Poniżej zacytowano fragment wyroku ogólnego zgromadzenia Sądu Najwyższego z 10 listopada 1923 r. Gdy małżonkowie mieszkają na różnych obszarach prawa w.

Prezentacja na temat: "Poniżej zacytowano fragment wyroku ogólnego zgromadzenia Sądu Najwyższego z 10 listopada 1923 r. Gdy małżonkowie mieszkają na różnych obszarach prawa w."— Zapis prezentacji:

1 Poniżej zacytowano fragment wyroku ogólnego zgromadzenia Sądu Najwyższego z 10 listopada 1923 r.
Gdy małżonkowie mieszkają na różnych obszarach prawa w państwie Polskiem, roszczenie o rozwód ocenia się wedle prawa tego obszaru, na którym małżonkowie ostatnio wspólnie mieszkali. Gdy wedle tej zasady rozstrzyga prawo b. dzielnicy pruskiej, może być orzeczony przez sąd tej b. dzielnicy rozwód małżeństwa, zawartego między katolikami na obszarze b. Królestwa Polskiego. Oceń praktyczne konsekwencje rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego? Wskaż wszystkie obszary prawa II Rzeczypospolitej w zakresie regulacji instytucji małżeństwa. Wymień obowiązujące na nich przepisy.

2 Kodeks zobowiązań (1933 r.):
Art. 306 § 1. Sprzedawca obowiązany jest do rękojmi, jeżeli okaże się, iż sprzedane przezeń prawo służy w całości lub części osobie trzeciej, jest ograniczone lub obciążone, albo nie istnieje (...). § 2. Sprzedawca jest obowiązany do rękojmi, jeżeli rzecz sprzedana nie posiadała w chwili wydania właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli miała wady, zmniejszające jej wartość lub użyteczność ze względu na cel, w umowie oznaczony, albo z natury lub przeznaczenia rzeczy wynikający (...). Na podstawie powyższej regulacji wskaż na dwa podstawowe rodzaje rękojmi przy sprzedaży. Spróbuj określić, jakie uprawniania przysługiwały kupującemu w przypadku wadliwości towaru.

3 Kodeks zobowiązań (1933 r.):
Art. 294 Przez umowę ……………….. sprzedawca zobowiązuje się przenieść własność rzeczy lub inne prawo majątkowe na kupującego, który zobowiązuje się zapłacić określoną cenę. Art Przez umowę każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy lub inne prawo majątkowe w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności rzeczy lub innego prawa majątkowego. Wpisz nazwy umowy zdefiniowanych w art. 294 i 352 k.z. Porównaj te kontrakty. Wskaż zasadniczą różnicę między nimi.

4 Kodeks zobowiązań (1933 r.) Art. 430 § 1. Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego przedmiot pożyczki, a biorący zobowiązuje się zwrócić przedmiot pożyczki w rzeczach tego samego gatunku i takiej samej ilości. § 2. Przedmiotem pożyczki mogą być pieniądze lub inne rzeczy zamienne. Porównaj umowę pożyczki z kontraktem przechowania i użyczenia. Wskaż podobieństwa i różnice między nimi.

5 Kodeks zobowiązań (1933 r.):
Art Przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika w przypadku, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. (...) Art § 1. Jeżeli dłużnik opóźnił się z zapłatą długu, wierzyciel powinien zawiadomić o tem niezwłocznie poręczyciela. § 2. Poręczyciel obowiązany jest wykonać zobowiązanie za które poręczył, w ciągu tygodnia od chwili, gdy wierzyciel zawiadomił go o opóźnieniu dłużnika. (...) Na podstawie zacytowanych przepisów wskaż charakter odpowiedzialności poręczyciela – bezpośredni czy akcesoryjny? Odpowiedź uzasadnij.

6 Kodeks zobowiązań (1933 r.):
Art Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania zamówionego dzieła, zamawiający zaś do zapłaty wynagrodzenia. (...) Art. 498 § 1. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności dla dającego zlecenie. (...) Art Zlecenie, dotyczące czynności prawnej, obejmuje, w braku odmiennej umowy umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Porównaj oba kontrakty regulowane przepisami KZ (weź pod uwagę strony umowy, jej przedmiot i zakres obowiązków kontrahentów).

7 Kodeks zobowiązań (1933 r.):
Art. 152 § 1. Właściciele przedsiębiorstw lub zakładów, wprawianych w ruch zapomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, wody i t.p.), albo wytwarzających materiały wybuchowe lub posługujących się niemi, odpowiadają za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu; od tej odpowiedzialności mogą uwolnić się tylko wówczas, gdy udowodnią, że szkoda powstała wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za której czyny nie ponoszą odpowiedzialności, albo w skutek siły wyższej. (...) Art. 153 § 1. Odpowiedzialność, w artykule poprzedzającym przewidzianą, ponoszą również właściciele mechanicznych środków komunikacji, poruszanych zapomocą sił przyrody. (...) Jakiego typu odpowiedzialność została uregulowana powyżej? Na jakiej zasadzie się opiera? Odpowiedź uzasadnij.

8 Art. 75. § 1. Spółką jawną jest spółka, która prowadzi we wspólnem  imieniu przedsiębiorstwo zarobkowe w większym rozmiarze (art. 4), a nie  jest inną spółką handlową. Art Spółka, mająca na celu prowadzenie w większym rozmiarze  przedsiębiorstwa zarobkowego albo gospodarstwa rolnego pod wspólną firmą,  jest spółką komandytową, jeżeli wobec wierzycieli za zobowiązania spółki  przynajmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia, a odpowiedzialność  przynajmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Art. 158.  § 1. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mogą być tworzone w celach gospodarczych przez jedną lub więcej osób, o ile ustawy  nie zawierają ograniczeń. […] Art § 1. Kapitał zakładowy dzieli się na udziały o równej lub nierównej wysokości. […] § 3. Spólnicy nie odpowiadają osobiście za zobowiązania spółki. Art § 1. Kapitał zakładowy (akcyjny) spółki akcyjnej dzieli się  na akcje o równej wartości nominalnej. § 2. Akcjonarjusze są obowiązani jedynie do świadczeń, oznaczonych  statutem. § 3. Akcjonarjusze nie odpowiadają osobiście za zobowiązania spółki. Wskaż główne różnice pomiędzy rodzajami spółki przewidzianymi przez Kodeks handlowy z 1934 r.

9 Kodeks Karny (1932 r.): Art. 44.Karami dodatkowymi są: utrata praw publicznych; utrata obywatelskich praw honorowych; utrata prawa wykonywania zawodu; utrata praw rodzicielskich lub opiekuńczych; przepadek przedmiotów majątkowych lub narzędzi; ogłoszenie wyroku w pismach. Art. 54. Sąd wymierza karę według swojego uznania, zwracając uwagę przede wszystkim na pobudki oraz sposób działania sprawcy i jego stosunek do pokrzywdzonego, na stopień rozwoju umysłowego i charakter sprawcy, na jego dotychczasowe życie tudzież na jego zachowanie się po spełnieniu przestępstwa. Wymień katalog kar zasadniczych znanych w tym kodeksie. Zdefiniuj pojęcie kar dodatkowych.

10 Kodeks karny 1932 r.: Art. 14. § 1. Przestępstwo umyślne zachodzi nie tylko wtedy, gdy sprawca chce je popełnić, ale także gdy możliwość skutku przestępnego lub przestępności działania przewiduje i na to się godzi. § 2. Przestępstwo nieumyślne zachodzi zarówno wtedy, gdy sprawca możliwość skutku przestępnego przewiduje, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że go uniknie, jak i wtedy, gdy skutku przestępnego lub przestępności działania sprawca nie przewiduje, choć może lub powinien przewidzieć. Wskaż rodzaje zamiaru, z którym można było wg tego kodeksu popełnić przestępstwo umyślne, a także rodzaje nieumyślności.

11 Kodeks karny (1932 r.) Art. 23 § 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia przestępstwa przedsiębierze działanie, skierowane bezpośrednio ku urzeczywistnieniu tego zamiaru, lecz zamierzonego przestępstwa nie dokonywa. § 2. Usiłowanie zachodzi także wtedy, kiedy sprawca nie wiedział, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu, nadającego się do dokonania na nim zamierzonego przestępstwa, lub ze względu na użycie środka, nie nadającego się do wywołania zamierzonego skutku. § 3. Nie odpowiada za usiłowanie, kto tylko z powodu zabobonu lub ciemnoty wierzył w skuteczność swego działania. Art. 24 § 1. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach, przewidzianych dla danego przestępstwa. § 2. W przypadkach , określonych w art. 23 § 2, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 25. Nie odpowiada za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od działania lub zapobiegł powstaniu skutku przestępnego. Wskaż zasady odpowiedzialności karnej za usiłowanie.

12 Kodeks karny (1932 r.) Art. 21 § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w obronie koniecznej, odpierając bezpośredni bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro własne lub innej osoby. § 2. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej sąd może zastosować nadzwyczajny złagodzenie kary, a nawet od kary uwolnić. Art. 22 § 1. Nie podlega karze, kto działa w celu uchylenia bezpośrednio niebezpieczeństwa grożącego dobru własnemu lub cudzemu, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć. § 3. Dobro poświęcone nie może przedstawiać wartości oczywiście większej, niż dobro chronione. § 4. W razie przekroczenia granic wyższej konieczności, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Podaj zasady braku odpowiedzialności karnej w przypadku omówionych powyżej kontratypów.

13 Kodeks karny z 1932 r. Art. 79. Jeżeli sprawcę czynu zabronionego pod groźbą kary uznano za nieodpowiedzialnego, a jego pozostawanie na wolności grozi niebezpieczeństwem porządkowego prawnemu, sąd zarządza jego umieszczenie w zamkniętym zakładzie dla psychicznie chorych albo w innym zakładzie leczniczym. Art. 82 § 1. Jeżeli czyn pozostaje w związku z nadużywaniem napojów wyskokowych lub innych środków odurzających, sąd może zarządzić, by sprawcę, po ewentualnem odbyciu wymierzonej kary, umieszczono w odpowiednim zakładzie leczniczym na przeciąg 2 lat. Art. 83 § 1. Jeżeli czyn pozostaje w związku ze wstrętem do pracy, sąd może zarządzić, by po odbyciu kary umieszczono przestępcę w domu pracy przymusowej na przeciąg lat 5. Art. 84. § 1. Sąd zarządza umieszczenie w zakładzie dla niepoprawnych, po odbyciu kary, przestępcy, u którego stwierdzono trzykrotny powrót do przestępstwa, tudzież przestępcy zawodowego lub z nawyknienia, jeżeli pozostawanie ich na wolności grozi niebezpieczeństwem porządkowi prawnemu. Jak nazywa kodeks karny wyżej wymienione środki prawne? Wskaż ich rodzaje i zasady wymierzania.

14 Kodeks Karny (1932 r.): Art. 1. Odpowiedzialności karnej ulega ten, kto dopuszcza się czynu, zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Art. 15. Okoliczności, od których zależy wyższa karalność, uwzględnia się tylko wówczas, gdy sprawca o nich wiedział albo powinien był wiedzieć. Art. 16. Okoliczności, wpływające na karalność czynu, uwzględnia się tylko co do tej osoby, której dotyczą. Jakie zasady polskiego prawa karnego wyrażają przytoczone przepisy? Oceń ich znaczenie w systemie prawnym.

15 Kodeks postępowania karnego (1928 r.):
Art. 24. § 1. Właściwy miejscowo jest przedewszystkiem sąd, w którego okręgu przestępstwo popełniono. § 2. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest ten z nich, w którym najpierw wszczęto postępowanie. § 3. Przestępstwo uważa się za popełnione w tem miejscu, gdzie wykonano działanie przestępne, albo gdzie skutek przestępny nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Art. 25. § 1. Jeżeli w chwili wszczęcia postępowania nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa, właściwy jest sąd, w którego okręgu: przestępstwo wyszło na jaw; ujęto osobę podejrzaną; osoba podejrzana mieszka; zależnie od tego, w którym z tych sądów najpierw wszczęto postępowanie. (...) Art. 26. Jeżeli w chwili wszczęcia sprawy nie można ustalić właściwości sądu w myśl art. 24 i 25, Sąd Najwyższy postanawia, który sąd ma sprawę rozpoznawać. (...) Art. 28. § 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w którym najpierw wszczęto postępowanie. § 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu. Jaką właściwość regulowały zacytowane przepisy kpk z 1928 r.? Wskaż kryteria, które decydowały o tej właściwości. Określ zasady regulujące kolizję właściwości między poszczególnymi sądami.

16 Kodeks postępowania karnego (1928 r.):
Art § 1. Po ukończeniu przewodu sądowego trybunał układa listę pytań, które przysięgli mają rozstrzygnąć. § 2. W pytania nie wolno pominąć żadnego z zarzutów postawionych w akcie oskarżenia. § 3. Za podstawę do pytań służy również przewód sądowy. Art Rozstrzygnięciu przysięgłych ulegają tylko pytania co do winy oraz związane z niemi pytania co do okoliczności faktycznych, uzasadniających według ustawy zastosowanie surowszego lub łagodniejszego przepisu karnego albo wyłączających przestępność czynu lub poczytanie winy.(...) Art Każde pytanie powinno być tak ułożone, żeby można było na nie odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Art Pytanie co do winy powinno obejmować wszystkie ustawowe znamiona zarzucanego przestępstwa. Zaczyna się od wyrazów: „czy oskarżony (oznaczenie osoby oskarżonego) jest winien, że”, poczem wymienia się okoliczności faktyczne zarzucanego czynu z możliwie ścisłem oznaczeniem czasu i miejsca. (...) Art Co do każdej okoliczności, uzasadniającej zastosowanie surowszego lub łagodniejszego przepisu karnego, zadaje się w razie potrzeby pytanie osobne. (...) Art Przysięgli rozstrzygają zadane im pytania według sumienia, na podstawie dowodów przedstawionych na rozprawie, uwzględniając z jednakową uwagą okoliczności przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Art Odpowiedzi zapadają bezwzględną większością głosów. W razie równości głosów przeważa zdanie korzystniejsze dla oskarżonego. Na jakim wzorcu opierali się twórcy kpk z 1928 r. wprowadzając do niego tę instytucję? W jakich sprawach i przed jakim sądem mogli występować przysięgli? Określ różnicę między instytucją przysięgłych a ławnikami.

17 Kodeks postępowania cywilnego (1930 r.):
Art. 84. Strony i ich zastępcy ustawowi mogą działać przed sądem albo osobiście, albo przez pełnomocników. Art Pełnomocnikami mogą być adwokaci, a z pośród nieadwokatów tylko spółuczestnicy sporu oraz osoby, sprawujące zarząd majątku lub interesów stron, wreszcie ich rodzice, małżonek, rodzeństwo lub dzieci.(...) Art. 88. Pełnomocnictwo może być albo procesowe, czy to ogólne, czy do prowadzenia poszczególnych spraw, albo do niektórych tylko czynności procesowych. Określ rolę pełnomocnika w procesie cywilnym. Kto mógł być pełnomocnikiem strony na gruncie kpc z 1930 r.? Spróbuj sporządzić wzór pełnomocnictwa procesowego ogólnego.

18 Kodeks postępowania cywilnego (1930 r.):
Art Orzeczenie sądu staje się prawomocnym, jeżeli stronom nie służy środek odwoławczy, albo jeżeli po wydaniu orzeczenia strony w oświadczeniu, skierowanym do sądu, zrzekły się środka odwoławczego. (....) Art Wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, nadto tylko między tymi samymi stronami, jeżeli z ustaw inaczej nie wynika. Podane przepisy regulują dwa aspekty prawomocności – zdefiniuj je i podaj, który odpowiada przepisowi art. 380.

19 Kodeks postępowania cywilnego (1930 r.):
Art § 1. Od wyroku sądu okręgowego służy skarga do sądu apelacyjnego w terminie dwutygodniowym od doręczenia skarżącemu wyroku z uzasadnieniem. (...) § 3. Skargę apelacyjną wnosi się do sądu okręgowego.(...) Art W postępowaniu apelacyjnym nie można rozszerzać pozwu ani występować z nowymi roszczeniami. Jednak w razie zmiany okoliczności można zamiast pierwotnego przedmiotu sporu jego wartości lub innego przedmiotu. (...) Art § 1. Na postanowienie sądu okręgowego jako też na zarządzenia przewodniczącego, o ile kodeks nie zawiera odmiennego przepisu, służy zażalenie do sądu apelacyjnego w terminie tygodniowym. Art § 1. Od wyroków drugiej instancji służy skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego. § 2. Z wyrokami zrównane są postanowienia drugiej instancji kończące postępowania. (...) Art Skargę kasacyjną oprzeć można na następujących podstawach: na naruszeniu prawa materialnego przez jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; na pogwałceniu istotnych przepisów postępowania, jeżeli uchybienia te mogły wpłynąć stanowczo na wynik sprawy.(...) Art Sąd Najwyższy w miarę uwzględnienia skargi uchyla wyrok zaskarżony w całości lub w części i odsyła sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał wyrok lub innemu sądowi równorzędnemu. W razie odesłania sprawy temu samemu sądowi, sąd ten rozpozna ją w innym składzie sędziów. (...) Określ zasadnicze różnice pomiędzy apelacją i kasacją.

20 Przeczytaj poniższe przepisy i udziel odpowiedzi na poniższe pytania:
Art. 73. Do orzekania o legalności aktów administracyjnych w zakresie administracji tak rządowej, jak i samorządowej powoła osobna ustawa sądownictwo administracyjne, oparte w swej organizacji na współdziałaniu czynnika obywatelskiego i sędziowskiego z Najwyższym Trybunałem Administracyjnym na czele (Konstytucja Marcowa, 1921 r.) Jak przedstawiała się realizacja postanowień Konstytucji w tym zakresie?

21 Prawo o ustroju sądów powszechnych (1928 r.)
Art. 1 § 1. Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych i karnych sprawują sądy powszechne: sądy grodzkie oraz sędziowie pokoju sądy okręgowe sądy apelacyjne i Sąd Najwyższy. Art. 12. Sądy grodzkie rozpoznają sprawy, powierzone im przez ustawy postępowania sądowego i ustawy szczególne, oraz, o ile ustawy inaczej nie stanowią – środki odwoławcze od orzeczeń sądów pokoju. Art. 15 § 1. Sędziowie pokoju rozpoznają z pośród spraw, należących do właściwości sądu grodzkiego, sprawy powierzone im przez ustawy postępowania sądowego lub ustawy szczególne. § 2. Jeżeli dla danej miejscowości nie ustanowiono sędziego pokoju, sprawy należące do jego właściwości rozpoznaje sąd grodzki. Art. 19. Sądy okręgowe rozpoznają w pierwszej instancji sprawy nie należące do właściwości innych sądów. Art. 33. Sądy apelacyjne rozpoznają środki odwoławcze od orzeczeń sądów okręgowych, o ile ustawy inaczej nie stanowią, oraz orzekają w sprawach przekazanych im przez ustawy. Art. 37. Sąd Najwyższy rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń sądów apelacyjnych, o ile ustawy inaczej nie stanowią, oraz w wypadkach wskazanych w ustawach – środki odwoławcze od orzeczeń sądów okręgowych i sądów przysięgłych […]

22 Prawo o ustroju sądów powszechnych (1928 r.)
Art. 24. § 1. Sąd okręgowy z udziałem przysięgłych, jako sąd przysięgłych, składa się z trybunału i ławy przysięgłych. § 2. Trybunał składa się z przewodniczącego i dwóch sędziów okręgowych. § 3. Ława przysięgłych składa się z dwunastu przysięgłych. […] Art. 25. Prezes sądu apelacyjnego corocznie w listopadzie, a w miarę potrzeby także i w ciągu roku, wyznacza dla każdych roków sądu przysięgłych w swoim okręgu przewodniczących i ich zastępców, bądź z pośród sędziów okręgowych przedstawionych przez prezesa sądu okręgowego, bądź z pośród sędziów apelacyjnych. Art. 27. § 1. Działalność sądów przysięgłych może być zawieszona co do wszystkich przekazanych im przestępstw lub pewnych ich rodzajów, na całym obszarze Państwa lub w pewnych okręgach, jeżeli to okaże się koniecznem ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

23 Prawo o ustroju sądów powszechnych (1928 r.)
Art. 189 § 1. Sędziego pokoju i jego zastępcę wybierają mieszkańcy danego okręgu na pięć lat. Art Sędzią pokoju może być ten, kto posiada obywatelstwo polskie, korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich, mieszka przynajmniej od roku w danym okręgu, jest nieskazitelnego charakteru, ukończył trzydzieści lat życia, włada językiem polskim w słowie i piśmie oraz otrzymał wykształcenie przynajmniej w zakresie sześciu klas państwowej szkoły średniej. Art. 192 § 1. Nie może być sędzią pokoju: poseł do Sejmu lub senator; funkcjonariusz państwowy lub gminny w służbie czynnej; wojskowy w służbie czynnej; duchowny lub zakonnik; adwokat; notariusz. § 2. Nie może być sędzią pokoju osoba, przeciwko której toczy się postępowanie sądowe o przestępstwo z chęci zysku lub o zbrodnię. Art Prawo wybierania posiada każdy, kto w dniu ogłoszenia wyborów mieszka w danym okręgu i posiada prawo wybierania do Sejmu.

24 Prawo o ustroju sądów powszechnych (1928 r.)
Art Do sprawowania obowiązków przysięgłego powołuj się osoby płci męskiej, które: posiadają obywatelstwo polskie i korzystają w pełni z praw cywilnych i obywatelskich; w dniu 1 stycznia tego roku, w którym układa się listę pierwotną, ukończyły nie mniej niż trzydzieści lat i nie więcej niż siedemdziesiąt lat życia; w dniu 1 stycznia tego roku, w którym układa się listę pierwotną, mieszkają przynajmniej od dwóch lat na obszarze danej gminy; rozumieją po polsku; umieją czytać i pisać. Art Nie powołuje się do sprawowania obowiązków przysięgłego: posłów do Sejmu i senatorów; pozostających w czynnej służbie – sędziów, prokuratorów, urzędników sekretariatu sądowego i urzędu prokuratorskiego, oraz komorników sądowych; funkcjonariuszów policji państwowej w służbie czynnej; wojskowych w służbie czynnej; duchownych i zakonników; lekarzy w miejscowościach, w których mieszka nie więcej niż dwóch lekarzy praktykujących; aptekarzy, którzy nie mają pomocników uprawnionych do wydawania lekarstw; sanitariuszów w szpitalach.