najliczniej zlokalizowane w sąsiedztwie wejść. Na bazarze i w okolicach zaczęły tworzyć się zakłady rzemieślnicze. Podczas I wojny światowej oferta sprzedawanych produktów zmniejszyła się. W sierpniu 1915 r. Niemcy wprowadzili ograniczenia handlowe. Zdarzały się także konfiskaty towarów. Po odzyskaniu niepodległości bazar zyskał rangę targowiska ogólnowarszawskiego. Podczas II wojny światowej mieszkańcy Warszawy mogli nabyć tu towary reglamentowane przez Niemców, pochodzące m.in. z niemieckich transportów i magazynów wojskowych. Sprzedawano tu także broń i amunicję, która była następnie skupowana na potrzeby Polskiego Państwa Podziemnego. Kupcy z Bazaru Różyckiego m.in. w 1939 r. przekazywali żywność dla kuchni Szpitala Ujazdowskiego, którego pacjentami byli ranni żołnierze, a także poprzez Polski Czerwony Krzyż dla więźniów Pawiaka. Sprawowali również opiekę nad Domem Weteranów Powstania Styczniowego, który był zlokalizowany w pobliżu targowiska. W 1944 r. bazar częściowo spłonął. Rozwój targowiska nastąpił zaraz po wojnie. Można tu było nabyć towary niedostępne w państwowych sklepach. W 1945 r. funkcjonowało ok. 500 stałych stoisk, ok. 200 sklepów, a także prowadzono sprzedaż ręczną. W 1950 r. nastąpiło upaństwowienie bazaru, jednak nie zlikwidowało to prywatnego handlu. W latach 60. narodziły się plany jego likwidacji i zagospodarowania terenu. Spotkały się one z powszechnym sprzeciwem. Pamiątką tamtego okresu jest poszerzona ulica Targowa i przejścia podziemne przy bazarze.

18 Bibliografia Książka pt.”Praga – prawa strona Warszawy”