Rok szkolny 2014/2015.

Rok szkolny 2014/2015

Wyniki egzaminów gimnazjalnych 2013/2014

Wyniki egzaminu – historia i WOS
Gorzów Wielkopolski 59,30 1 - Gimnazjum nr 9 66,92 2 - Gimnazjum Sportowe nr 1 62,59 3 - Gimnazjum nr 21 61,40 4 - Gimnazjum nr 13 58,78 5 - Gimnazjum nr 3 58,61 6 - Gimnazjum nr 4 57,49 7 - Gimnazjum nr 20 57,44 8 - Gimnazjum nr 7 56,90 9 - Gimnazjum nr 6 56,80 10 - Gimnazjum nr 12 56,57 11 - Gimnazjum nr 16 51,74 12 - Gimnazjum Sportowe nr 2 49,06

Wyniki egzaminu – język polski
Gorzów Wielkopolski 70,68 1 - Gimnazjum nr 21 77,00 2 - Gimnazjum nr 9 76,72 3 - Gimnazjum nr 6 74,28 4 - Gimnazjum nr 3 73,43 5 - Gimnazjum sportowe nr 1 72,72 6 - Gimnazjum nr 7 71,53 7 - Gimnazjum nr 20 70,71 8 - Gimnazjum nr 12 69,61 9 - Gimnazjum nr 13 68,46 10 - Gimnazjum nr 4 65,53 11 - Gimnazjum sportowe nr 2 63,35 12 - Gimnazjum nr 16 60,00

Wyniki egzaminu – przedmioty przyrodnicze (biologia, geografia, chemia, fizyka)
Gorzów Wielkopolski 53,61 1 - Gimnazjum nr 9 59,13 2 - Gimnazjum nr 21 57,30 3 - Gimnazjum nr 13 54,18 4 - Gimnazjum nr 3 53,52 5 - Gimnazjum nr 16 53,31 6 - Gimnazjum nr 7 53,12 7 - Gimnazjum sportowe nr 1 52,74 8 - Gimnazjum nr 4 51,75 9 - Gimnazjum nr 12 51,01 10 - Gimnazjum nr 20 48,16 11 - Gimnazjum nr 16 48,04 12 - Gimnazjum sportowe nr 2 43, 47

Wyniki egzaminu – matematyka
Gorzów Wielkopolski 49,35 1 - Gimnazjum nr 9 56,40 2 - Gimnazjum sportowe nr 1 54,24 3 - Gimnazjum nr 6 53,74 4 - Gimnazjum nr 21 53,00 5 - Gimnazjum nr 13 51,14 6 - Gimnazjum nr 3 50,89 7 - Gimnazjum nr 20 47,60 8 - Gimnazjum nr 7 46,53 9 - Gimnazjum nr 4 44,99 10 - Gimnazjum nr 12 41,21 11 - Gimnazjum nr 16 38,81 12 - Gimnazjum sportowe nr 2 34,88

Wyniki egzaminu – język angielski podstawowy
Gorzów Wielkopolski 73,29 1 - Gimnazjum nr 9 83,93 2 - Gimnazjum nr 21 76,73 3 - Gimnazjum nr 7 74,22 4 - Gimnazjum nr 13 73,00 5 - Gimnazjum nr 6 72,35 6 - Gimnazjum sportowe nr 1 70,92 7 - Gimnazjum nr 20 70,65 8 - Gimnazjum nr 12 68,72 9 - Gimnazjum nr 3 68,05 10 - Gimnazjum nr 4 64,90 11 - Gimnazjum sportowe nr 2 59,00 12 - Gimnazjum nr 16 51,61

Wyniki egzaminu – język angielski rozszerzony
Gorzów Wielkopolski 54,87 1 - Gimnazjum nr 9 71,57 2 - Gimnazjum nr 21 62,36 3 - Gimnazjum nr 3 55,82 4 - Gimnazjum nr 7 58,38 5 - Gimnazjum nr 6 52,70 6 - Gimnazjum nr 12 51,71 7 - Gimnazjum nr 13 51,59 8 - Gimnazjum nr 20 49,80 9 - Gimnazjum sportowe nr 1 48,46 10 - Gimnazjum sportowe nr 2 41,80 11 - Gimnazjum nr 4 39,26 12 - Gimnazjum nr 16 25,21

Wyniki egzaminu – język niemiecki podstawowy
Gorzów Wielkopolski 56,22 1 - Gimnazjum sportowe nr 1 73,67 2 - Gimnazjum nr 4 70,57 3 - Gimnazjum nr 7 65,23 4 - Gimnazjum nr 21 63,20 5 - Gimnazjum nr 9 59,74 6 - Gimnazjum nr 20 59,17 7- Gimnazjum nr 13 52,00 8- Gimnazjum nr 6 51,80 9- Gimnazjum nr 3 50,28 10 - Gimnazjum sportowe nr 2 44,67 11 - Gimnazjum nr 16 44,33 12 - Gimnazjum nr 12 43,81

Wyniki egzaminu – język niemiecki rozszerzony
Gorzów Wielkopolski 56,22 1 - Gimnazjum sportowe nr 1 55,78 2 - Gimnazjum nr 4 52,54 3 - Gimnazjum nr 7 51,06 4 - Gimnazjum nr 21 46,00 5 - Gimnazjum nr 13 43,67 6 - Gimnazjum nr 20 39,50 7- Gimnazjum nr 9 37,17 8- Gimnazjum nr 16 25,00 9- Gimnazjum nr 3 19,00 10 - Gimnazjum nr 12 15,00 11 - Gimnazjum nr 6 9,00 12 - Gimnazjum sportowe nr 2 -

Wyniki egzaminu – średnia
Gorzów Wielkopolski 56,79 1 - Gimnazjum nr 9 63,95 2 - Gimnazjum nr 21 62,12 3 - Gimnazjum sportowe nr 1 61,39 4 - Gimnazjum nr 7 59,62 5 - Gimnazjum nr 13 56,60 6 - Gimnazjum nr 4 55,88 7 - Gimnazjum nr 20 55,38 8 - Gimnazjum nr 3 53,45 9 - Gimnazjum nr 6 53,00 10 - Gimnazjum nr 12 49,71 11 - Gimnazjum sportowe nr 2 48,03 12 - Gimnazjum nr 16 43,09

Stanin Historia i WOS J. polski P. przyr. Mat. J. ang. na poziomie podst. J. niem. poziomie podst. 1 33,9-38,4 24,4-33,7 26,8-31,4 14,4-16,6 25,3-34,2 31,0-34,8 2 38,5-45,5 33,8-49,9 31,5-37,3 16,7-24,8 34,3-43,9 34,9-38,0 3 45,6-53,0 50,0-60,6 37,4-45,4 24,9-38,4 44,0-53,0 38,1-46,4 4 53,1-55,7 60,7-63,8 45,5-48,5 38,5-42,8 53,1-59,2 46,5-51,9 5 55,8-57,7 63,9-66,4 48,6-50,6 42,9-45,7 59,3-64,9 52,0-57,4 6 57,8-60,0 66,5-69,1 50,7-53,1 45,8-50,2 65,0-71,8 57,5-62,7 7 60,1-63,2 69,2-72,9 53,2-56,8 50,3-54,7 71,9-76,7 62,8-69,6 8 63,3-67,3 73,0-76,9 56,9-61,5 54,8-64,4 76,7-89,2 69,7-85,0 9 67,4-76,4 77,0-83,8 61,6-71,8 64,5-80,1 89,3-97,4 85,1-98,0

Co to są staniny? Skala staninowa stosowana w pomiarze dydaktycznym odpowiada nam na pytanie, jaką pozycję zajmuje wynik osiągnięty przez ucznia, szkołę... na tle wyników osiągniętych przez całą badaną populację. Skala staninowa wprowadza 9 przedziałów wyników.

Staniny nazwa stanina przedziały wyników wyrażone w %
procent wyników zawarty w przedziale 1 - najniższy poniżej 4 4 2 - bardzo niski 4-10 7 3 - niski 11-22 12 4 - niżej średni 23-39 17 5 - średni 40-59 20 6 - wyżej średni 60-76 7 - wysoki 77-88 8 - bardzo wysoki 89-95 9 - najwyższy powyżej 95

SKALA STANINOWA Stanin Język polski 1 - najniższy 2 - bardzo niski
4 - niżej średni 5 - średni 6 - wyżej średni 69,2-72,9 (70,71) 7 - wysoki 8 - bardzo wysoki 9 - najwyższy

Jeśli będziesz ciągle robił to samo…
Jeśli będziesz ciągle robił to samo, co zawsze robiłeś, zawsze otrzymasz to, co zawsze otrzymywałeś. Jeśli to, co robisz, nie działa, zrób coś innego.

Podstawa programowa Podstawa programowa jest najważniejszym dokumentem w randze rozporządzenia, które reguluje kwestię: doboru treści nauczania, celów kształcenia warunków, w jakich działalność dydaktyczna szkoły ma przebiegać. Jest ona taka sama dla wszystkich szkół w Polsce. Podstawie programowej podporządkowane są programy nauczania, które muszą być z nią zgodne, a także dostosowane do potrzeb i możliwości ucznia.

Program nauczania Program nauczania w tej koncepcji staje się jedynie narzędziem do realizacji podstawy programowej.

Program nauczania Najczęściej powtarzanym błędem nauczyciela jest przyjmowanie programu nauczania z wydawnictwa, bez jakiejkolwiek modyfikacji. Strategia „zdejmowania programu z półki” wydaje się szczególnie niebezpieczna, ponieważ programy nauczania opracowane przez wydawnictwa są jedynie propozycją i najczęściej zawierają więcej informacji niż te przewidziane w podstawie programowej. Nauczyciel winien wiedzieć, jakie elementy programu nauczania wynikają wprost z podstawy programowej, a jakie są wolną propozycją wydawnictwa. To nauczyciel, proponując program innych autorów, bierze za niego odpowiedzialność, oświadczając, że jest on zgodny z nową podstawą programową i dostosowany do specyfiki środowiska edukacyjnego.

Podręczniki Przy wyborze podręcznika ważna jest znajomość podstawy programowej. Podręcznik ma pełnić rolę wspomagającą w realizowaniu zapisów podstawy. Bezrefleksyjne „przerabianie” podręcznika może rodzić wiele problemów: od niezrealizowania podstawy programowej po słabe wyniki uczniów na egzaminach zewnętrznych.

Praktyka Jeśli przyjrzeć się podręcznikom do nauczania historii, to okaże się, że zawierają one o wiele więcej informacji niż wynika to z treści nauczania wymienionych w podstawie. I tak uczeń podczas lekcji o kulturze renesansu powinien charakteryzować największe osiągnięcia Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Rafaela Santi, Erazma z Rotterdamu, Mikołaja Kopernika i Galileusza. Dopiero kiedy uczniowie spełnią te wymagania, możemy wprowadzić nazwiska chociażby autorów „Utopii” (Tomasza Morusa), czy „Księcia” (Niccolò Machiavellego; wym. Makiawelli ).

Plan wynikowy W realizowaniu podstawy programowej bardzo pomocny wydaje się plan wynikowy, w którym obok tematu lekcji i innych informacji pojawia się także numeryczne oznaczenie treści z podstawy programowej. Nauczyciel powinien umieć wskazać, jaki cel i jakie treści zrealizował z podstawy programowej na danej lekcji.

Ważne Im bliżej będziemy podstawy programowej, tym większa szansa na sukces naszych uczniów na sprawdzianie oraz egzaminie gimnazjalnym. Podstawa programowa nie tylko odpowiada na pytania, czego mamy uczyć, jaki przyświeca nam cel, ale także mówi, w jaki sposób i w jakich warunkach powinna odbywać się realizacja podstawy programowej. (Zalecane warunki i sposób realizacji) Nie są to „pobożne życzenia metodyków”, ale zapisy obowiązujące nauczyciela i dyrektora. Nowa podstawa programowa nakłada na nauczyciela np. WOS-u, wychowania fizycznego obowiązek pracy metodą projektu edukacyjnego na III i IV etapie edukacyjnym itd.

Ważne Nauczyciel realizuje podstawę programową, pamiętając, że składa się ona z trzech części: celów, treści nauczania oraz sposobów i warunków realizacji podstawy programowej. Program nauczania i podręcznik to narzędzia do realizacji podstawy programowej. Potrzebny jest plan wynikowy z odsyłaczami do podstawy programowej. Należy stosować się do zalecanych warunków i sposobu realizacji podstawy programowej. Z podstawy programowej wynika charakter i zakres egzaminów zewnętrznych. Realizujemy podstawę programową, nie „przerabiamy” podręcznik.

Dobry plan Powinien być: celowy
(zamierzony, świadomy; nastawiony na cel) wykonalny plastyczny względnie szczegółowy (względnie - umiarkowanie, dość, do pewnego stopnia) terminowy całościowy racjonalny ekonomiczny (wykonywany w sposób racjonalny z jak najmniejszym nakładem sił i kosztów)

Plan wynikowy Profesor Bolesław Niemierko w swojej książce Między oceną szkolną a dydaktyką. Bliżej dydaktyki, Warszawa 1999 napisze: Planowanie wynikowe w dydaktyce opiera się na jasno i realistycznie określonych wymaganiach programowych. Nie może to być jeden zbiór wymagań, gdyż uzdolnienia uczniów są nazbyt zróżnicowane. Niezbędna jest pewna hierarchia wymagań.

Plan wynikowy Plan wynikowy polega na zaplanowaniu czynności ucznia, które powinien opanować w trakcie lekcji. Wymagania sformułowane w postaci wymagań podstawowych i ponadpodstawowych pomagają ocenić przyrost wiedzy i umiejętności nabytych w procesie kształcenia.

Rozkład materiału a plan wynikowy
Z dawnego rozkładu materiału można było dowiedzieć się, jakie wiadomości nauczyciel przekazał uczniom, jakie cele zrealizował, jakimi środkami i metodami się posłużył, ale nie można było stwierdzić, jakie umiejętności uczniowie zdobyli.

Temat zajęć/ zagadnienie ;
Lp. Temat zajęć/ zagadnienie ; Wymagania podstawowe Wymagania ponadpodstawowe Treści z podstawy programowej L. godz. Sposoby oceniania osiągnięć – sprawdzanie realizacji procesu dydaktycznego Zadanie domowe np. nazywa środki stylistycznych występującym w tekście np. określa funkcję środków językowych np. I.1.3 np. sprawdzian, recytacja np. ćwiczenie 2, 3, 4 str. 45

Wymagania Poziomy wymagań programowych są zwykle dostosowane do przyjętej skali stopni szkolnych i możliwości rozróżniania poziomów przez nauczycieli. Należy wyróżnić wymagania dla wszystkich pozytywnych stopni, czyli w przypadku obowiązującej obecnie sześciostopniowej skali byłyby to wymagania: K - konieczne – na ocenę dopuszczającą (2), P - podstawowe – na ocenę dostateczną (3), R - rozszerzające – na ocenę dobrą (4), D - dopełniające – na ocenę bardzo dobrą (5), W - wykraczające (ponadprogramowe) – na ocenę celującą (6).

Wymagania Wymagania na kolejne stopnie szkolne muszą tworzyć hierarchię, np. stopień bardzo dobry może otrzymać uczeń, który spełnił wymagania na ocenę dostateczną, dobrą i bardzo dobrą.

Wymagania Wymagania konieczne obejmują elementy treści: najłatwiejsze,
najczęściej stosowane, niezbędne do opanowania podstawowych wiadomości i ukształtowania podstawowych umiejętności.

Wymagania Wymagania podstawowe obejmują elementy treści:
najbardziej przystępne, najprostsze i najbardziej uniwersalne, najpewniejsze naukowo, niezbędne na danym i wyższych etapach kształcenia, bezpośrednio użyteczne w pozaszkolnej działalności ucznia.

Wymagania Wymagania rozszerzające obejmują elementy treści:
umiarkowanie przystępne, bardziej złożone i mniej typowe, przydatne, ale nie niezbędne na danym i na wyższym etapie kształcenia, pośrednio użyteczne w pozaszkolnej działalności uczniów.

Wymagania Wymagania dopełniające obejmują elementy treści:
trudne do opanowania, złożone i nietypowe, wyspecjalizowane, o trudno przewidywalnym zastosowaniu, nie wykazujące bezpośredniej użyteczności w pozaszkolnej działalności uczniów.

Wymagania Wymagania wykraczające obejmują elementy treści:
wykraczające trudnością ponad dany poziom szkoły, szczególnie złożone i oryginalne, twórcze naukowo, pozbawione bezpośredniej użyteczności w pozaszkolnej działalności ucznia.

Wymagania Wymagania programowe według skali dwustopniowej:
P – podstawowe jeżeli uczeń spełnia wymagania podstawowe – otrzymuje ocenę dostateczną; jeżeli uczeń spełnia nie wszystkie wymagania podstawowe lub spełnia je przy pomocy nauczyciela – otrzymuje ocenę dopuszczającą. PP – ponadpodstawowe jeżeli uczeń spełnia wymagania podstawowe oraz ponadpodstawowe – otrzymuje ocenę bardzo dobrą; jeżeli uczeń spełnia wymagania podstawowe oraz nie wszystkie ponadpodstawowe – otrzymuje ocenę dobrą; jeżeli uczeń spełnia wymagania podstawowe i ponadpodstawowe oraz wykazuje zainteresowanie, aktywność i zaangażowanie – otrzymuje ocenę celującą.

Wymagania Pomimo wielu trudności, jakie sprawia nauczycielom ustalanie wymagań programowych na różnych etapach i poziomach, działania te, w myśl Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej są zobowiązani podejmować. Pierwszym krokiem w tworzeniu procedury wewnątrzszkolnego systemu oceniania jest właśnie formułowanie przez nauczycieli wymagań edukacyjnych oraz informowanie o nich uczniów i rodziców.

Wymagania Proces ten sprzyja między innymi:
przygotowaniu dokumentacji potrzebnej do ustalenia ocen cząstkowych i klasyfikacyjnych, ustalaniu poziomu uzyskanych przez uczniów osiągnięć w stosunku do wymagań programowych, uzasadnianiu wystawianych ocen, ich jawności, ustalaniu kryteriów szczegółowych, doprowadzających do zobiektywizowania wystawianych ocen, ocenie skuteczności stosowanych metod kształcenia, ocenie skuteczności stosowanych środków dydaktycznych, skutecznej organizacji pracy nauczyciela.

Wymagania Wymagania podstawowe Wymagania ponadpodstawowe
bardzo łatwe i łatwe trudne i bardzo trudne praktyczne, przydatne życiowo teoretyczne, naukowe bazowe, niezbędne w dalszej edukacji rozszerzające podstawy przedmiotu ułatwiające uczenie się innych przedmiotów pogłębiające swoistość, interdyscyplinarność pewne, sprawdzone, wdrożone w praktyce problematyczne, także hipotezy

Jak formułować wymagania?
Cele ogólne wskazują kierunki dążenia, są projekcją wizji przyszłości. Cele ogólne są formułowane po to, aby wytyczyć np. kierunek pracy szkoły. Znajdują się w programach kształcenia, statutach poszczególnych placówek oświatowych. Żeby cele te mogły być osiągnięte, należy je sprecyzować, uszczegółowić i skonkretyzować. Te właśnie działania składają się na proces operacjonalizacji celów kształcenia.

Cele operacyjne można formułować dla 45-minutowej lekcji lub całego procesu kształcenia. Ich treść może dotyczyć pojedynczego pojęcia, umiejętności, systemu zasad bądź złożonej struktury wiedzy. Cele operacyjne opisują efekty kształcenia, jakie nauczyciel pragnie uzyskać w wyniku zorganizowanego przez siebie procesu dydaktycznego.

Operacyjne cele kształcenia: opisują konkretne, wymierne, zakładane efekty pracy; stanowią opis wyników, które mają być uzyskane; opis powinien być na tyle dokładny, aby możliwe było sprawdzenie wyników; są jednoznaczne (konkretne); odnoszą się wprost do uczącego się; mobilizują uczącego się i nauczyciela do działania.

Elementy operacyjnego celu kształcenia: a) działanie - jest opisem zadania, które ma być wykonane i wyrażone za pomocą czasownika w stronie czynnej; b) treść - wyraża przedmiot, temat lub materiał, w stosunku do którego działanie ma być wykonane; c) warunek - jest opisem okoliczności, w jakich działanie ma mieć miejsce.

Operacyjny (szczegółowy) cel kształcenia powinien być: odpowiedni - powinien obejmować wszystkie aspekty odnoszące się do rozpatrywanych celów ogólnych, nie powinien zawierać żadnych zbędnych treści; jednoznaczny - cel będzie jednoznaczny, jeśli wyrazi to wszystko, co uczący się potrafi zrobić dla wykazania, że "umie„; wykonalny - działanie musi być rzeczywiście wykonalne w określonym czasie i w dostępnych warunkach; logiczny - cel powinien być logicznie niesprzeczny; obserwowalny - o stwierdzeniu osiągnięcia celu stanowi możliwość zaobserwowania postępu w działaniach uczącego się; mierzalny - cel musi określać wystarczający poziom wykonawstwa ze strony uczącego się.

Uwaga! nie należy używać czasowników w formie bezokolicznikowej (używamy 3. osoby l. poj. np. charakteryzuje, wymienia, przeprowadza); nie należy stosować czasowników: „wie”, „zna”, „rozumie”, „docenia”, „ma wiedzę”, „potrafi”, „ma umiejętności”, „ma świadomość”, „wykazuje się wiedzą/umiejętnościami/ świadomością”, bo NIE są mierzalne, konkretne i szczegółowe; ZAMIENNIKI: wie, zna, rozumie, ma wiedzę zamieniamy na: wymienia, definiuje, określa, opisuje, charakteryzuje; potrafi rozróżniać, ma umiejętności analizy, wykazuje zdolność do obsługi zamieniamy na: rozróżnia, analizuje, obsługuje itd. ma świadomość znaczenia, jest świadom korzyści, docenia rolę zamienia na: określa/ charakteryzuje znaczenie/rolę/korzyści; docenia potrzebę, ma świadomość konieczności/zagrożeń zamienia na: wymienia argumenty na rzecz/przeciwko, przewiduje zagrożenia; – nie należy łączyć kilku efektów kształcenia w jeden;

Przykładowe cele operacyjne
– wyjaśnia znaczenie pojęć: teza, argument, wniosek

Taksonomiczne ujęcie celów kształcenia B. Niemierko definiuje taksonomię celów jako hierarchiczną ich klasyfikację. Większość taksonomii budowana jest hierarchicznie, najniższy poziom jest podstawą bardziej złożonych operacji poziomu drugiego, ten z kolei – dla trzeciego i tak dalej - aż do poziomu ostatniego, obejmującego czynności, sytuacje i zachowania najbardziej złożone.

Taksonomiczne ujęcie celów kształcenia
Poziom Kategoria Czynności uczącego się WIADOMOŚCI A. Zapamiętywanie wiadomości Potrafi przypomnieć sobie terminy, fakty, prawa, teorie, zasady działania Przykłady czasowników operacyjnych - zdefiniować, wskazać, wymienić B. Zrozumienie wiadomości Potrafi przedstawić zapamiętane wiadomości, uporządkować streścić, wyciągać wnioski - rozróżnić, scharakteryzować UMIEJĘTNOŚCI C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych Potrafi posługiwać się wiadomościami według podanych wzorów - zaplanować, sporządzić, ocenić, dokonać analizy D. Stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych Potrafi formułować problemy, analizować, syntezować, tworzyć plan działania, pomysły itp. Mogą wystąpić takie same czasowniki jak w „C”, ale odnoszące się do sytuacji nietypowych, rzeczywistych zdarzeń.

Taksonomia celów Dokonując analizy procesu operacjonalizacji i hierarchizacji celów kształcenia można stwierdzić, że jest on szczególnie użyteczny w pracy nauczyciela do: formułowania celów zajęć edukacyjnych, ustalania wymagań programowych, ograniczenia encyklopedyzmu w kształceniu, motywowania i aktywizowania uczących się do podejmowania działań dydaktycznych, tworzenia stanowisk dydaktycznych umożliwiających osiągnięcie postawionych celów, dobierania metod kształcenia, monitorowania bieżących osiągnięć uczących się, konstruowania sprawdzianów i testów, interpretacji osiągnięć uczących się, oceny jakości kształcenia, opracowania programów kształcenia o strukturze modułowej, przygotowania pakietów edukacyjnych.

Przystępując do budowania planu wynikowego należy…
znać: podstawę programową; realizowany program nauczania; wewnątrzszkolny i przedmiotowy system oceniania i zewnętrzny system egzaminacyjny oraz plan i program wewnątrzszkolnego badania osiągnięć edukacyjnych uczniów; podręcznik; taksonomię celów kształcenia; poziomy wymagań; umieć operacjonalizować cele sformułować wymagania edukacyjne etapy analizy wymagań: - dobór zakresu treści nauczania; - sformułowanie czynności uczniów – celów operacyjnych; - określenie celów według taksonomii; - ocena czynności (celów operacyjnych) według kryteriów wymagań; - podjęcie decyzji i wyodrębnienie wymagań: np. P lub PP, bądź P, R, D, - sprawdzenie zupełności i hierarchii wymagań; - sprawdzenie wymagań – weryfikacja praktyczna. zbudować plan wynikowy

Praktyka Wydawnictwa na wyraźną prośbę nauczycieli tworzą plany wynikowe. Autorami są autorzy podręczników, pracownicy redakcji, nauczyciele pracujący z tymi podręcznikami. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że plan wynikowy wydawcy podręcznika to propozycja, którą należy traktować jako pomoc przy tworzeniu własnego planu, ponieważ nie ma i nie może być jednego uniwersalnego planu wynikowego dla wszystkich nauczycieli.

Praktyka Powodów jest kilka:
każdy nauczyciel ma prawo wybrać z podręcznika treści, w oparciu o które będzie realizował podstawę programową; ma więc prawo z niektórych tematów (tekstów) zrezygnować, a inne dodać; nauczyciel nie ma obowiązku omówić wszystkich treści z podręcznika; ma natomiast obowiązek zrealizować w całości podstawę programową; (zasadne byłoby przeanalizowanie przez nauczycieli swoich planów pod kątem wymagań wykraczających poza podstawę, szczególnie jeżeli pracują oni z bardzo słabym zespołem klasowym)

Praktyka nauczyciel może też omawiać tematy w innej kolejności niż ta zaproponowana przez autora planu (kolejność narzuci np. na języku polskim wybór lektur, które będą nauczyciele omawiać z uczniami); różna może być też liczba godzin poświęconych na realizację określonych zagadnień - należy ją dostosować do możliwości klasy, z którą pracuje nauczyciel; podobnie rzecz się ma z wymaganiami, wymagania tworzy każdy nauczyciel dla konkretnego zespołu klasowego, z którym pracuje.

Praktyka Podsumowując, plan wynikowy to dokument żywy, który powinien być uzupełniany i korygowany przed i po każdej lekcji. Korzystajmy z propozycji wydawnictw, ale uzupełniajmy je i modyfikujmy, dostosowujmy do możliwości naszych uczniów.

Praktyka Ważne W planie wynikowym muszą się znaleźć:
lekcje powtórzeniowe, np. przygotowujące do sprawdzianu, testu, pracy klasowej; lekcje poświęcone na prace klasowe, testy, sprawdziany.

Planowanie Rok szkolny liczy około 43 tygodnie
(1 września - ostatni piątek czerwca) Zostaje 36 tygodni zajęć po odliczeniu: ferie zimowe, świąteczne - 4 tygodnie święta państwowe, kościelne – ok. 1 tydzień dni dyrektora, początek, koniec roku szkolnego -2 tygodnie Podstawa programowa planowana jest na 30/32 tygodnie rocznie.

Program naprawczy

Co daje szkole analiza wyników egzaminów zewnętrznych?
Wnioski stanowią źródło zmian w doskonaleniu pracy szkoły i poszczególnych nauczycieli, w szczególności w zakresie: organizacji procesu kształcenia, w tym na przykład: przydziału godzin do dyspozycji dyrektora i oferty zajęć wspierających proces nauczania – uczenia się; jakości procesu nauczania, w tym na przykład: wyboru celów nauczania, doboru programów, treści, metod, form i środków nauczania; wewnętrznego systemu oceniania; jakości procesu uczenia się, w tym na przykład: świadomości celów uczenia się, motywacji i zaangażowania uczniów, współpracy z rodzicami w obszarze osiągania celów kształcenia;

Co daje szkole analiza wyników egzaminów zewnętrznych?
organizacji wewnątrzszkolnego doskonalenia nauczycieli; wyposażenia szkoły; jakości zarządzania, w tym na przykład: ewaluacji programów, oceny pracy nauczycieli, hospitacji.

Analiza wyników (praktyka)
Najczęściej obliczamy i analizujemy: – średnie wyniki punktowe porównywane z publikowanymi w raportach OKE wynikami kraju, okręgu, województwa, powiatu, miasta czy gminy; – współczynniki łatwości całego arkusza; – współczynniki łatwości kolejnych zadań i porównywanie ich z danymi szerszej populacji; – analizy wyników szkoły i uczniów w skali staninowej.

Rzadkością bywają raczej pogłębione analizy statystyczne, w tym: modalne mediany tendencje rozwojowe (OKE Poznań) Edukacyjna Wartość Dodana (EWD) (jest ustalana dla gimnazjów)

EWD By można ją zastosować, potrzebujemy wyników przynajmniej dwóch pomiarów osiągnięć szkolnych: na początku nauki w danej szkole i na jej zakończenie. Polski system egzaminacyjny dostarcza danych do wyliczania EWD dla gimnazjów (sprawdzian w klasie VI szkoły podstawowej jako miara na wejściu, egzamin gimnazjalny jako miara na wyjściu).

Okręgowa Komisja Egzaminacyjna w Poznaniu informuje, że zostały opublikowane trzyletnie wskaźniki EWD dla polskich gimnazjów. W syntetyczny, graficzny sposób charakteryzują gimnazja ze względu na wyniki egzaminacyjne oraz efektywność nauczania. Dane przedstawiono na stronie Zapraszamy także do odwiedzenia strony

Definicje podstawowych wskaźników statystycznych
Do opisu wyników surowych (w punktach, w skali procentowej) stosuje się następujące wskaźniki statystyczne: wynik minimalny – najniższy wynik uzyskany przez uczniów w badanej grupie wynik maksymalny – najwyższy wynik uzyskany przez uczniów w badanej grupie rozstęp wyników – różnica między maksymalnym i minimalnym wynikiem wynik średni (średnia)

modalna (dominanta) – wynik najczęściej występujący w badanej grupie mediana – wynik środkowy w badanej grupie, poniżej i powyżej którego znajduje się po około 50% wyników odchylenie standardowe (miara rozrzutu wyników) (obliczanie OKE Kraków)

łatwość zadania = sumę punktów uzyskanych przez uczniów dzielimy przez sumę punktów możliwych do uzyskania przez uczniów

interpretacja zadania
Wyniki wskaźnik łatwości interpretacja zadania 0,00 – 0,19 bardzo trudne 0,20 – 0,49 trudne 0,50 – 0,69 umiarkowanie trudne 0,70 – 0,89 łatwe 0,90 – 1,00 bardzo łatwe

Przyczyny trudności Najczęstszymi przyczynami trudności podczas analizowania wyników są: brak kompetencji w zakresie oceniania, pomiaru dydaktycznego, tworzenia narzędzi diagnostycznych, planowania pracy czy komunikowania wyników; koncentracja na obronie, gdy niski wynik staje się zagrożeniem; brak umiejętności wartościowania uzyskanych wyników; brak umiejętności integrowania podmiotów szkoły wokół wspólnych priorytetowych celów i zadań; nieefektywna współpraca zespołów nauczycielskich; jednostronność i wybiórczość prowadzonych analiz;

Etapy szkolnej analizy wyników egzaminów zewnętrznych
I. Analiza informacji przekazanych szkole przez OKE Mamy: suma punktów, które zdobył uczeń z danego arkusza; procent zdobytych punktów przez ucznia; współczynnik łatwości dla poszczególnych zadań; średnia punktów z arkusza dla danej lasy; średnia punktów podana w procentach za arkusza dla danej klasy; stanin w kraju, okręgu, województwie.

Analiza Analiza ilościowa – uwzględnia porównania indywidualnych wyników uczniowskich, średnich wyników: klas, szkół w gminie, mieście, powiecie, województwie i kraju w ujęciu punktowym i procentowym. Analiza jakościowa – pozwala określić stopień łatwości zadań, poziom opanowania umiejętności badanych poszczególnymi standardami/wymaganiami oraz poziom umiejętności kluczowych uczniów kończących szkołę.

II. Analiza zakresu treści egzaminu, w tym: arkusza egzaminacyjnego – określenie, co sprawdzały poszczególne zadania w odniesieniu do wymagań egzaminacyjnych; kartoteki testu zawierającej wykaz czynności badanych zadaniami oraz przyporządkowanie tych czynności wymaganiom egzaminacyjnym; (załącznik 1) zestawienie indywidualnych wyników uczniów poszczególnych klas.

III. Analiza wyników testu – poziom szkoły: rozkład wyników w szkole na tle rozkładu w kraju i województwie (raport OKE); miary tendencji centralnej – mediana, modalna, średnia arytmetyczna; procent uczniów, którzy uzyskali wynik zadowalający – co najmniej 70% wykonalności zadań arkusza; miary zróżnicowania – wynik minimalny, wynik maksymalny, rozstęp wyników, łatwość zestawu; przedstawienie wyników na znormalizowanej skali staninowej;

IV. Analiza wyników wymagań – poziom klasy opracowanie planu zestawu egzaminacyjnego – określenie procentowego i punktowego udziału zadań badających umiejętności z poszczególnych standardów/wymagań egzaminacyjnych; obliczenie średniej łatwości zadań w poszczególnych standardach/wymaganiach;

V. Analiza wyników zadań – poziom klasy obliczenie współczynnika łatwości poszczególnych zadań – określenie, w jakim stopniu uczniowie opanowali sprawdzane umiejętności; kategoryzacja zadań ze względu na wartość wskaźnika ich łatwości; porównanie ze współczynnikiem łatwości zadań w województwie i w kraju; przedstawienie procentowego rozkładu wyników uczniów w staninach pozwoli porównać zróżnicowanie wyników w poszczególnych oddziałach i w szkole na tle wyników szerszej populacji; ustalenie obszarów odpowiedzialności za kształcenie umiejętności badanych przez poszczególne zadania egzaminacyjne, odpowiedź na pytanie, na których zajęciach edukacyjnych miały być nabywane i rozwijane sprawdzane umiejętności, wyodrębnienie zajęć wiodących; efektem takiego przyporządkowania może być weryfikacja i modyfikacja przedmiotowych systemów oceniania oraz szkolnego zestawu programów i podręczników;

wnioskowanie: – które zadania sprawiały uczniom trudności? – jakie umiejętności one sprawdzały? – które zadania okazały się łatwe dla uczniów? – które umiejętności zostały opanowane na poziomie niższym od przeciętnego w województwie i w kraju? – które umiejętności zostały opanowane na poziomie wyższym od przeciętnego w województwie i w kraju? – które umiejętności zostały opanowane na poziomie zadowalającym? – które umiejętności zostały opanowane najsłabiej? – jakie typowe błędy popełniali uczniowie? – jakie były przyczyny trudności uczniów?

VI. Kontekstowa interpretacja uzyskanych wyników – poziom klasy Poszukując wyjaśnienia przyczyn takich czy innych wyników egzaminu, powinniśmy ustalić, w jakich warunkach przebiegało nauczanie – uczenie się, czyli przeprowadzić kontekstową interpretację uzyskanych wyników. Obejmuje ona analizę czynników, które w znaczący sposób mogły wpłynąć na poziom osiągnięć uczniów. Można ją przeprowadzić zarówno na podstawie własnej wiedzy o uczniach, jak i celowo zebranych danych. Wśród czynników kontekstowych wyróżniamy: – indywidualne (osobowościowe); – środowiskowe (społeczne); – pedagogiczne – dotyczące szkoły jako instytucji oraz systemu szkolnego i nauczycieli.

Czynniki indywidualne środowiskowe pedagogiczne – czas poświęcony na odrabianie prac domowych; – aspiracje, ambicje własne uczniów; – motywacja; – odporność na presję czasową; – umiejętność gospodarowania czasem; – inteligencja ucznia. – sytuacja materialna rodziny; – wykształcenie rodziców; - aktywność zawodowa rodziców; – dostęp do komputera; – wielkość aglomeracji i związana z tym bogata infrastruktura w miejscu zamieszkania oraz możliwość kontaktu z instytucjami kulturalnymi. – wielkość szkoły; – liczba nauczycieli z uprawnieniami egzaminatorów; – systematyczna, autentyczna współpraca w zespołach nauczycielskich; – formowanie klas zależne od określonej reguły; – rozwijanie zainteresowań, udział uczniów w dodatkowych zajęciach pozalekcyjnych i pozaszkolnych;

Czynniki indywidualne środowiskowe pedagogiczne – posiadanie i korzystanie z księgozbioru; – merytoryczna pomoc rodziny w nauce; – zaangażowanie rodziców w kształcenie dzieci; – aspiracje rodziców; – wpływ grup rówieśniczych. – udział uczniów w konkursach i olimpiadach; – korzystanie z korepetycji i kursów przygotowawczych do egzaminów; – wyposażenie szkół w środki dydaktyczne; – czytanie; – dostęp do Internetu i umiejętne korzystanie z jego zasobów; – nauczycielskie systemy kształcenia – preferowanie problemowo-praktycznego modelu nauczania – uczenia się.

Wpływ czynników indywidualnych czy środowiskowych nie zależy bezpośrednio od szkoły i nauczyciela, ale zawsze można zadać nam pytania: – co zrobiła szkoła? – co zrobił nauczyciel, aby zminimalizować negatywne skutki wpływu czynników kontekstowych?

Analizując wpływ czynników kontekstowych na wyniki egzaminu, powinniśmy uwzględnić następujące zasady: szacowanie wpływu większości czynników na osiągnięcia ucznia, gdyż ich precyzyjny pomiar jest bardzo trudny w normalnych warunkach; nienaruszanie dóbr osobistych uczniów i ich rodziców; poświęcenie szczególnej uwagi czynnikom pedagogicznym, ponieważ za ich wpływ na osiągnięcia uczniów w największym stopniu odpowiedzialny jest zespół nauczycieli.

VII. Analiza szkolnego systemu kształcenia Obejmuje ona: analizę szkolnego zestawu programów nauczania; wymagań edukacyjnych; funkcjonowania wewnątrzszkolnego systemu oceniania; sposobów projektowania i planowania pracy dydaktycznej, organizacji zajęć lekcyjnych oraz pracy domowej ucznia, stosowanych strategii, metod i form nauczania; stosowanych podręczników i pomocy dydaktycznych; kompetencji zawodowych i zaangażowania nauczycieli; doskonalenia zawodowego nauczycieli; stosunku nauczycieli do uczniów i prowadzonych zajęć; sposobów motywowania uczniów do uczenia się; efektywności współpracy nauczycieli; nieobecności nauczycieli i organizacji zastępstw; organizacji zajęć pozalekcyjnych oraz pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

VIII. Formułowanie wniosków do korekty szkolnego i nauczycielskich systemów kształcenia Są to tak zwane wnioski rekomendacje, czyli praktyczne wskazówki dotyczące działań edukacyjnych szkoły i nauczycieli, stanowiące istotę działań naprawczych i doskonalących.

IX. Opracowanie programu naprawczego Program i harmonogram poprawy efektywności kształcenia/wychowania powinny stanowić jeden dokument. Harmonogram określa terminy, w jakich powinno dojść do wdrożenia poszczególnych etapów programu oraz wskazuje osoby odpowiedzialne za realizację zadań.

Dobry program, a w szczególności plan działań, powinien być wykonalny, racjonalny, celowy, określony w czasie, imienny i konkretny. Zatem w znajdujących się w nim zapisach należy unikać nadmiernego uogólniania oraz nieprecyzyjności i niejednoznaczności sformułowań. Działań związanych z opracowaniem i wdrażaniem programu nie wolno też traktować jak jednostkowego aktu, jednorazowej akcji naprawczej. W związku z tym, że analiza wyników egzaminów zewnętrznych wpisuje się na stałe w rytm pracy szkół, program działań naprawczych stanowić będzie istotny element ich funkcjonowania. To działania stałe, w zależności od potrzeb i sytuacji obejmujące poziom szkoły i/lub klasy bądź ucznia.

Etapy działań w ramach programu poprawy efektywności kształcenia
Obejmują: przygotowanie, w tym: analizę ilościową i jakościową wyników egzaminu zewnętrznego; interpretację uzyskanych wyników uwzględniającą uwarunkowania kontekstowe; analizę szkolnego zestawu programów i podręczników w kontekście możliwości kształcenia umiejętności określonych w wymaganiach egzaminacyjnych; sformułowanie wniosków do korekty szkolnego systemu kształcenia; wybór zadań do realizacji i przypisanie ich poszczególnym podmiotom;

Struktura dokumentu programowego
Wstęp koncepcja, założenia, motywacja tworzenia programu poprawy efektywności kształcenia, zakres i okres oddziaływań. II. Cele programu ogólny i szczegółowe. III. Treści programu działania szkolnych podmiotów edukacji: dyrektora, nauczycieli, wychowawców, specjalistów, uczniów, rodziców. IV. Procedury sposoby realizacji działań. V. Przewidywane osiągnięcia oczekiwane rezultaty. VI. Sposoby monitorowania i ewaluacji działań.

Cele Cel główny: poprawa efektywności kształcenia w szkole (podnoszenie wyników egzaminu gimnazjalnego).

Cele Cele szczegółowe:
doskonalenie efektów procesu dydaktycznego we wszystkich standardach/wymaganiach badanych podczas egzaminu; kształcenie i doskonalenie umiejętności kluczowych (umiejętność planowania, organizowania i oceniania własnego uczenia się; umiejętność skutecznego komunikowania się w różnych sytuacjach; umiejętność efektywnego współdziałania w grupie; umiejętność rozwiązywania problemów w sposób twórczy; umiejętność samodzielnego podejmowania decyzji; umiejętność rozwijania sprawności umysłowej oraz osobistych zainteresowań); dostosowywanie metod i form pracy do potrzeb uczniów (indywidualizacja procesu nauczania); zmniejszenie liczby uczniów osiągających bardzo niskie wyniki na egzaminie; organizacja zajęć dodatkowych; pedagogizacja rodziców, uświadamianie im znaczenia nauki w domu.

Sposób sprawowania nadzoru przez dyrektora szkoły
HARMONOGRAMU DZIAŁAŃ Lp. Zadanie Sposób realizacji Termin realizacji Spodziewane efekty Sposób sprawowania nadzoru przez dyrektora szkoły Osoba odpowiedzialna 1. 2. 3. 4.

Harmonogram działań Zadania muszą być adekwatne do celów szczegółowych. Sposób realizacji to konkretne działania skutkujące osiąganiem celów. Terminy realizacji działań powinny być szczegółowe, np. wrzesień 2013 r., do 30 października 2013 r., a także dopuszcza się, w zależności od specyfiki działania, sformułowanie przez cały rok. Spodziewane efekty (w zależności od specyfiki zadania efekty powinny odnosić się do ucznia, nauczyciela, szkoły, itp.). Sposób sprawowania nadzoru pedagogicznego zgodnie z kompetencjami dyrektora szkoły. Osoba odpowiedzialna (należy wskazywać konkretne osoby odpowiedzialne za wykonanie zadania/działania).

Należy pamiętać Wdrażanie wniosków z analizy egzaminów zewnętrznych powinno skutkować: - wprowadzeniem egzaminów próbnych; - zmian w rozkładach materiałów/ planach wynikowych; - zmianą form sprawdzania wiedzy i umiejętności, podobnych do tych, które stosuje się na egzaminach zewnętrznych; - modyfikacją metod nauczania; - zmianą sposobu prowadzenia zajęć; - monitorowaniem frekwencji uczniów na zajęciach; - dostosowaniem formy zajęć lekcyjnych i szkolnych planów nauczania do potrzeb i możliwości uczniów; - motywowaniem uczniów do nauki; - zwiększeniem aktywności uczniów: udział projektach, prezentacjach, wystawach, uspołecznieniem młodzieży.

Sposoby wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych
Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Doskonalenie nauczycieli – uzyskanie kwalifikacji egzaminatora; – szkolenia z zakresu analizy, interpretacji i wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych; – doskonalenie w zakresie sztuki motywacji; – szkolenia z zakresu diagnozy edukacyjnej i pomiaru dydaktycznego; – doskonalenie umiejętności z zakresu badań pedagogicznych; – doskonalenie umiejętności oceniania osiągnięć uczniów;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Współpraca nauczycieli i zespołów nauczycielskich – zespołowa analiza i interpretacja wyników egzaminu; – opracowanie programów naprawczych; – monitorowanie realizacji programu naprawczego; – wybór odpowiednich podręczników i programów; – wypracowanie efektywnych sposobów informowania uczniów i rodziców o wynikach, ocenach, postępach; – stworzenie banku ćwiczeń/zadań doskonalących umiejętności sprawdzane na egzaminach; – wypracowanie w zespołach przedmiotowych i międzyprzedmiotowych materiałów do ćwiczeń wyrównawczych dla uczniów; – wybór efektywnych metod pracy z uczniem zdolnym i mającym trudności w nauce;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Stwarzanie optymalnych warunków do uczenia się uczniów – stworzenie koleżeńskich zespołów edukacyjnych; – właściwa organizacja zajęć świetlicowych, ukierunkowana na wykorzystanie różnych źródeł informacji i pomocy dydaktycznych, samopomoc koleżeńska podczas zajęć świetlicowych; – efektywne wykorzystanie pomocy dydaktycznych w procesie lekcyjnym; - systemowe działania szkoły w zakresie motywowania uczniów do nauki, budowanie poczucia własnej wartości uczniów; – wyposażenie uczniów w umiejętność uczenia się (metody i techniki uczenia się i zapamiętywania); – uczenie umiejętnego gospodarowania czasem oraz wyrabianie odporności na presję czasową; – trenowanie sekwencyjnego stylu działania (zajmowanie się jednym zadaniem, potem przejście do następnego); – przestrzeganie czasu nauki; – stwarzanie atmosfery sprzyjającej uczeniu się poprzez wyjaśnianie celowości podejmowanych na lekcjach działań;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Modyfikacja WSO/PSO – modyfikacja PSO, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności określonych w wymaganiach egzaminacyjnych; – wprowadzenie elementów oceniania kształtującego; – dostosowanie wymagań do potrzeb i możliwości uczniów z dysfunkcjami; – kryterialne ocenianie prac uczniów; – zwiększenie częstotliwości oceniania; – ocenianie wiedzy, umiejętności uczniów;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Wewnątrzszkolne badania osiągnięć edukacyjnych uczniów – szkolne diagnozy edukacyjne; – analiza i interpretacja wyników badań oraz planowanie i realizacja programów naprawczych; – badanie wyników nauczania z poszczególnych przedmiotów; – organizacja egzaminów próbnych; – diagnoza wstępna indywidualnych możliwości uczniów; – badanie przyrostu wiedzy uczniów o specyficznych potrzebach edukacyjnych; – udział w programach, projektach edukacyjnych dających możliwości porównywania osiąganych wyników;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Wzmocnienie nadzoru pedagogicznego - hospitacje diagnozujące (zaplanowanie i realizacja hospitacji diagnozujących umiejętności określone w wymaganiach egzaminacyjnych); – monitorowanie wdrażania programów naprawczych; – badanie osiągnięć edukacyjnych uczniów; – kontrola dokumentacji nauczycieli w zakresie uwzględnienia w planach pracy dydaktycznej wymagań określonych wymaganiami; – nadzór nad stosowaniem i funkcjonowaniem WSO; – badanie środowiska uczniów; – analiza form i obszarów oceniania osiągnięć uczniów; – nadzór nad realizacją podstaw programowych i osiąganiem wymagań egzaminacyjnych; – badanie uwarunkowań kontekstowych efektów kształcenia;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Wzbogacenie bazy dydaktycznej – komputeryzacja, zakup programów komputerowych; – wyposażenie szkoły w nowoczesne i funkcjonalne środki dydaktyczne; – wzbogacenie księgozbioru bibliotecznego; – stworzenie biblioteczki nauczycielskiej; – gromadzenie banku zadań egzaminacyjnych i scenariuszy lekcji; – gromadzenie testów egzaminacyjnych; – umożliwienie uczniom korzystania z różnych źródeł informacji; – dostosowanie pomieszczeń do warunków i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Organizacja pracy szkoły - dokonanie korekty planu zajęć w celu zapewnienia uczniom higienicznych i efektywnych warunków nauki; – umożliwienie uczniom udziału w zajęciach pozalekcyjnych; – organizacja zajęć wyrównawczych; – organizacja kółek przedmiotowych; – działalność świetlicy szkolnej, zorganizowanie wartościowych form spędzania czasu; – organizacja dożywiania i pomocy socjalnej dla uczniów potrzebujących; – pozyskiwanie dodatkowych środków na organizację wartościowych zajęć pozalekcyjnych; – realizacja przedsięwzięć, takich jak: projekty, wyjazdy edukacyjne, konkursy; – prawidłowe umiejscowienie jednostki lekcyjnej w planie dydaktycznym; – umożliwianie uczniom szerokiego dostępu do różnych źródeł informacji; – dostęp do bazy rekreacyjno-sportowej; – organizacja efektywnych zastępstw za nieobecnych nauczycieli;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Organizacja procesu nauczania – uczenia się – uatrakcyjnienie zajęć; – wykorzystywanie na lekcjach metod aktywizujących; – właściwe i efektywne wykorzystanie czasu lekcyjnego; – prowadzenie zajęć z zakresu metod i technik efektywnego uczenia się; – organizowanie zajęć pozalekcyjnych; – zadawanie i egzekwowanie wykonania prac domowych; – właściwe motywowanie uczniów do nauki poprzez bogatą ofertę kółek, z uwzględnieniem potrzeb uczniów i wyników diagnozy uzdolnień; – wdrażanie uczniów do samokształcenia i samodoskonalenia; – preferowanie problemowo-praktycznego modelu nauczania; – stosowanie głównie problemowych i praktycznych metod pracy z uczniem;

Obszar pracy szkoły Sposób wykorzystania wyników egzaminów zewnętrznych Współpraca z samorządem lokalnym – organizacja czasu pozalekcyjnego; – dostępność instytucji życia kulturalnego; – propozycje wartościowych form spędzania czasu wolnego; – wspieranie edukacyjnych inicjatyw szkoły.

Ważne (spotkanie sierpniowe)
Nauczyciele zaangażowani w sprawdzian i egzamin gimnazjalny spotykają się ? sierpnia w gabinecie 2a o godzinie ? Proszę na spotkanie mieć przygotowane następujące informacje: w którym staninie znalazła się klasa, którą uczyłam/uczyłem; współczynnik łatwości dla całego arkusza i poszczególnych zadań (wskazać czynności, które uczeń opanował w stopniu niezadowalającym; przyporządkować te czynności wymaganiom ogólnym; w przypadku sprawdzianu standardom wymagań egzaminacyjnych), wynik minimalny, wynik maksymalny, rozstęp wyników, modalną; analizę kontekstową (czynniki indywidualne, środowiskowe, pedagogiczne); propozycje wniosków do dalszej pracy (przy formułowaniu wniosków proszę pamiętać o zaleceniach).

Ważne (spotkanie sierpniowe)
Wystąpienie proszę przygotować nie dłuższe niż 10 minut (na pendrive)

Rok szkolny 2014/2015.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Rok szkolny 2014/2015."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Rok szkolny 2014/2015.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Rok szkolny 2014/2015."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres