Zasada suwerenności narodu

Prezentacja na temat: "Zasada suwerenności narodu"— Zapis prezentacji:

1 Zasada suwerenności narodu

2 Tradycja rządów demokratycznych
Artykuł 3 konstytucji Francji: suwerenność narodowa należy do ludu Realizacja władzy przez naród: Forma przedstawicielska – parlament Forma bezpośrednia – referenda: Dotyczące zmian konstytucyjnych Ustawodawcze Predylekcja de Gaulle’a

3 Prawa jednostki

4 Podstawy konstytucyjne Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela
Zasady gwarantujące prawa jednostki: Zasada podziału władzy Koncepcja konstytucji jako wyrazu woli ludności Zasada konstytucji pisanej Cechy specyficzne dla zasad gwarantujących prawa człowieka według prawa francuskiego

5 Partie polityczne

6 Charakterystyka systemu partyjnego Francji
Klasyczny system wielopartyjny, który ewoluował do systemu dwublokowego V Republika – zanik pewnych partii , pojawienie się nowych Względnie trwała tendencja współpracy międzypartyjnej – sojusze wyborcze, wysuwanie wspólnych kandydatur, trwałe koalicje rządowe

7 Charakterystyka systemu partyjnego Francji
Istotne blok prawicowy i lewicowy, centrum traci na znaczeniu Tendencja do dominowania przez jedną partię nad innymi – stabilizacja rządu

8 Partie lewicy

9 Trwała pozycja partii lewicy społecznej – Partia Komunistyczna (FPK) i Partia Socjalistyczna
Aktywna rola w ruchu oporu w czasie II wojny światowej Rzecznicy interesów klasy robotniczej Partia Socjalistyczna – centrum bloku lewicowego, stałe poparcie wśród społeczeństwa

10 Francuska Partia Komunistyczna
Większe poparcie wśród wielkoprzemysłowych robotników FPK – jedyna poważna siła sprzeciwiająca się powrotowi de Gaulle’a; w V Republice traci wpływy W latach 80. i 90. poparcie wyborców spada poniżej 10% Teraz – partia opozycyjna; szefem jest Pierre Laurent

11 Partia Socjalistyczna
Poparcie w mniejszych przedsiębiorstwach, wśród urzędników, rzemieślników W roku 1958 poparła kandydaturę de Gaulle’a na stanowisko szefa rządu, przedstawiciele PS weszli w skład jego gabinetu Wkrótce partia przeszła do opozycji, lata 70. – porozumienie wyborcze z FPK

12 Partia Socjalistyczna
W V Republice partia powiększa swoje poparcie polityczne 1981, 88 – F. Miterrand szefem państwa Obecny szef – Martine Aubry; 204 posłów w ZN, 31 w Parlamencie Europejskim Koalicja z FPK

13 Partie centrum

14 Nieznaczny wpływ na scenę polityczną
Kiedyś – Unia na Rzecz Demokracji Francuskiej (UDF), później rozpada się na mniejsze partie Największe partie centrowe: Nowe Centrum – przywódca Herve Morin, koalicjant prawicy; 23 posłów w ZN, 3 w PE Ruch Demokratyczny – przywódca Francois Bayrou, 3 posłów w ZN, 8 w PE

15 Partie prawicy

16 Najważniejsza siła polityczna we Francji
Zaplecze polityczne de Gaulle’a Reprezentacja konserwatyzmu, chrześcijańskiej demokracji, konserwatyzmu, libertarianizmu i gaullizmu

17 Unia na Rzecz Ruchu Ludowego
Bezpośredni następca gaullistowskiej Unii na Rzecz Republiki (UNR) Z tej partii wywodzili się m.in. Jacques Chirac, Nicolas Sarkozy Obecnie partia rządząca, wywodzi się z niej prezydent, premier, przewodniczący obu izb parlamentu Przywódca – Xavier Bertrand 320 posłów w ZN, 17 w PE

18 Wybory w 2007 roku

19