Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Tlenoterapia.

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Tlenoterapia."— Zapis prezentacji:

1 tlenoterapia

2 wskazaniem do leczenia tlenem jest niedotlenienie (obniżenie ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi).
Prawidłowe ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej (PaO2) wynosi mm Hg podczas oddychania powietrzem (zawartość tlenu [FiO2]: 0,21). Wystarcza to do utrzymania przemiany tlenowej w tkankach.

3 Kliniczne objawy niedotlenienia
Sinica - występuje, gdy stężenie odtlenowanej hemoglobiny wynosi co najmniej 5 g% (objaw ten nie występuje u chorych z ciężką niedokrwistością [stężenie hemoglobiny we krwi <5 g%]); Duszność - wyraz nadmiernej pracy mięsni oddechowych w celu zwiększenia wentylacji minutowej; Niepokój, pobudzenie, lęk - świadczą o niedotlenieniu ośrodkowego układu nerwowego; Utrata przytomności - występuje w skrajnych stanach niedotlenienia ośrodkowego układu nerwowego; Kwasica metaboliczna - jest wyrazem przemiany beztlenowej w tkankach (konieczne jest okresowe powtarzanie badania gazometrycznego).

4 Metody tlenoterapii Bierna - tlen jest wdychany dzięki zachowanej wydolnej wentylacji chorego. Czynna - tlen (lub mieszanina oddechowa) wtłaczany jest do dróg oddechowych i pęcherzyków płucnych przy pomocy oddechu wymuszonego (oddech zastępczy= wspomaganie oddychania).

5 Zasady leczenia tlenem
Stosuj tlen tylko w przypadku niedotlenienia, niezależnie od mechanizmu jego powstania. Stosuj odpowiednie stężenie cząstkowe tlenu (Fi02), tak aby uzyskać Pa02 conajmniej 80 mm Hg. Stosuj tylko tlen ogrzany do temperatury ciała, o wilgotności względnej 100%. Do oddychania podawaj jedynie tlen medyczny (tzn. posiadający atest).

6 Toksyczne działanie tlenu
Przedawkowanie tlenu jest szkodliwe dla organizmu, ponieważ działa toksycznie, co ujawnia się w wielu narządach już po 8-24 godzinach oddychania tlenem w stężeniu 100%. Udokumentowano następujące skutki toksycznego działania tlenu: Układ oddechowy - dochodzi do obrzęku, a następnie zwiększenia grubości bariery pęcherzykowo-włośniczkowej, doprowadzając do wzrostu gradientu pęcherzykowo-włośniczkowego (gradient A-a [PA-a02]). Z upływem czasu dochodzi do wydostawania się płynu, a następnie białek z naczyń kapilarnych krążenia płucnego do podścieliska i tworzenia błon szklistych. Działanie toksyczne tlenu jest jedną z przyczyn rozwoju dysplazji oskrzelowo-płucnej. Równocześnie dochodzi do zmian degeneracyjnych nabłonka dróg oddechowych i upośledzenia czynności rzęsek, co powoduje zaleganie śluzu i rozwój zmian obturacyjnych. Mózg - dochodzi do rozwoju kwasicy tkankowej (przesunięcie krzywej dysocjacji hemoglobiny i utrudniony transport C02), która sprzyja wystąpieniu drgawek i stanu padaczkowego. Układ krążenia - dochodzi do zmniejszenia rzutu systemowego i przepływu mózgowego (skurcz tętnic). Erytrocyty - dochodzi do utleniania białek błony komórkowej i wystąpienia hemolizy. Gałki oczne - toksyczność tlenu jest uznawana za jedną z przyczyn rozwoju retinopatii wcześniaków w wyniku uszkodzenia siatkówki. Jest to częsta przyczyna ślepoty.

7 Źródła tlenu Tlen medyczny można pobierać z:
1. Sieci gazów medycznych szpitala (oddziału) - najczęściej tlen magazynowany w postaci ciekłej rozpręża się, po czym zostaje doprowadzony pod ciśnieniem roboczym (ok. 4,5 atmosfery) do sieci gazów medycznych, w której zainstalowano gniazda automatyczne służące do przyłączania odbiorników tlenu (fot. 1).

8

9 2. Cylindrów - ze względów bezpieczeństwa stosowanie cylindrów na oddziałach szpitalnych oraz w leczeniu domowym jest niedozwolone. 3. Koncentratora tlenowego - urządzenia, które przez sito jonowe wyłapuje tlen z powietrza i nieprzerwanie dostarcza go w objętości 4-5 l/min w stężeniu do 95%. Jest to najlepsze źródło tlenu do stosowania w domu chorego. 4. Indywidualnego pojemnika z ciekłym tlenem - jest to naczynie izotermiczne o pojemności około 1 litra, służące jako źródło tlenu dla jednego chorego;

10 Metody tlenoterapii biernej
1. Podawanie tlenu przez cewnik wprowadzony do jamy nosowej (tzw. wąsy). Cewnik perforowany na końcu wprowadza się przez nozdrze zewnętrzne na głębokość 1-3 cm. Tlen podawany z szybkością do 3 l/min pozwala zapewnić stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej do 30% i zwiększyć saturację o około 15-20%.

11 Skuteczność tej metody leczenia tlenem zależy od wielkości wentylacji minutowej i szybkości dopływu tlenu.

12 Przy przepływie tlenu 1 l/min
Przy przepływie tlenu 1 l/min. wąsy zapewniają FiO2= 24%, a zwiększenie przepływu o każdy następny 1l/min (w przedziale 2-8l/min) zwiększa stężenie o kolejne 4 %

13 2. Podawanie tlenu przez maskę tlenową bez regulacji stężenia
2. Podawanie tlenu przez maskę tlenową bez regulacji stężenia. Maski twarzowe z tworzywa sztucznego dostępne w różnych rozmiarach, posiadają otwory boczne, przez które wypływa nadmiar tlenu. Przy dopływie tlenu z szybkością do 5 l/min metoda ta zapewnia stężenie 02 w mieszaninie oddechowej do 50%.

14

15 3. Podawanie tlenu przez maskę tlenową z regulacją stężenia (ze zwężką)
Maska tlenowa z regulacją stężenia tlenu posiada zwężkę zasysającą powietrze, stąd zapewnia określone stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej (w granicach 24-60%) Stosowana jest w leczeniu przewlekłej niewydolności oddechowej, w której zbyt duże stężenie tlenu doprowadza do hipowentylacji (zmniejszenie napędu oddechowego w wyniku zmniejszonego pobudzania chemoreceptorów obwodowych, co doprowadza do wzrostu PaC02).

16 Do stosowania w terapii tlenowej, ze zmienną koncentracją tlenu
* Do stosowania w terapii tlenowej, ze zmienną koncentracją tlenu. * Zestaw składa się z maski aerozolowej i zwężki Venturiego. * Stężenia zwężek występujące w zestawie: 24%, 28%, 31%, 35%, 40%, 60%.

17 4. Podawanie tlenu przez maskę tlenową z workiem oddechowym i zastawką.
Worek oddechowy stanowi zbiornik, z którego pobierany jest tlen podczas wdechu, wydech następuje natomiast do otoczenia przez zastawkę jednokierunkową. Maska taka umożliwia uzyskanie 100% stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej i stosowana jest w leczeniu ostrego niedotlenienia.

18

19 5. Tlenoterapia przez tracheostomię
Filtry lub nawilżacze zakładane na wylot rurki tracheostomijnej zaopatrzone są w rurkę, która pozwala dołączyć dopływ tlenu. W ten sposób można zwiększyć stężenie wdychanego tlenu do około 30%, zależnie od szybkości przepływu tlenu.

20

21 Ustalanie stężenia tlenu
Stężenie tlenu w gazach oddechowych winno zapewnić wysycenie hemoglobiny tlenem (saturację) w granicach 90-96% (mierzone pulsoksymetrem). Cel ten można osiągnąć stosując jedną z dwóch metod tlenoterapii:

22 1. Przepływ ciągły mieszaniny gazu o określonym składzie - metoda ta wymaga źródła tlenu i sprężonego powietrza medycznego. Obydwa gazy dopływające pod ciśnieniem roboczym (najczęściej 4 atm) przepływają przez przepływomierze, a w zależności od szybkości przepływu można uzyskać pożądane Fi02. Metodę tę stosuje się w leczeniu szpitalnym.

23

24 Zawartość tlenu w mieszaninie tlenu i powietrza

25 2. Wzbogacanie powietrza oddechowego tlenem,
przy użyciu: maski twarzowej, układu oddechowego. W takich sytuacjach należy mierzyć stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej lub oceniać wynik tlenoterapii (pomiar pulsoksymetryczny) i zapisywać w karcie obserwacyjnej chorego.

26 Nawilżanie i ogrzewanie tlenu
Mieszanina oddechowa musi być ogrzana do temperatury 37 st. C i nawilżona do 100% wilgotności względnej. Najlepiej stosować w tym celu nawilżacze cieplne z komorą wodną o dużej powierzchni parowania. Nawilżacz posiada grzałkę elektryczną o regulowanej mocy, która podgrzewa wodę w komorze parowania, a przepływający przez nią gaz ogrzewa się i nasyca parą wodną. Do napełniania nawilżaczy należy używać jedynie wody destylowanej, a cały nawilżacz dezynfekować co 4-5 dni w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia. Podobną rolę spełniają nawilżacze zakładane na rurkę tracheostomijną; niekiedy pełnią one również rolę filtrów oddechowych. Często stosowane w szpitalach zbiorniki z niepodgrzewaną wodą, przez które przepływa tlen, niedostatecznie nawilżają i ogrzewają gaz, dlatego nie powinno się ich stosować.

27

28 Leczenie tlenem jest skuteczne, gdy:
Pa02 wzrasta do wartości mm Hg i(lub) wysycenie hemoglobiny tlenem mierzone pulsoksymetrem wynosi 94-98% ustępują objawy kliniczne niedotlenienia (sinica, duszność).

29 Wentylacja Usta-usta, usta-nos, usta-maska twarzowa,
kieszonkowa maska d/ sztucznego oddychania (Laerdala) FiO2 =16% Maska twarzowa, rurka intubacyjna, LMA, Combitube + worek samorozprężalny FiO2= 21% Maska twarzowa, rurka intubacyjna, LMA, Combitube + worek samorozprężalny + tlen (przepływ l/min) FiO2= 50% Maska twarzowa, rurka intubacyjna, LMA, Combitube + worek samorozprężalny + tlen + worek tlenowy FiO2 > 95%

30 - resuscytowanemu pacjentowi należy podawać tlen o stężeniu w powietrzu wdechowym (FiO2) >95%
- uzyskanie wysokiego stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej zależne jest od użytego sprzętu i przepływu gazów (12-15l/min).


Pobierz ppt "Tlenoterapia."

Podobne prezentacje


Reklamy Google