Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Praca z dzieckiem z nadpobudliwością psychoruchową.

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Praca z dzieckiem z nadpobudliwością psychoruchową."— Zapis prezentacji:

1 Praca z dzieckiem z nadpobudliwością psychoruchową.
Przygotowała: Jolanta Czyż

2 Definicja zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zwany też niekiedy zespołem hiperkinetycznym. W literaturze angielskiej i amerykańskiej często pojawia się skrót ADHD .

3 Sytuacja dziecka nadpobudliwego
Dziecko z ADHD nie przewiduje następstw różnych zjawisk – nie widzi związku między bieganiem po klasie, a złością nauczyciela nie dlatego, że nie zna zasad, ale dlatego, że nie potrafi ich zastosować w codziennym życiu. Ma trudności z zaplanowaniem i organizowaniem tego, co ma zrobić. Dziecko nadpobudliwe dzieli swój czas pomiędzy rodzinę i szkołę. Tak więc szkoła staje się drugim bardzo ważnym środowiskiem, w którym dziecko spędza dużo czasu. Dziecko musi sprostać wielu trudnym zadaniom: usiedzieć w ławce przez 45minut, skupić się na lekcji, dodatkowo wymagany jest od niego wysiłek intelektualny – powinno czytać, pisać, liczyć, a przede wszystkim pohamować własną impulsywność i ruchliwość.

4 Sytuacja dziecka nadpobudliwego
Dziecko nadpobudliwe stale przeszkadza, nie słucha, nie wypełnia poleceń, nie pracuje na lekcji, przeszkadza innym, nie odrabia prac domowych. Sprawia wrażenie nieobecnego, jest często zamieszane w bójki klasowe. NIE JEST TO JEGO WINA, NIE JEST TO WINA NAUCZYCIELA, ANI RODZICA!

5 Przyczyny ADHD Przyczyny biologiczne (uwarunkowania genetyczne)
Uwarunkowania środowiskowe Sytuacje traumatyczne w życiu dziecka

6 nasilone zaburzenia UWAGI nadmierna IMPULSYWNOŚĆ
GRUPY OBJAWÓW ADHD nasilone zaburzenia UWAGI nadmierna IMPULSYWNOŚĆ nadmierna RUCHLIWOŚĆ

7 NADRUCHLIWOŚĆ Dzieci nadruchliwe wiercą się, stale dotykają przedmiotów lub ubrania, gwałtownie wstają i wędrują np. po klasie, mają trudności z wykonaniem zadania, często zmieniają zajęcie i łatwo się rozpraszają. Dzieci nadruchliwe działają bez zastanowienia, podejmują pochopne i niebezpieczne działania, wyrywają się z odpowiedziami na lekcjach, przerywają i przeszkadzają dorosłym i dzieciom, nie potrafią czekać na swoją kolej podczas gier i zabaw.

8 Zaburzenia koncentracji uwagi
dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności, popełnia błędy wynikające z niedbałości, często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach, często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi, często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań szkolnych i wypełnieniem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub niezrozumienia instrukcji.

9 Zaburzenia koncentracji uwagi
często ma trudności ze zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć, nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego – jak nauka szkolna lub odrabianie zajęć domowych, często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć np. : zabawki, przybory szkolne, ołówki, książki, łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców, często zapomina o różnych codziennych sprawach.

10 IMPULSYWNOŚĆ Większość z nas, gdy wpada na jakiś pomysł zastanawia się czy opłaca się go zrealizować, a następnie w zależności od wyciągniętych wniosków podejmuje się jego realizacji lub nie. U dziecka z ADHD, z powodu kłopotów z odroczeniem/zahamowaniem reakcji/ proces ten przebiega odmiennie – jest pomysł i natychmiastowa jego realizacja.

11 IMPULSYWNOŚĆ Impulsywność ma także tragiczne następstwa. Dzieci o takich cechach częściej ulegają poważnym wypadkom, gdyż np. wybiegają na jezdnię nie sprawdziwszy, czy nadjeżdża samochód. Często wyrywają się z odpowiedzią zanim pytanie zostanie sformułowane w całości. Często mają kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej. Często przerywają innym (np. wtrącają się do rozmowy lub zabawy).

12 REAKCJA NA NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIE DZIECKA
s z y b k a s k u t e c z n a s p r a w i e d l i w a s ł u s z n a s y m p a t y c z n a stanowcza s ł o w n a

13 Co zrobić, gdy u ucznia podejrzewamy ADHD?
1. Przez okres co najmniej 2-3miesięcy obserwować dziecko. 2. Przeprowadzić rozmowę z rodzicami. jak często rodzic musi powtarzać polecenia do dziecka? jak wygląda odrabianie lekcji? jak wygląda spożywanie posiłków? jak dziecko zachowuje się, gdy rodzic rozmawia przez telefon? jak wyglądają jego relacje z rówieśnikami? 3. Pokierować rodzica do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.

14 Co zrobić, gdy u ucznia podejrzewamy ADHD?
4. Zasugerować wykluczenie chorób somatycznych / zaburzeń psychicznych/. 5. Zalecić konsultację psychiatryczną. 6. Skrupulatnie realizować otrzymane zalecenia. 7. Ustalić stałe spotkania z rodzicami. 8. Przygotować rodzica na system postępowania z dzieckiem. 9. Opracować system codziennej komunikacji z rodzicem. 10. Ustalić sposób kontrolowania zapisu przez dziecko pracy domowej, informacji o sprawdzianach, klasówkach.

15 Co zrobić, gdy u ucznia podejrzewamy ADHD?
11. Ustalić, na czym polega dostosowanie wymagań do możliwości dziecka (z założenia zapisuje mniej, resztę ma wklejaną, wydłużenia czasu przeznaczonego na wykonanie polecenia, dzielenie pracy na krótkie etapy, klasówki na dwa dni, wprowadzenie możliwości odpowiedzi ustnej zamiast pisemnej, zmniejszenie ilości zadawanej pracy domowej itp..) 12. Informować na bieżąco o stosowanych zasadach, konsekwencjach oraz zmianach w zachowaniu dziecka.

16 Jak pisać opinie o uczniu?
Prawidłowo napisana opinia o uczniu pomoże specjaliście postawić właściwą diagnozę oraz zaplanować odpowiednie interwencje. Powinna ona zawierać: 1. Informacje o mocnych stronach dziecka. 2. Informacje o nabywaniu wiedzy przez dziecko w stosunku do pozostałych uczniów w klasie. 3. Opis funkcjonowania społecznego i emocjonalnego dziecka. 4. Konkretny opis zachowań problemowych: na czym polegają? w jakich sytuacjach się pojawiają? jak często występują?

17 Jak pisać opinie o uczniu?
5. Informacje o zastosowanych dotąd interwencjach i ich efektach. 6. Informacje dotyczące współpracy z rodzicami. 7. Jasno sformułowane oczekiwania nauczyciela.

18 Dopilnowanie, aby poniższe informacje znalazły się w zeszycie dziecka (w przypadku dziecka z ADHD) należy do nauczyciela. Jak pisać uwagi? 1. Codziennie pisz coś pozytywnego. 2. O trudnych sytuacjach / zachowaniach problemowych informuj w następujących sytuacjach: gdy taka była umowa z rodzicami, gdy rodzice mają na nie wpływ, gdy pojawiły się nowe, niepokojące problemy lub zachowania. 3. Informuj o wprowadzonych zasadach i konsekwencjach, jakie będą wyciągnięte. 4. Informuj, gdy chcesz spotkać się z rodzicami. 5. Wpisując uwagę – pamiętaj, co chcesz uzyskać od rodziców.

19 Objawy nadpobudliwości psychoruchowej najczęściej występujące u dzieci w poszczególnych grupach wiekowych: 1. Do 3 roku życia – Nadmierna ruchliwość, ale w tym wieku trudna do oceny. 2. Przedszkole – nadruchliwość, impulsywność, agresywność wobec innych dzieci. Trudno powiedzieć, które z tych dzieci będą nadal nadruchliwe w szkole. 3. Szkoła – zaburzenia koncentracji i uwagi, stopniowe ustępowanie objawów. 4. Dorastający – wewnętrzny niepokój, nieuporządkowanie.

20 Praca z dzieckiem nadpobudliwym
Zasada nr 1: Objawy ADHD nie są winą dziecka, ani też rodziców czy nauczycieli. Uczeń wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwością czy nadmierną impulsywnością. ADHD nie jest wymówką na życie – dziecko ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie swojej pracy i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli). ADHD nie można wyleczyć, ale stosowane interwencje znacznie ułatwiają funkcjonowanie dziecka.

21 Praca z dzieckiem nadpobudliwym
Zasada nr 2: Objawy ADHD trwają latami. Nie można doprowadzić do ich zniknięcia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka mimo ich obecności. Z dzieckiem z ADHD nie da się pracować na zapas, a tylko tu i teraz. Te same metody musimy stosować systematycznie przez wiele lat.

22 Praca z dzieckiem nadpobudliwym
Zasada nr 3: ADHD nie jest brakiem umiejętności czy wiedzy – kluczowym problemem są trudności w utrzymywaniu adekwatnego poziomu uwagi, motywacji i wysiłków odnośnie wykonywanego zadania oraz w powstrzymywaniu reakcji.

23 Praca z dzieckiem nadpobudliwym
Zasada nr 4: Dziecku nadpobudliwemu trudniej sprostać wymaganiom szkolnym i społecznym – efektywność w wykonywaniu poleceń jest co najmniej o 30% niższa niż w przeciętnej grupie rówieśniczej.

24 Współpraca nauczyciela z rodzicami dziecka z ADHD
Nagłe pojawienie się tych zaburzeń wymaga dokładnej diagnostyki! Leki nie mogą wyleczyć z nadpobudliwości, ale mogą pomóc ją przeżyć. Dlatego wskazane jest kierowanie rodziców do neurologa, gdy podejrzewamy ADHD. Diagnozę zawsze stawia lekarz! Tłumaczymy rodzicom, że: - dziecku będzie się łatwiej skupić podczas nauki, - zacznie słyszeć, co do niego się mówi, - łatwiej będzie mu zapanować nad swoją potrzebą ruchu, - łatwiej mu będzie przez chwilę pomyśleć, zanim coś zrobi, - łatwiej mu będzie skupić się w czasie zajęć reedukacyjnych. Leki nie zastąpią wychowania i nauczania!

25 Wskazania do pracy z uczniem podczas lekcji
Oto przykładowe zasady, które pomogą nauczycielowi podczas lekcji: zauważać pozytywne zachowanie dziecka nadpobudliwego i informować je o tym co parę minut, podchodzić do niego, przytaknąć mu, uśmiechnąć się z oddali, informować o kolejności wykonywanych ćwiczeń, określać zasady oceniania przed rozpoczęciem pracy np. : „Kto pierwszy dobrze napisze dostanie piątkę, kolejne dwie osoby po plusie”, uczeń ma na ławce tylko przybory potrzebne do bieżącej pracy.

26 Wskazania do pracy z uczniem podczas lekcji
Krok pierwszy : INFORMACJA ZWROTNA I PROŚBA: Słowo klucz – „proszę, nie rób tak”. Jeżeli jakieś zachowanie nas denerwuje, wprawia w zakłopotanie, to zanim wezmą górę emocje, warto dać sygnał o swoim dyskomforcie. Przykład: nie mogę jasno wytłumaczyć, skoro przerwałeś mi w trakcie mojej wypowiedzi. Proszę Cię, żebyś nie robił tego więcej. Intencja: zależy mi na tym, żebyśmy porozumieli się mówiąc po kolei. Jeżeli dołożymy do prośby swoje intencje, wówczas zwrócenie uwagi będzie łagodniejsze, sprawi, że dziecko nie powinno obrazić się na nas. Krok drugi: WYZNACZENIE GRANICY: Słowo klucz – „nie życzę sobie”. Kiedy dziecko naruszające regułę nie zareagowało na prośbę, przechodzimy do postawienia drugiej granicy. Może się zdarzyć, że tak stawianie granic musimy zacząć już od tego poziomu., Przykład: nie życzę sobie, żebyś mi przerywał. Chcę być wysłuchana do końca.

27 Wskazania do pracy z uczniem podczas lekcji
Krok trzeci: ZAPOWIEDŹ SANKCJI Dodajemy zapowiedź sankcji, którą zastosujemy, jeżeli dziecko w dalszym ciągu zachowuje się nieodpowiednio. Skuteczna sankcja musi spełniać dwa warunki: - być realna do wykonania, - być uciążliwa dla osoby, w stosunku do której chcemy ją zastosować. Uciążliwość powinna być proporcjonalna do wagi wykroczenia. Przykład: Jeżeli nadal będziesz mi przerywał, wstawię Ci minus za pracę na lekcji. Krok czwarty: WYKONANIE SANKCJI To ostatni poziom, na którym już musimy zastosować odpowiednią sankcję.

28 Gdy zapoznajemy dzieci z nowym materiałem:
Zaprezentuj materiał na konkretnych przykładach, zanim sformułujesz ogólne twierdzenie. Kontroluj, czy uczniowie rozumieją język, niezbędny do wytłumaczenia nowego materiału. Przedyskutuj poszczególne punkty prezentacji zaraz po ich zakończeniu. Podkreśl najważniejsze fragmenty w prezentowanym materiale, zwróć uwagę dzieci na ich ważność. Przedstaw pracę domową w jasny i czytelny sposób, wytłumacz ją na konkretnym przykładzie.

29 Zmiany organizacji czasu:
Zaznaczaj, które elementy są najważniejsze i od czego uczeń powinien zacząć pracę. Wprowadź jasne ograniczenia czasowe dla wykonania poszczególnych zadań.

30 Koordynacja wzrokowo – ruchowa:
Ustal zasady, wg. których uczeń będzie prowadził zeszyt ( poziom schludności i porządku, charakter pisma itp.) Ogranicz do minimum ilość materiału przepisywanego z tablicy, lub książki do zeszytu.

31 Rozumienie i zdolności językowe:
Ustne polecenia dodatkowo przekazuj pisemnie. Parafrazuj polecenia – powtarzaj je innymi słowami. Zachęcaj uczniów do stawiania pytań, dzięki którym zorientujesz się, jaki jest poziom rozumienia przekazywanych treści. Staraj się jak najczęściej odnosić nowy materiał do wcześniej przyswojonych treści.

32 Organizacja: Zawsze omawiaj i stosuj plan dnia, zajęć.
Wprowadź jasne procedury dotyczące postępowania w różnych sytuacjach. Sprawdzaj zeszyt ucznia – notatki i zadania domowe ( czy są zapisane i odrobione). Informuj uczniów o terminach złożenia prac, sprawdzianów i przypominaj, co jakiś czas o tym (np. został wam tydzień...., Jeszcze trzy dni do ..., itp.).

33 Zasady skutecznego wydawania poleceń.
Wydajemy tylko te polecenia, które jesteśmy gotowi (możemy) wyegzekwować. Zanim wydasz polecenie, zastanów się, jakie możesz zastosować konsekwencje, jeżeli uczeń je zignoruje. Dopilnujmy, aby dziecko wysłuchało naszego polecenia – kontakt wzrokowy z dzieckiem, wyłączenie czynników zakłócających uwagę (o ile to możliwe).

34 Wydajemy jedno polecenie na raz.
Pozostańcie w bezpośrednim sąsiedztwie waszego ucznia, aby upewnić się, czy zastosował się on do polecenia. Polecenie powinno być możliwie krótkie – jeśli to możliwe, zamiast jednego wydajemy kilka krótszych. Jeżeli to konieczne, prosimy ucznia, aby powtórzył polecenie.

35 Gdy wydajemy polecenie uczniowi, którego zachowanie nosi silne cechy opozycyjno – buntownicze, możemy pominąć czasownik, który w formie zanieś, przynieś, połóż kojarzy się z „rozkazywaniem” i może automatycznie wywołać bunt.

36 Jeśli chcemy zwiększyć prawdopodobieństwo wykonania polecenia przez ucznia, na końcu możemy dodać
„ dziękuję”, tak jakbyśmy uznali sprawę za załatwioną. Np. Papierek do kosza, dziękuję.

37 Etapy wydawania poleceń:
Wybierz polecenie, na którym Ci zależy i które jesteś gotowy wyegzekwować. Podejdź do dziecka. Zdobądź jego uwagę (dotknij go, spójrz w oczy, użyj jego imienia). Wydaj jasne i rzeczowe polecenie ( w 2-4 słowach). Powtórz polecenie tyle razy, ile założyłeś i poproś, aby je powtórzyło. Sprawdź czy polecenie zostało wykonane (Nie odchodź od dziecka, aż nie skończy).

38 Pamiętaj o dziesięciu podstawowych prośbach dziecka nadpobudliwego, które zawierają całą esencję i wykładnię skutecznego postępowania z dzieckiem nadpobudliwym. Oto one: 1. Pomóż mi skupić się na jednej czynności. 2. Chcę wiedzieć, co się zdarzy za chwilę. 3. Poczekaj na mnie, pozwól mi się zastanowić. 4. Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić, pokaż mi wyjście z tej sytuacji. 5. Chciałbym od razu wiedzieć, czy to co robię, jest zrobione dobrze.

39 Pamiętaj o dziesięciu podstawowych prośbach dziecka nadpobudliwego, które zawierają całą esencje i wykładnie skutecznego postępowania z dzieckiem nadpobudliwym. Oto one: 6. Dawaj mi tylko jedno polecenie naraz. 7. Przypomnij mi żebym się zatrzymał i pomyślał. 8. Dawaj mi małe zadania do wykonania, kiedy cel jest daleko gubię się. 9. Chwal mnie choć raz dziennie, bardzo tego potrzebuję. 10. Wiem, że potrafię być męczący, ale czuję, że rosnę kiedy okazujesz mi jak mnie wychowujesz!

40 LITERATURA H. Nartowska ,,Wychowanie dziecka nadpobudliwego’’, Nasza Księgarnia Warszawa 1986r. Hallowell E. M., Ratey J.: „W świecie ADHD”, Poznań 2004r. Prekop J., Schweizer Ch.: „Niespokojne dzieci. Poradnik dla zaniepokojonych rodziców”, Poznań 1997r. Wolańczyk T.: „Pociągi nie będą czekać” [w:] Życie szkoły 10/2003 Wolańczyk T., Kołakowski A., Skotnicka M.: „Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Prawie wszystko co chcielibyście wiedzieć.”,Lublin 1999r. Portman R.: „ADHD nadpobudliwość psychoruchowa. Istota zagadnienia.” Wydaw. Jedność, Kielce 2006r. Wolańczyk T., Kołakowski A., Skotnicka M., Pisula A.: „Propozycje do wprowadzenia w klasie, w której są nadpobudliwi psychoruchowo uczniowie.”, Borowska A.: „Jak pomóc dziecku z ADHD?”, Kielce 2009r.

41 " Tylko od nas dorosłych zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym rozwoju". Hanna Nartowska

42 Dziękuję za uwagę !


Pobierz ppt "Praca z dzieckiem z nadpobudliwością psychoruchową."

Podobne prezentacje


Reklamy Google