Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA)

Prezentacja na temat: "Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA)"— Zapis prezentacji:

1 Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA)
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA) Unoszenie (KONWEKCJA) Promieniowanie (RADIACJA) Przewodzenie – kondukcja: proces wymiany ciepła między ciałami o różnej temperaturze pozostającymi ze sobą w bezpośrednim kontakcie. Polega on na przekazywaniu energii kinetycznej bezładnego ruchu cząsteczek w wyniku ich zderzeń. Proces prowadzi do wyrównania temperatury między ciałami. Jest to mechanizm występujący w ciałach stałych i cieczach. Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

2 Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA)
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA) Unoszenie (KONWEKCJA) Promieniowanie (RADIACJA) Konwekcja (unoszenie ciepła) występuje wtedy, gdy poszczególne makroskopowe cząstki ośrodka, w których odbywa się ruch ciepła, zmieniają swoje położenie. Rozróżnia się przy tym dwa rodzaje konwekcji: swobodną i wymuszoną. Przy konwekcji swobodnej ruch ośrodka jest wynikiem różnic gęstości spowodowanych wzrostem objętości przy ogrzewaniu. Przy konwekcji wymuszonej ruch ośrodka spowodowany jest różnicą ciśnienia ogólnego (w przypadku powietrza może ona być wynikiem działania wiatru lub wentylatorów). Konwekcja zachodzi głównie w cieczach i gazach.

3 Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA)
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przewodzenie ciepła Transport ciepła Przewodzenie (KONDUKCJA) Unoszenie (KONWEKCJA) Promieniowanie (RADIACJA) Promieniowanie (radiacja) jest to mechanizm przenoszenia ciepła, który odbywa się na odległość i zachodzi za pośrednictwem fal elektromagnetycznych, przy czym następuje tu dwukrotna zmiana postaci energii, tj. cieplnej na elektromagnetyczną na powierzchni ciała wymieniającego ciepło i elektromagnetycznej na cieplną na powierzchni ciała pochłaniającego ciepło.

4 Zapalenie, zapłon i samozapalenie
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Zapalenie, zapłon i samozapalenie Zapalenie polega na równomiernym ogrzaniu materiału do takiej temperatury, w której zapala on się samorzutnie w całej masie bez udziału tzw. bodźca energetycznego. Podatność do zapalenia określa temperatura zapalenia, jest to temperatura, do której należy ogrzać materiał palny, aby zapalił się bez użycia ognia otwartego. Zapłon to zapalenie mieszaniny palnej punktowym bodźcem energetycznym, tylko w bardzo ograniczonej przestrzeni, wokół której powstaje czoło płomienia przemieszczającego się następnie już na całą pozostałość mieszaniny. Temperatura zapłonu jest to najniższa temperatura, do której należy podgrzać ciecz palną, aby nad jej powierzchnią powstała mieszanina par cieczy z powietrzem zdolna do zapalenia się, chociaż na krótką chwilę od przesuniętego płomienia tuż nad jej powierzchnią. Samozapalenie czyli proces zachodzącego w wyniku zmian biologicznych lub fizycznych i chemicznych materiałów, przy czym nagrzewanie się materiałów a następnie ich samozapalenie następuje samorzutnie bez zewnętrznego bodźca energetycznego.

5 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu STREFOWY MODEL POŻARU Każdy pożar, niezależnie od tego w jaki sposób został zainicjowany proces spalania, posiada swój początek tak w czasie jaki i w konkretnej przestrzeni. Stąd tez miejsce, w którym powstał pożar określa się mianem ogniska pożaru. Miejsce tym jest zawsze ściśle określony punkt w pomieszczeniu, urządzeniu, aparaturze, instalacji itd. Przestrzeń w której powstał pożar oraz zjawiska mu towarzyszące, mające wpływ na sytuację pożarową, można umownie podzielić na cztery strefy: strefa konwekcyjna strefa spalania strefa zadymienia Strefa oddziaływania cieplnego materiał palny materiał palny strefę spalania, strefę konwekcyjną strefę zadymienia strefę oddziaływania cieplnego, Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

6 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Strefa spalania Strefa spalania to przestrzeń, w której następuje przygotowanie materiałów palnych do spalania (tworzenie fazy gazowej) oraz ich spalania. Parametrami charakteryzującymi strefę spalania są: temperatura płomieni, szybkość spalania materiału palnego, wielkość strefy spalania t.j. objętość i wysokość strefa konwekcyjna strefa spalania strefa zadymienia Strefa oddziaływania cieplnego materiał palny materiał palny Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

7 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Strefa konwekcyjna Strefa konwekcyjna występuje w początkowej fazie pożaru wewnętrznego (do czasu zaistnienia rozgorzenia) oraz w całym okresie pożaru zewnętrznego. Strefę konwekcyjną tworzą unoszące się ku górze gorące produkty spalania, tworząc kształt słupa konwekcyjnego. strefa konwekcyjna strefa spalania strefa zadymienia Strefa oddziaływania cieplnego materiał palny materiał palny Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

8 Strefa oddziaływania cieplnego
Strefa oddziaływania cieplnego to część przestrzeni wokół strefy spalania, w której wydzielające się ciepło stwarza niebezpieczeństwo zmian w sytuacji pożarowej i zagrożenie dla ludzi. Za graniczą temperaturę strefy przyjmuje się 60oC. Rozmiary strefy zależą w szczególności od: rodzaju pożaru (zewnętrzny lub wewnętrzny), wielkości strefy spalania, temperatury spalania, sposobów rozchodzenia się ciepła. strefa konwekcyjna strefa spalania strefa zadymienia Strefa oddziaływania cieplnego materiał palny materiał palny Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

9 Strefa zadymienia (strefa podsufitowa)
Strefa zadymienia to przestrzeń wypełniona dymem (gazowe produkty spalania materiałów organicznych, w których rozproszone są cząsteczki stałe i ciekłe procesu spalania). Prowadzenie działań w strefie zadymionej jest utrudnione ponieważ występuje zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi. strefa konwekcyjna strefa spalania strefa zadymienia Strefa oddziaływania cieplnego materiał palny materiał palny Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu

10 Przebieg pożaru wewnętrznego
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przebieg pożaru wewnętrznego Temperatura Rozgorzenie Faza rozwoju pożaru Faza gaśnięcia pożaru Faza w pełni rozwiniętego pożaru Faza I Faza II Zapłon Faza III T0 Czas T0 - Temperatura otoczenia

11 Przebieg pożaru wewnętrznego
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przebieg pożaru wewnętrznego Temperatura Faza rozwoju pożaru Od momentu rozpoczęcia spalania (pojawienia się otwartego płomienia) następuje ogrzewanie materiału palnego, zarówno palącego się jak i będącego w sąsiedztwie. Nasila się wydzielanie produktów rozkładu termicznego. Strefa spalania stopniowo powiększa się. Ogrzane masy powietrza wędrują ku górze powodując wzrost promieniowania cieplnego. Do zapalenia przygotowują się a następnie zapalają dalsze materiały palne. Obserwujemy wzrost temperatury. Procesy te przebiegają nierównomiernie, bowiem wiele zależy od możliwości dotarcia w środowisko pożaru powietrza zasobnego w tlen. Faza ta może trwać od kilku do kilkunastu minut. Rozgorzenie Faza rozwoju pożaru Faza gaśnięcia pożaru Faza w pełni rozwiniętego pożaru Faza I Zapłon T0 Czas T0 - Temperatura otoczenia

12 Przebieg pożaru wewnętrznego
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przebieg pożaru wewnętrznego Rozgorzenie English flashover – flash (zapłon), over (ponad) rozgorzenie- przejście I fazy rozwoju pożaru do pożaru w pełni rozwiniętego (faza II) polega na szybkim rozprzestrzenieniu się płomienia z obszaru miejscowego spalania do spalania w całej objętości wszystkich materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniu. Czas tego przejścia jest krótki w porównaniu do czasu trwania faz pożaru. Z tego powodu jest ono uważane za (moment) „zdarzenie”, tak jak zdarzeniem jest zapłon. Podczas pożaru pomieszczenia może dojść do sytuacji, w której całkowite promieniowanie termiczne pochodzące od płomieni, gorących gazów i gorących powierzchni pomieszczenia, spowoduje radiacyjne zapalenie wszystkich palnych powierzchni w tym pomieszczeniu. To nagłe przejście rosnącego pożaru w pożar w pełni rozwinięty nazywane jest rozgorzeniem’. (Fire Research Station - UK 1993). Nagłe przejście w stan całkowitego zajęcia się ogniem powierzchni podczas pożaru palnych materiałów w pomieszczeniu. (International Standards Organisation - ISO 1990). Temperatura Rozgorzenie Faza rozwoju pożaru Faza gaśnięcia pożaru Faza w pełni rozwiniętego pożaru Faza I Zapłon T0 Czas T0 - Temperatura otoczenia

13 Przebieg pożaru wewnętrznego Faza w pełni rozwiniętego pożaru
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przebieg pożaru wewnętrznego Faza w pełni rozwiniętego pożaru Po osiągnięciu maksymalnych temperatur pożar stabilizuje się i przechodzi w tzw. stan prawie stacjonarny, co oznacza, że szybkość procesów spalania jest stała. Temperatura Rozgorzenie Faza wzrostu pożaru Faza gaśnięcia pożaru Faza w pełni rozwiniętego pożaru Faza II Zapłon Faza III T0 Czas T0 - Temperatura otoczenia

14 Przebieg pożaru wewnętrznego
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Przebieg pożaru wewnętrznego Faza gaśnięcia pożaru Stopniowo następuje wyczerpanie się paliwa, co powoduje zmniejszenie szybkości spalania i stopniowy spadek temperatur. Zmniejsza się także wymiana gazowa, natomiast rośnie gęstość optyczna dymu. Temperatura Rozgorzenie Faza wzrostu pożaru Faza gaśnięcia pożaru Faza w pełni rozwiniętego pożaru Zapłon Faza III T0 Czas T0 - Temperatura otoczenia

15 SZYBKIE ROZPRZESTRZENIENIE POŻARU zaakceptowana naukowa terminologia
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu SZYBKIE ROZPRZESTRZENIENIE POŻARU zaakceptowana naukowa terminologia ROZGORZENIE BACKDRAFT ZAPALENIE GAZÓW POŻAROWYCH Rozwój pożaru pomieszczenia wywołany ciepłem prowadzący do podtrzymanego spalania i całkowitego zajęcia się ogniem Zapalenie gazów pożarowych spowodowane wentylacją w następstwie przemieszczenia się powietrza (prąd grawitacyjny) w strefę zawierającą gazy „bogate” w paliwo i źródło zapłonu Zapalenie nagromadzonych gazów pożarowych i produktów pirolizy istniejących w stanie palnym lub doprowadzonym do stanu palnego Terminologia opisana kursywą NIE JEST naukowo zatwierdzona lub będąca przedmiotem odniesień EKSPLOZJA DYMU FLASH-FIRE OPÓŹNIONY BACKDRAFTT FLAME-OVER ROZGORZENIE NISKOKALORYCZNE SPALANIE GAZU EKSPLOZJA WZBUDZONA PRZEMIESZCZENIEM FLASH-BACK ROZGORZENIE GORĄCEJ, BOGATEJ MIESZANKI ROLLOVER EKSPLOZJA DYMU I GAZÓW POŻAROWYCH EKSPLOZJA GAZÓW POŻAROWYCH

16 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Istnieje szeroki zakres zdarzeń które wygodnie można zgrupować pod nazwą Zapalenie Gazów Pożarowych (ZGP) i takie zjawisko może być ogólnie zdefiniowane jako – „Zapalenie nagromadzonych gazów pożarowych i produktów pirolizy istniejących w stanie palnym lub doprowadzonych do stanu palnego”. Każde takie zapalenie jest zazwyczaj spowodowane poprzez dostarczenie źródła zapłonu do palnej mieszanki gazów; lub poprzez przeniesienie tych gazów do źródła zapłonu; lub przeniesienie mieszaniny gazowej bogatej w paliwo do obszaru zawierającego tlen i źródło zapłonu. Zapalenie to nie jest zależne od zaistnienia prądu powietrza przemieszczającego się w kierunku źródła zapłonu, które jednoznacznie uważa się za backdraft.

17 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Ciepło - energia powstająca w wyniku spalania materiałów w warunkach pożarowych, wyrażona w dżulach [J]. Strumień ciepła - prędkość przepływu ciepła, będąca stosunkiem danej ilości ciepła do jednostki czasu [J/s] lub [W], strumień ciepła jest jednocześnie formą transportu ciepła w drodze promieniowania. W literaturze spotyka się również pojęcia “szybkość wydzielania się ciepła” lub “moc pożaru”. Gęstość strumienia ciepła - strumień ciepła padający na daną powierzchnię. Inaczej nazwany gęstością promieniowania cieplnego [W/m2]. Gęstość obciążenia ogniowego - energia cieplna, wyrażona w megadżulach, która może powstać przy spaleniu materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniu, strefie pożarowej lub składowisku materiałów stałych przypadająca na jednostkę powierzchni tego obiektu, wyrażona w metrach kwadratowych. [MJ/m2].

18 Skuteczność gaśnicza wody i techniki operowania prądami.
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Skuteczność gaśnicza wody i techniki operowania prądami. Woda jest najpopularniejszym środkiem gaśniczym. Jej szerokie wykorzystanie bierze się z powszechnej dostępności, doskonałych właściwości fizycznych oraz niskiego kosztu użycia. Skuteczność gaśnicza wody wynika z jej wysokiej zdolności do pochłaniania ciepła generowanego w pożarze. Dodatkowo wytwarzając duże ilości pary, woda usuwa ze środowiska pożaru tlen niezbędny w procesie spalania, tym samym eliminując częściowo dwa z trzech elementów trójkąta spalania. Czyniąc to, pośrednio wpływa również na zmniejszenie intensywności powstawania wolnych rodników, warunkujących łańcuchowy przebieg reakcji spalania. Zdolność wody do absorpcji ciepła wynika z dwóch parametrów. Pierwszym jest tzw. “pojemność cieplna” czy też “ciepło właściwe”. Jest to parametr mówiący o tym, jaką ilość ciepła woda może pochłonąć (odebrać z pożaru), aby zmienić swoją temperaturę o jedną jednostkę. Drugim parametrem, stanowiącym najskuteczniejszą broń w walce z pożarami, jest utajone ciepło przemiany fazowej, dokładniej mówiąc w tym przypadku utajone ciepło odparowania. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę pojemność cieplną pary wodnej, różniącą się wartością od pojemności cieplnej wody, niemniej pozostającą na korzystnym, wysokim poziomie.

19 Skuteczność gaśnicza wody i techniki operowania prądami.
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Skuteczność gaśnicza wody i techniki operowania prądami. Warto w tym momencie przypomnieć, że istnieją dwie metody gaszenia przy użyciu wody. Podawanie wody na palącą się powierzchnię (natarcie bezpośrednie) wiąże się z chłodzeniem, a zatem odbieraniem ciepła z trójkąta spalania. Podawanie wody poza palące się powierzchnie (natarcie pośrednie) ma na celu odparowanie wody i wytworzenie pary, która obniży stężenie powietrza w mieszaninie z gazami pożarowymi, tym samym odbierając tlen z trójkąta spalania (obniżając jego stężenie). Zależnie jednak od sytuacji pożarowej różne mogą być sposoby podawania prądów gaśniczych. Warto też wtrącić, że zarówno niskie ciśnienie (8 bar) jak i wysokie ciśnienie (40 bar) są odpowiednie do stosowania opisanych technik, jednak najczęściej mowa jest o niskim ciśnieniu. Należy mieć też na uwadze, że podawanie prądu gaśniczego to nie tylko gaszenie - to również działania zabezpieczające. W większości przypadków samo dotarcie do pomieszczenia objętego pożarem wiąże się z przemieszczaniem przez obszary zadymione, a zatem pozostawaniem w obrębie gazów pożarowych będących de facto paliwem, zdolnym do intensywnego spalania i tworzenia zagrożeń dla zdrowia i życia strażaków. Dlatego przemieszczając się w zadymieniu należy również chłodzić gazy pożarowe przy pomocy krótkich strzałów prądem rozproszonym, zapobiegając tym samym możliwości wystąpienia niebezpiecznych zjawisk pożarowych. Nie ma to często bezpośredniego efektu gaśniczego, tzn. nie powoduje lokalizacji czy gaszenia pożaru, umożliwia natomiast bezpieczne dotarcie do ogniska pożaru i podawanie prądów wodnych w celach gaśniczych.

20 Zasięg prądu rozproszonego
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu Zasięg prądu rozproszonego na ogół nie przekracza 6m odległości od wylotu z prądownicy. Kula kropelek wody wytworzona za pomocą szybkiego strzału (szybkie pełne otwarcie i zamknięcie prądownicy - trwające łącznie około 1/3 -1/2 sekundy) wypełnia przestrzeń przed prądownikiem. Odpowiedni kąt podania prądu względem podłoża wynosi 45°, natomiast kąt rozproszenia prądu gaśniczego powinien wynieś 60°. Podając prąd nieco przed siebie uzyskujemy pewność, że nie dopuszczamy dostępu gorących i palnych gazów do siebie ani nie kierujemy wody na sufit nad sobą. Prawidłowe wykonanie techniki podawania mgły wodnej - odpowiedni kąt natarcia i rozproszenia prądu wodnego oraz asekuracja przez drugiego członka roty gaśniczej. Wyjaśnienie oznaczeń: 1 – pomoc w prowadzeniu linii gaśniczej i asekuracja przez drugiego członka roty, 2 – niska pozycja w celu przebywania w strefie najbezpieczniejszej, 3 – umiejętne operowanie prądem gaśniczym (stosowna technika), 4 – parametry prądu gaśniczego

21 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Pulsowanie (ang. pulsing lub spotting). Wspomniana powyżej technika polegająca na podawaniu krótkich (ok. półsekundowych) strzałów prądem rozproszonym w strefę podsufitową w celu chłodzenia rozgrzanych gazów pożarowych lub tworzenia w gazach pożarowych niewielkich obszarów mgły wodnej. Ta technika służy chłodzeniu gazów pożarowych bez naruszania równowagi warstw gazów pożarowych i bez sprowadzania gazów pożarowych w poziomu podłogi. Technika zapobiega zapłonowi gazów pożarowych (poprzez prawidłowe chłodzenie gazów pożarowych) lub też w przypadku występowania pojedynczych płomieni w strefie podsufitowej pozwala na uniknięcie niebezpiecznych zjawisk.

22 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Omiatanie (ang. bursting lub sweeping). Technika podobna do opisanej powyżej (podawanie prądu rozproszonego w strefę gazów pożarowych) jednak polegająca na nieco dłuższym otwarciu prądownicy (około sekund) i podawaniu bez ruchu prądownicy bądź częściej ruchem omiatającym. Istnieje kilka wersji techniki, w zależności od proponowanego ruchu prądownicy. Jedną z wersji, zwaną metodą ZOT, opisano w dalszej części tekstu. Technika omiatania pozwala na podanie większej ilości wody w postaci prądu rozproszonego, jednak może stwarzać zagrożenie naruszenia równowagi warstw gazów pożarowych i tworzenia nadmiernych ilości pary wodnej. Jest wykorzystywana szczególnie przy obserwowanym spalaniu płomieniowym gazów pożarowych w strefie podsufitowej, aczkolwiek może być stosowana również do gaszenia palących się powierzchni. Przy mniejszych wydajnościach istnieje możliwość skutecznego i bezpiecznego stosowania techniki w zamkniętych pomieszczeniach. Jeśli występuje wysoki sufit lub np. technika wykorzystywana jest na klatce schodowej - większa przestrzeń ułatwia rozejście się nadmiaru pary minimalizując zagrożenie.

23 ● “Z” dla pomieszczenia o powierzchni podłogi do ok 35 m2,
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Wspomniano powyżej o tzw. metodzie ZOT (lub TOZ) (spotykane są różne nazwy) podanie prądu rozproszonego w sposób ciągły przez określony czas, pozwala na wypełnienie pomieszczenia objętego w pełni pożarem mgłą wodną i w ten sposób powstrzymanie intensywnego rozwoju pożaru. Takie intensywne natarcie na pożar powoduje zarówno odparowanie dużej ilości wody jak również bardzo intensywne schłodzenie wnętrza pomieszczenia. Sprzyja to jednocześnie zapobieganiu możliwości występowania niepożądanych zjawisk pożarowych poprzez chłodzenie mieszaniny gazów pożarowych z powietrzem oraz wypieranie tlenu poprzez (ewentualne) wytworzenie pary wodnej. Wielokrotne doświadczenia pozwoliły na określenie przybliżonej długości podawania prądu rozproszonego w celu wypełnienia pomieszczenia o danej powierzchni podłogi. Odpowiednia długość podawania prądu rozproszonego, uzyskiwana poprzez rysowanie odpowiednich liter prądem rozproszonym, ułatwia zapamiętanie założeń opracowanej zasady. I tak prądownik powinien narysować literę: ● “Z” dla pomieszczenia o powierzchni podłogi do ok 35 m2, ● “O” dla pomieszczenia o powierzchni podłogi do ok 25 m2, ● “T” dla pomieszczenia o powierzchni podłogi do ok 15 m2.

24 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Ogólna idea technik operowania prądami wodnymi: pulsowania oraz omiatania.

25 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Ołówkowanie (ang. penciling). Technika polegająca na podawaniu krótkich strzałów prądem zwartym lub nieznacznie rozproszonym, często ruchem lobującym. Ma na celu wykorzystanie energii kinetycznej prądu i podanie z pewnej odległości niewielkich “pocisków” wody na palącą się powierzchnię w celach gaśniczych, w celu przerwania procesu spalania płomieniowego. Często technika łączona jest z opisanymi powyżej (pulsowaniem lub omiataniem) co określane jest mianem “natarcia mieszanego” (ang. combined attack).

26 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Malowanie (ang. painting). Technika polegająca na chłodzeniu powierzchni ścian i sufitów. Wykorzystuje się prąd zwarty lub nieznacznie rozproszony w celu chłodzenia rozgrzanych powierzchni, które mogą promieniować ciepło do gazów pożarowych. Zależnie od wykorzystanych materiałów budowlanych ściany mogą gromadzić duże ilości ciepła bądź odbijają je w kierunku wnętrza pomieszczenia. Skutkiem jest znaczne promieniowanie cieplne od ścian mogące prowadzić do samozapłonu gazów pożarowych w sprzyjających warunkach. Technika bardzo często wykorzystywana jest w celu chłodzenia materiałów wykończeniowych ulegających pirolizie w warunkach pożarowych. Stosowanie techniki wymaga wprawy, bowiem prawidłowe wykonanie polega na podaniu wody z niewielką wydajnością i również niewielką energią kinetyczną (siłą). Osiąga się to poprzez umiejętne częściowe otwarcie prądownicy oraz odpowiednie skierowanie prądownicy względem schłodzonej powierzchni (niemal równolegle do chłodzonej powierzchni).

27 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Natarcie prądem zwartym. Jeśli ognisko pożaru jest dobrze widoczne z pewnej odległości to natarcie prądem zwartym umożliwia działanie gaśnicze na powierzchni materiału spalającego się jak również w głębszych jego warstwach. Daje to bardzo dobry efekt gaśniczy. Jest to bodaj najczęściej spotykana forma natarcia polegająca na podawaniu prądu zwartego w sposób ciągły, jednak oczywiście ma ona swoje wady i ograniczenia. Duża ilość wody podana na rozgrzane powierzchnie naturalnie doprowadzi do powstania ogromnych ilości pary wodnej, stąd przebywanie w takim pomieszczeniu wiązać się będzie ze sporym zagrożeniem dla strażaków. Takie wykorzystanie prądu gaśniczego może być jednak konieczne jeśli wymagana jest wysoka intensywność podawania wody z uwagi na duże ilości ciepła wydzielającego się z pożaru i może być jedyną metodą zbicia płomieni i wstępnego przygaszenia pożaru w celu wykorzystania wyżej opisanych technik podawania wody.

28 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Ogólna idea techniki operowania prądem wodnym: natarcia prądem zwartym.

29 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Natarcie pośrednie. Technika polegająca na podawaniu wody w celu jej odparowania (np. na rozgrzany sufit, ściany czy inne powierzchnie) i wytworzenie dużych ilości pary, co oprócz powodowania umiarkowanego efektu chłodniczego obniża stężenie tlenu. Zazwyczaj stosowana z zewnątrz pomieszczeń czy obiektów objętych pożarem, szczególnie przy małej liczbie strażaków na miejscu zdarzenia, niniejsza technika pozwala na wstępne przygaszenie pożaru przed przejściem do natarcia wewnętrznego. Można również w przypadku tej techniki mówić o stosowaniu natarcia mieszanego, bowiem dodatkowym efektem jest zazwyczaj rozpryskiwanie się wody na suficie lub odbijanie jej od sufitu i docieranie do powierzchni spalającego się materiału.

30 Ogólna idea techniki operowania prądem wodnym: natarcia pośredniego.
Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Ogólna idea techniki operowania prądem wodnym: natarcia pośredniego.

31 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu W zależności od sytuacji pożarowej stosuje się obecnie następujące techniki podawania prądów wodnych: Technika polegająca na wykorzystaniu obszarów nadciśnienia i podciśnienia w pożarze wewnętrznym. Opiera się o wykorzystanie napływu powietrza do ogniska pożaru w dolnej strefie podciśnienia i podawanie prądu rozproszonego w celu ułatwienia transportu kropelek do ogniska pożaru. Powinna być poprzedzona krótkim strzałem prądu rozproszonego w strefę podsufitową aby zapobiec wypchnięciu płomieni ze strefy spalania w stronę strażaków w obszarze nadciśnienia (strefa podsufitowa) spowodowanemu wzrostem ciśnienia w okolicy strefy spalania poprzez odparowanie podanej tam wody. Ogólna idea techniki operowania prądem wodnym z wykorzystaniem obszarów nadciśnienia (kolor czerwony) i podciśnienia (kolor zielony) w pożarze wewnętrznym.

32 Ośrodek Szkolenia KW PSP w Łodzi z/s w Sieradzu LITERATURA: „O pożarach wewnętrznych po nowemu” v – st. kpt. mgr. inż. Szymon Kokot-Góra Rozgorzenie – największy koszmar strażaka! - Paul GRIMWOOD - Tłumaczenie: Witold Nocoń Rozgorzenie i techniki operowania prądami wodnymi - Paul GRIMWOOD - Tłumaczenie: Witold Nocoń Internet