Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:"— Zapis prezentacji:

1

2 Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:
Publiczne Gmnazjum im. Jana Pawła II w Filipowie ID grupy: 96_33_MP_G2 Kompetencja: Matematyczno - Przyrodnicza Temat projektowy: Niesamowity świat zwierząt – robimy eksperymenty lub doświadczenia przyrodnicze. Semestr : piąty rok szkolny: 2011/2012

3 Niesamowity świat zwierząt – robimy eksperymenty i doświadczenia przyrodnicze

4 Dlaczego ten temat? Temat nas zaciekawił – możemy samodzielnie zaplanować co i w jaki sposób zbadać, sprawdzić i przekonać się, czy rzeczywiście tak jest…

5 doświadczenie – co to takiego?
Wszystka wiedza pochodzi z doświadczenia. Doświadczenie jest produktem rozumu.” Immanuel Kant Doświadczenie – ogół wiadomości zdobytych na podstawie obserwacji . Wywoływanie lub odtwarzanie zjawiska w sztucznych warunkach; próba, eksperyment.

6 Instrukcja do doświadczenia
Cel: określenie celu doświadczenia Materiały: spis niezbędnych przedmiotów Czynności: przedstawienie kolejno, etap po etapie, sposobu prowadzenia doświadczenia lub eksperymentu Wynik: dokładne przedstawienie efektów z obserwacji doświadczenia (schematyczny rysunek, opis, tabela) Wniosek (dlaczego?): wyjaśnienie przyczyny uzyskanego wyniku, w zależności od uzyskanych wyników jest potwierdzeniem lub potwierdzeniem hipotezy.

7 Klasyfikowanie zwierząt
Klasyfikowanie zwierząt służy uporządkowaniu wiedzy o różnorodności istniejących gatunków. Systematyka zwierząt Różnorodnością organizmów zajmuje się systematyka. Ma na celu odkrywanie, opisywanie i nazywanie gatunków oraz szukanie pokrewieństw między nimi. Gatunek - Grupa osobników, które są podobne do siebie w budowie zewnętrznej i wewnętrznej, żyją w określonych środowiskach i mogą wydawać płodne potomstwo

8 Przykład klasyfikacji
Królestwo: Zwierzęta Typ : Strunowce Gromada: Ssaki Rząd: Gryzonie Rodzina: Myszowate Rodzaj: Mysz Gatunek: Mysz polna

9 Bezkręgowce na naszej łące
Pajęczaki: Tygrzyk paskowany Środowisko lądowe, Ciało zbudowane z głowotułowia i odwłoka, pokryte wraz z odnóżami chitynowym pancerzem 4 pary odnóży krocznych, na odwłoku kądziołki przędne Drapieżnik, ofiary chwyta w specjalnie utworzoną pajęczynę

10 Bezkręgowce na naszej łące cz.II
Owady: Pszczoła miodna Środowisko lądowe, Ciało zbudowane z głowy, tułowia i odwłoka, pokryte wraz z odnóżami chitynowym pancerzem 3 pary odnóży krocznych, Owady społeczne, hodowane przez człowieka

11 Pszczoła Pszczoła (Apis) - mają długość ciała od 7-8 mm do mm. Mają ubarwienie o różnej intensywności - od jednolicie czarnego i ciemnobrązowego do żółtego i czerwonopomarańczowego. Skrzydła ich mają specyficzne użyłkowanie.

12 Osa Osa (Vespula) – rodzaj owadów charakteryzujący się kontrastowym ubarwieniem, zazwyczaj żółto-czarnym, oraz posiadaniem żądła stanowiącego naturalną broń w razie zagrożenia, a także ułatwiającego uśmiercenie ofiary. Osy osiągają do 25 mm długości ciała.

13 Osy żyją w gromadach, zakładając gniazda przeważnie kulistego kształtu, z szarej masy przypominającej papier, uzyskiwanej w wyniku przeżuwania drewna, mieszanego następnie ze śliną. Wewnątrz gniazda znajduje się plaster zawierający złożone przez królową jaja, otoczony licznymi powłokami masy papierowej zapewniającymi ochronę przed zimnem rozwijającym się jajom, a następnie larwom.

14 Trzmiel Trzmiel (łac. Bombus) – rodzaj owadów społecznych z rodziny pszczołowatych. Do rodzaju trzmieli należą duże owady (do 30 mm), gęsto owłosione, często jaskrawo ubarwione, ale zwykle z przewagą czerni, lub też całkiem czarne. Trzmiele żyją w koloniach, a ich życie przypomina nieco życie pszczół. Są bardzo wydajnymi zapylaczami, w ciągu dnia otwierają kilka tysięcy kwiatów. Budowa aparatu gębowego pozwala im zapylać rośliny niedostępne dla pszczół na przykład lucernę czy naparstnicę.

15 Szerszeń Szerszeń (Vespa) - rodzaj owadów z rodziny osowatych (Vespidae), najwięksi przedstawiciele rodziny - dorastają do 45 mm długości. Szerszenie żywią się pszczołami, ćmami i innymi dużymi owadami.

16 Jeszcze o pszczołach Wszystkie gatunki należące do rodzaju „Apis” żyją w zorganizowanych społeczeństwach. Budują one z czystego wosku pionowe plastry z obustronnie ułożonymi komórkami, służącymi do wychowu czerwi i przechowywania pokarmu. Osobniki dorosłe i larwy odżywiają się nektarem, spadzią oraz pyłkiem kwiatowym. Zakładają duże kolonie (rodziny pszczele), zależnie od gatunku liczące od kilku do tysięcy osobników.

17 Owady w lesie: Mrówki….

18 MROWISKO: gniazdo budowane przez owady z rodziny mrówkowatych.
Funkcją mrowiska jest stworzenie schronu dla stadiów larwalnych mrówek oraz królowej, czasami w mrowiskach gromadzone są zapasy żywności lub hodowane są mszyce czy grzyby. Dla różnych stadiów rozwojowych mrówek mrowiska muszą zapewniać odpowiednią wilgotność i temperaturę dlatego też niektóre gatunki mrówek do wygrzewania larw w kokonach wykorzystują nagrzewające się w słońcu kamienie, pod którymi budują komory lub wznoszą ziemne kopce, tak aby słońce mocno nagrzewało górną ich część zapewniając odpowiednią temperaturę dla larw.

19 ORGANIZACJA SPOŁECZNA:
Mrówki tworzą złożone społeczności o wyraźnej strukturze hierarchicznej i ściśle przydzielonych obowiązkach. Robotnice mają do spełnienia funkcje usługowe. Budują gniazdo, bronią go, zbierają pożywienie, opiekują się potomstwem. Rolą samców jest zaplemnienie królowej; po tym giną. Zadaniem królowej jest składanie jaj, z których po przeobrażeniu powstają nowe mrówki, a także regulacja działania społeczności za pomocą feromonów. Mrówki żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda z nich odgrywa przypisaną sobie rolę, przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska. Setki tysięcy mrówek żyją w społeczności pod kopcem z nagromadzonych igieł sosnowych i resztek roślin. Cały czas pracując, mieszają one glebę, spulchniają ją i wzbogacają.

20 O MRÓWKACH … Większość mieszkańców mrowiska stanowią robotnice, których liczba może dochodzić do kilkuset tysięcy. Prócz tego znajduje się w nim zazwyczaj kilka samic zapłodnionych (rzadziej jedna), znoszących jaja. Po przeistoczeniu się z poczwarek, młode samce i samice odbywają lot godowy, w czasie którego osobniki uskrzydlone obu płci unoszą w powietrze i tam odbywają kopulację

21

22 Ciekawostki czy wiesz że…
Australijskie mrówki-buldogi z rodzaju Myrmecia potrafią zabić człowieka pojedynczym użądleniem. Jest to związane z tym, że ich jad ma bardzo silne właściwości uczulające. Codziennie do szpitali trafiają dziesiątki osób użądlonych przez te mrówki. Poznano gatunków mrówek, co stanowi zaledwie 2% liczby wszystkich poznanych gatunków owadów, jednak te 2% stanowi połowę biomasy wszystkich gatunków owadów razem wziętych. Południowoamerykańskie mrówki z rodzju Atta są największymi szkodnikami w tamtejszym rolnictwie. Duża kolonia (a dochodzą one nawet do 3 mln osobników, które wszystkie są potomstwem jednej królowej) zużywa tyle roślinności co krowa. Indianie Kayapo przeszczepiają gniazda mrówek z rodzaju Azteca na uprawiane przez siebie drzewa owocowe - te nadrzewne mrówki skutecznie bronią zamieszkiwanych przez siebie roślin przed wszystkimi szkodnikami, a w szczególności przed mrówkami z rodzaju Atta. Mrówki Camponotus z grupy saundersi są psychologicznie i fizjologicznie zaprogramowanymi bombami - kamikaze. Mają one odwłok wypełniony ogromnym gruczołem jadowym. W sytuacji zagrożenia gwałtowny skurcz mięśni odwłokowych wywołuje eksplozję mrówki i opryskanie agresora trucizną. W społeczności mrówek istnieją kasty których przedstawiciele wykonują określone czynności.

23 Owady wodne to grupa owadów wyróżniana ze względu na środowisko życia. Owady, które w części lub w całym cyklu życiowym przebywają w środowisku wodnym (żyjąc w zbiornikach wodnych lub na powierzchni wody). Zaliczane są tu rzędy, które w całości (wszystkie gatunki) związane są ze środowiskiem wodnym (w wodzie żyją ich stadia larwalne) jak i poszczególne rodziny z rzędów, których przedstawiciele zasiedlają także środowiska lądowe, zarówno larwy jak i postacie dorosłe

24 Jętki Jętki– rząd owadów uskrzydlonych, długość ciała mm, na ogół związanych ze środowiskiem wodnym. Okres życia larw może trwać nawet do kilku lat, postacie dorosłe żyją bardzo krótko, czasem jeden dzień. Niekiedy obserwowane są masowe wyloty jętek.

25 Ważki Ważki– rząd drapieżnych owadów, o smukłym ciele, dużych oczach złożonych, krótkim tułowiu, silnie wydłużonym odwłoku i dwóch parach skrzydeł. W stanie spoczynku utrzymują skrzydła rozłożone na boki lub podniesione do góry. Tradycyjnie zaliczane są wraz z jętkami do grupy prymitywnych owadów.

26 Widelnice Widelnice – rząd owadów uskrzydlonych o rozwoju z przeobrażeniem niezupełnym. Larwy żyją w wodzie o dużej zawartości tlenu, zasiedlają głównie wody płynące, szczególnie niewielkie potoki górskie i strumienie. Rozwój zazwyczaj trwa do kilku lat.

27 Wielkoskrzydłe Owady dorosłe spotkać można latem w pobliżu zbiorników wodnych, siedzące na roślinności. Samice zazwyczaj kopulują z kilkoma samcami. Jaja składają na nadwodnych liściach i łodygach roślin.

28 postać dorosła chruścika
Chruściki Wcześniej ich nazwę zapisywano jako "chróściki", regionalnie nazywane są także kłódkami (od kłoda, mała kłódka), klajdukami, obszywkami. postać dorosła chruścika

29 Piękno na łące - motyle…

30 Bielinek kapustnik Występuje w lasach, na polach, w ogrodach i sadach. Gąsienice żerują na roślinach z rodziny krzyżowych takich jak kapusta, gorczyca polna, rzodkiew świrzepa, a także nasturcja. Może być szkodnikiem ogrodów warzywnych.

31 Paź królowej Motyl dzienny o żółtym ubarwieniu skrzydeł z czarnymi i niebieskimi wzorami, zamieszkujący całą Europę, Azję i północną Afrykę. Uważany za jednego z najpiękniejszych owadów, przez co stał się cennym łupem dla kolekcjonerów. W Polsce żyje wszędzie, z wyjątkiem wysokich gór.

32 Paź żeglarz Przepiękny, duży motyl dzienny, kiedyś dość pospolity w Polsce w ogrodach i sadach. Jest łatwo rozpoznawalny. Gąsienica jest mięsista, nieowłosiona, w kształcie poduszki, zielona z żółtymi paskami. Poczwarka letnia jest zielona, zimująca - szarobrunatna. Motyl ten jest w Polsce chroniony.

33 Kręgowce chronione w Polsce

34 Gady Jaszczurka zwinka jest jednym z czterech gatunków jaszczurek zamieszkujących na terenie Polski. Jej masywne ciało pokrywają ściśle do siebie przylegające łuski. Na grzbiecie są one mniejsze i szorstkie, brzuch zaś pokrywają większe i gładkie. Na głowie ma regularnie ułożone tarczki. Głowa jest krótsza, lecz większa niż u jaszczurki żyworódki. Jej ogon jest nieco dłuższy od tułowia, ale i tak jest krótszy niż u innych jaszczurek. W sytuacji zagrożenia zostaje odrzucony jako przynęta dla drapieżnika. Żółw błotny Jest drapieżnikiem, poluje i odżywia się wyłącznie pod wodą. Zjada owady wodne i ich larwy, ślimaki, małże, kijanki, żaby, małe ryby. Nie gardzi też martwą zdobyczą. Mniejszą zdobycz połyka w całości, a większą chwyta szczękami i rozrywa pazurami.

35 Zaskroniec zwyczajny Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika. Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtym plamom w okolicy "za skroniami" Gniewosz plamisty Są to węże o drobnej budowie, których długość ciała dorosłych osobników waha się od 60 do 75 cm, samica osiąga nawet 87 cm. Masa ciała dorosłych osobników wynosi około 50 do 60 dekagramów, rzadko spotyka się węże ważące 100 dekagramów. Barwa ciała rdzawobrązowa lub brązowa, u samic barwa jest szara lub gliniastoszara. Na głowie oraz częściowo na karku widnieje plama w kształcie serca lub podkowy w kolorze ciemnobrązowym

36 Padalec jest beznogą jaszczurką, nawet w formie szczątkowej
Padalec jest beznogą jaszczurką, nawet w formie szczątkowej. Jego walcowate ciało pokrywają drobne, ściśle do siebie przylegające, okrągłe łuski. Głowa tego gada, jest jedną z części ciała, która odróżnia go od węży. Jest mała i nie oddzielona od tułowia. Padalec posiada również powieki, których węże nie mają. Kolejną jego typową cechą jest zaokrąglony pysk. Jego oczy mają bursztynową barwę. Ogon jest tępo zakończony i słabo wyodrębniony od reszty ciała. Żmija zygzakowata Grzbiet o zabarwieniu brązowym, srebrzystoszarym, żółtawym, oliwkowozielonym, niebieskoszarym, pomarańczowym, czerwonobrązowym lub miedzianoczerwonym. Na grzbiecie ciemniejszy od barwy podstawowej zygzak, tzw. "wstęga kainowa". Zygzak nie zawsze jest widoczny. Pionowa źrenica. Płaska głowa o trójkątnym zarysie, wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Ciało zwęża się w kierunku głowy

37 Jaszczurka żyworodna Ubarwienie grzbietu w różnych odcieniach brązu. Na grzbiecie 3 rzędy plam okrągławych często zlewających się ze sobą. Wzdłuż grzbietu biegną 2 jasnożółte lub białawe linie. Ubarwienie powierzchni brzusznej dymorficzne: samce godujące mają jaskrawopomarańczowe do czerwonego, delikatnie plamisty, poza godami pomarańczowo-żółty, u samic jasnoperłowy, bezplamisty. Budowa ciała delikatna, ciało lekko walcowate, ogon gruby, głowa niewielka. Łuski drobne na grzbiecie, tarczki głowy wyraźne. Jaszczurka zielona Typowo ubarwione samce są trawiastozielone, bezplame lub bogato nakrapiane czarnymi plamkami. Typowe samice są szarozielone pokryte nieregularnymi ciemnymi plamkami z jasnymi liniami wzdłuż grzbietu. Brzuch jednolicie żółty lub żółtozielony.

38 Ptaki Żuraw Sylwetka wysmukła, wyprostowana. Większy od bociana i łatwo od niego odróżnialny po długich, zwisających w kształcie pióropusza ozdobnych piórach na ogonie i grzbiecie. Są to wydłużone, pokarbowane lotki III rzędu. W upierzeniu godowym żuraw ma popielate upierzenie, końcówki skrzydeł czarne. Górna część głowy koloru karminowego, boki białe, czoło i przód długiej szyi czarne. Latem często wierzch ciała robi się brązowawy od wcieranego szlamu lub żelazistej wody torfowisk. . Orzeł bielik Charakterystyczna sylwetka charakteryzuje się masywnością, długimi i szerokimi skrzydłami o prostych, równoległych brzegach. Samice są nieznacznie większe od samców, lecz w upierzeniu nie ma różnic między płciami. Grzbiet i brzuch ciemnobrunatne. U dorosłych ptaków głowa i szyja jasnobeżowa. Ptaki młode są całe ciemnobrunatne o czerwonobrązowym łuskowaniu. Na spodzie u nasady skrzydeł mają białe pióra. Ogon krótki, układający się w wachlarz, klinowaty, początkowo ciemny.

39 Kobuz jest uważany za jednego z najbardziej sprawnych ptaków szponiastych. Z upierzenia bardzo podobny do sokoła wędrownego, lecz o wiele mniejszy i z podłużnie kreskowanym jasnym spodem ciała. Obie płci ubarwione podobnie, ale samica znacznie większa od samca. Stare osobniki mają cynamonowo-czerwone "nogawice" Również rdzawo-czerwone są pokrywy podogonowe. Dziób, woskówka i nogi osobników dorosłych żółte, młodych – zielonkawe. Bocian czarny Upierzenie czarne z metalicznym, zielonkawym i purpurowym połyskiem. Brzuch, pokrywy podogonowe i pierś białe. Dorosłe ptaki mają dziób, skórę wokół oczu i nogi czerwone, natomiast u ptaków młodocianych te części ciała są zielonoszare i bladoróżowe. Spód skrzydeł tylko biały na barkówkach. Samica i samiec podobnie upierzone. Z uwagi na słabo rozwinięte mięśnie piersiowe częściej posługuje się lotem szybowcowym. W locie ma wyciągniętą szyję, nogi sięgające za ogon.

40 Dzięciół trójpalczasty
Mają tylko trzy palce, z czego dwa zwrócone naprzód, a tylko jeden w tył . Stąd też wzięła się jego nazwa. Trójpalczasta noga występuje zwykle u gatunków dobrze biegających po ziemi, ale mają one wszystkie palce skierowane do przodu. Sóweczka zwyczajna Okrągła głowa niewielka, spłaszczona, tułów okrągły z krótkim, brunatnym ogonem. Szara szlara słabo zaznaczona z kilkoma współśrodkowymi pręgami barwy brązowej. Nad małymi żółtymi oczami krótkie białe brwi. Głowa i grzbiet brązowe z białymi lub kremowoszarymi prążkami, gęstymi i drobnymi na głowie. Największe plamy pokrywają barki. Spód ciała biały z podłużnym, ciemnobrązowym plamkowaniem. Krótki ogon pokryty jaśniejszym, poprzecznym prążkowaniem, podobnie prążkowane lotki. Jest charakterystycznie zadarty do góry. Skok i palce gęsto pokryte miękkimi piórami. Grzbiet od karku do ogona biały; potylica, skrzydła i ogon czarne. Boki ciała są pręgowane, a skrzydła czarne. Zewnętrzne lotki i sterówki z białymi plamami. Na policzkach i boku szyi dwie czarne pręgi.

41 Bocian biały Upierzenie białe z wyjątkiem czarnych lotek. Nogi i dziób czerwone. Szyja długa, w locie wyciągnięta do przodu. Skóra wokół oczu czarna, tęczówka ciemnobrązowa lub szara. Z uwagi na słabo rozwinięte mięśnie piersiowe częściej posługuje się lotem szybowcowym, czyli wykorzystując powierzchnię swoich skrzydeł i wznoszące, ciepłe prądy powietrzne. Siłą własnych mięśni lata niechętnie i tylko na niewielkie odległości. Jastrząb gołębiarz Starsze ptaki obu płci mają ubarwienie w zasadzie jednakowe. Samiec ma wierzch ciała stalowopopielaty, spód biały z poprzecznymi śniadymi prążkami, ogon szaropopielaty z czterema ciemnymi pręgami. Samica różni się tylko intensywniej szarym ubarwieniem wierzchu ciała i szarym prążkowaniem spodu. Ptaki młode mają wierzch ciała brunatnoszary, a spód płowy z brązowymi płomykami. Oczy u ptaków starszych są żółte, dziób czarny, woskówka i nogi żółte.

42 Ssaki Bóbr europejski Bóbr europejski, ssak z rzędu gryzoni. Długość ciała osiąga 75–100 cm, ogona 30–35 cm, waga 18–30 kg. Masywna budowa ciała; futro bardzo gęste, od szaro- do czarnobrunatnego; ogon spłaszczony, pokryty łuskami, uszy i oczy małe, palce tylnych nóg spięte błoną pławną Zamieszkuje stojące i płynące wody w lasach liściastych o bogatym podszyciu. Prowadzi aktywny tryb życia o zmierzchu i w nocy. Jest znakomitym pływakiem, świetnie nurkuje, pod powierzchnią wody może przebywać nawet do 15 min.

43 Wiewiórka pospolita Osiąga długość ciała do 25 cm, ogona do 20 cm, ciężar do 0,3 kg. Ubarwienie rude, szare lub ciemnobrunatne z szarym odcieniem na bokach, spód ciała biały. Ogon puszysty, porośnięty włosami ułożonymi w 2 rzędy. Na uszach pędzelki dłuższej sierści. Lis jest najpospolitszym drapieżnikiem w naszym kraju. Tułów ma wydłużony, głowę o ostro zakończonym pysku i długich trójkątnych uszach. Kończyny ma krótkie, przednie 5-, tylne6-palcowe, opuszki stóp owłosione. Ogon jest długi i puszysty. Koniec ogona jest biały, na górnej jego stronie, 5-6 cm od nasady, znajduje się gruczoł zapachowy. Wierzch ciała jest rudawy, spód biały, uszy i dolna część kończyn czarne.

44 Wydra europejska Koszatka
Długość ciała do 1 m, ogona do 60 cm, ciężar największych osobników do 15 kg. Ciało wysmukłe, spłaszczone, głowa płaska, szeroka, niewielkie małżowiny uszne, kończyny krótkie z błonami pływnymi i pazurami, ogon silnie umięśniony, spiczasto zakończony. Otwory nosowe i uszne zamykane podczas nurkowania za pomocą specjalnych mięśni. Sierść gęsta, gładka, z przylegającą podściółką puchową, stanowi nieprzemakalną okrywę. Koszatka Długość od 8 do 10 cm, ogon do 10 cm. Ciężar g. Sierść od góry ubarwiona na kolor rudawy lub popielaty, sierść pod brzuchem ubarwiona na kolor biały. Ma ciemne obwódki wokół oczu zwężające się w kierunku uszu, niewielkie uszy, ogon puszysty, żółtoszary, jednobarwny, pokryty długimi włosami tworzącymi kitę. Pyszczek skondensowany różowy z dość sporym noskiem.

45 Norka europejska Jeż europejski
Budową ciała norka europejska przypomina tchórza jest jednak od niego mniejsza. Jej szyja ma prawie taką samą szerokości co głowa. Samica ma zwykle 4 pary sutków i waży ok. 0,6kg. Samiec osiąga ciężar 0,9 kg. Długie ciało norki europejskiej pokrywa połyskujące, ciemnobrązowe lub czarne futro, z białą łatką na szyi. Od norki amerykańskiej różni się budową nóg, które są dłuższe i bardziej nadają się do chodzenia niż pływania. Większość norek ma białe łatki na pyszczku, które są charakterystyczne dla każdego osobnika Jeż europejski Ten owadożerny, około dwudziestocentymetrowy ssak żyje w lasach i parkach na obrzeżach miast. Zaniepokojony potrafi zwinąć się w kłębek, strosząc swe kolce. Legenda o przenoszeniu jabłek czy innych owoców, nabitych na kolce, na grzbiecie jeża jest bardzo stara, ale niestety zupełnie nieprawdziwa. Jeż poluje w nocy, głównie na różnego rodzaju owady.

46 BIBLIOGRAFIA I NETOGRAFIA:
Vic Cox i inni, ABC Przyrody, wyd. Reader’s Digest Przegląd Sp. z o.o. Podręczniki szkolne, notatki własne, Atlasy zwierząt, klucze do oznaczania Strony internetowe: , , ,

47


Pobierz ppt "Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:"

Podobne prezentacje


Reklamy Google