SHY ALBATROS  .

Prezentacja na temat: "SHY ALBATROS  ."— Zapis prezentacji:

1 SHY ALBATROS  

2 SHY ALBATROS   Zespół powołany przez Raphaela Rogińskiego, łączy muzycznie różne kultury - medium. Teksty zaczerpnięte z tradycji opowiadają o perspektywie kobiety, często postawionej w skrajnych sytuacjach. Tak więc obok lamentów, pieśni głodu i beznadziei, możemy usłyszeć teksty o kobietach gangsterach, czy obdarzonych paranormalnymi zdolnościami. Łącznikiem jest kultura Ameryki w której zawarł się dramat i nadzieja kobiet przybywających do niej z własnej woli lub jako niewolnice. Instrumentarium zespołu jest odzwierciedleniem tej podróży; usłyszymy tu cymbały, balafon, gitarę, mandolinę, wibrafon i inne. Tak samo stylistycznie słyszymy tu bluesa by doszukać się w nim muzyki Afryki, a irlandzkie romanse mieszają się z muzyką najdalszej prerii. Natalia Przybysz – śpiew Raphael Rogiński – gitara, mandolina, ngoni Miłosz Pękala - wibrafon, santur, instr.perkusyjne Hubert Zemler - perkusja, balafon, instr.perkusyjne

3 Kilka słów o wykonawcach:
Raphael Rogiński (ur we Frankfurcie nad Menem) - polski kompozytor i gitarzysta. Jest współzałożycielem tria Shofar i liderem zespołów Cukunft, Alte Zachen i Wovoka oraz uczestnikiem innych projektów muzycznych. Działa na rzecz odnowienia kultury i muzyki żydowskiej w Polsce: "Uznałem, że publiczność powinna mieć wybór między folklorystyczną stylistyką a żywą muzyką żydowską w Polsce, taką, jaka mogłaby nadal istnieć, gdyby nie wojna." /Jędrzej Słodkowski, Gazeta Wyborcza, Rogiński gra muzykę łączącą elementy bluesa, free jazz, swing i muzyki żydowskiej. Ze swoim zespołem Cukunft interpretował piosenki Mordechaja Gebirtiga, z Shofarem niguny Mosze Bieregowskiego. Od 13 roku życia gra na gitarze elektrycznej Wykształcony jazzowo i klasycznie, edukację uzupełniał o muzykologię i etnomuzykologię. Od samych początków działalności twórczej, skupiony jest przede wszystkim na improwizacji wynikającej z jazzu i na muzyce etnicznej i ludowej. Miks tych dwóch dróg jest wyznacznikiem w jego twórczości. Jest kompozytorem i wykonawcą. Głęboko związany z kulturą żydowską, szuka jej miejsca w swojej działalności. Z tych poszukiwań wynikają dwa projekty których jest liderem, jest to Shofar i Cukunft. Współpracował z Noëlem Akchoté, Frederic Blondy, Joe Giardullo, Axel Dorner, Thomas Lehn, Andrew Sharpley, John Edwards, John Tilbury, Brigit Ulher, Yale Strom. Muzyka Polska (m.in.Emiter, Mikołaj Trzaska, Macio Moretti, Wacław Zimpel, Patryk Zakrocki, Tomasz Gwincinski, Daniel Pigonski, Konstanty Usenko, Vadim O.Pavluk, Ryszard Latecki, Wystapił gościnnie na płytach: Djazzpora, Sztetlach, Broniewski, Meritum. Raphael Rogiński w dość krótkim czasie wyrósł na wielką osobowość polskiej sceny muzycznej. Stało się to niejako na marginesie życia kulturalnego opisywanego w mediach, omawianego w różnego rodzaju "oficjalnych instytucjach kultury". Uważni fani jazzu znają zapewne dokonania zespołów SHOFAR i CUKUNFT, których Rogiński jest inicjatorem, zetknęli się z koncertowymi/festiwalowymi projektami Tikkun, Varshe, Mizrach, które skupiają się na nowej kulturze żydowskiej. Ci, którzy zetknęli sie z muzyką na żywo w wykonaniu Rogińskiego, zarówno tą zespołową jak i solową wychodzą z koncertów onieśmieleni jego wyobraźnią, warsztatem i konsekwencją, z jaką wciąż angażuje się w projekty niekonwencjonalne. Jego solowa płyta, na której sięga do bachowskich kompozycji, chciałoby się powiedzieć kanonicznych dla wyobraźni każdego muzyka, to bardzo osobisty, rozgrywający się w kameralnym wyciszeniu dialog z Janem Sebastianem Bachem, umożliwiający odnalezienie w jego kompozycjach artystycznego uniwersum, wydobywający prawdę głębszą, zmuszający słuchacza do myślenia i stawiania pytań.

4 Z mediów: „Nawet fanom Johna Zorna opadły szczęki - mówi gitarzysta.(...) Rogiński to wirtuoz, wolny duch, artysta osobny. (…)Rogiński nie lubi przetartych ścieżek i prostych skojarzeń. Fundamentem jego muzycznego myślenia jest blues, na niego nałożyła się muzyka żydowska (dlatego może wychodzi mu tak tęskna, bolesna), a w ostatnich latach doszła afrykańska, berberyjska. (…) Jest kompozytorem, badaczem, archeologiem i być może medium, jak sam mówi. Dlatego że bez niego do tych dawnych utworów, nastrojów i krajobrazów po prostu nie dotarlibyśmy.”/Jędrzej Słodkowski, Gazeta Wyborcza, „Muzyczna opowieść Rogińskiego była niezwykle intensywna. Wydawało się, że Raphael potrafi przejąć kontrolę nad błędnikiem widowni. Właściwie już w połowie koncertu chciałem choć na chwilę wyjść, by na powrót złapać pod nogami grunt. Rogiński jednak nie liczy czasu, nie rachuje - gra tyle i tak jak każe mu e danej chwili jego muzyka.(…) Jeśli droga jaką obrał w muzyce prowadzi do takich koncertów jak ten, znaczy, że jest to droga najlepsza z możliwych.” / Kajetan Prochyra, Jazzarium.pl „Odczytania Raphaela Rogińskiego nie są tradycyjne: stanowią twórczą polemikę z kanonicznymi wykonaniami tych dzieł i... naszymi przyzwyczajeniami. Radykalnie spowolnione tempa, sugestywne barwy, oryginalne frazowanie i kontrolowana dynamika pełnią funkcję "wehikułu czasu" - przenoszą słuchacza poza doraźność i tymczasowość, wyciszają i uspokajają, pozwalają prześledzić "w mikroskopowym zbliżeniu" przebieg melodyczny i architekturę harmoniczną utworów. Odgłosy z warsztatu gitarzysty - oddechy, poszumy, świsty, szurnięcia, trzaski oraz preparacje - są tu celowo wyolbrzymione: sugerują działanie prawie do szczętu zużytego, lecz wciąż jakimś cudem funkcjonującego werku pozytywki. (..)Dla mnie największa wartość utworów wykonanych przez Rogińskiego tkwi w wyjątkowej atmosferze skupienia i osamotnienia - medytacji niepozbawionej pewnej dozy melancholii. / Ireneusz Socha, JazzGazeta

5 Natalia Przybysz - znana szeroko jako wokalistka najlepszego polskiego zespołu soul i R&B ‘Sistars’ ( zdobywcy dwukrotnie MTV Music Award, w 2012 supportowali Jamiroquai & Prince). Natu to solowy projekt Natalii gdzie poza kompozycjami i licznymi kolaboracjami producenckimi (Envee, Trębski, Zagórski, Zabrodzki) stała się liderem zespołu z niepowtarzalną energią którą można poczuć podczas występów live. Inspirowana soulem, jazzem and funkiem nie kryje pasji dla starych ciepłych motown’owskich brzmień i vintage’owych instrumentów. Wydała dwa albumy: ‘Natu & Envee – Maupka comes home’ and ‘Gram Duszy’. Dwukrotnie nominowana do nagrody Fryderyka (w kategorii wokalista roku i album reggae i r&b). Album “Gram Duszy” spotkał się z uznaniem krytyków w Polsce i był porównywany do najlepszego soulu zagranicznego. W sierpniu 2011 Natu supportowała Erykę Badu na jej koncercie w Warszawie. Latem 2012 stworzyła projekt z okazji 50-lecia debiutu artystycznego JANIS JOPLIN. Przedsięwzięcie zostało uznane i niesamowicie odebrane przez publiczność i recenzentów na letnich festiwalach, m.in.: Woodstock 2012 (premiera projektu), Męskie Granie 2012, 2013, jak również na jesiennej trasie koncertowej. Wg redaktorów Jazzsoul przedpremierowa trasa koncertowa "Kozmic Blues" była jednym z najważniejszych wydarzeń w 2012 r. Miłe słowa, uznanie, i wielka frekwencja podczas koncertów zarówno fanów Natalii Przybysz jak i miłośników utworów Janis Joplin pozwalające cieszyć się z tak doskonałego odbioru projektu, przyczyniły się do wydania w czerwcu 2013 płyty "Kozmic Blues: Tribute to Janis Joplina", która jednocześnie jest najnowszą płytą Natalii. Wydawca: Warner Music Poland. Nagrody i wyróżnienia: Natu: Dwukrotnie nominowana do nagrody Fryderyka (w kategorii wokalista roku i album reggae i r&b) Top Trendy (2013) - statuetka 50. Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu (2013) - nominacja w kategorii "SuperPremiery 2013" Sistars: RokNagrodaKategoria 2004 Fryderyk, 2003 Album roku – hip-hop (Siła sióstr) Laur Nowa Twarz Fonografii Laur Ślizger Debiut roku 2003 Laur Mikrofon Popcornu Debiut roku Laur Eska Music Award, 2003 Debiut roku Laur XLI Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu Grand Prix (nagroda dyrektorów regionalnych oddziałów TVP) Laur Nagroda publiczności Laur Nagroda dziennikarzy i fotoreporterów Laur Superjedynka Debiut roku Laur TOPtrendy 2004 Nagroda główna na Festiwalu Laur Róża Gali Piękny debiut 2004 Laur Trendy Elle — Laur MTV Europe Music Award Best Polish Act Laur Nagroda fundacji Johnny Walker – Keep Walking Award — Laur 2005 Fryderyk, 2004 Grupa roku Laur Produkcja muzyczna roku - "Sutra" (Bartek Królik (produkcja muzyczna), Marek Piotrowski (produkcja muzyczna i realizacja) Laur Teledysk roku (Sutra – reż. Anna Maliszewska) Laur As Empiku Płyta Roku R'n'B/Hip-Hop (EP) Laur Eska Music Award 2005 Zespół roku Laur MTV Europe Music Award Best Polish Act Laur 2006 Fryderyk 2005 Album roku – hip-hop/R&B (A.E.I.O.U.) Laur

6 Z mediów: „ To bez wątpienia jedna z tych wokalistek, bez których bardzo trudno wyobrazić sobie minioną dekadę. Dekadę sukcesów, przebojów, ale i niejednokrotnie wyborów i artystycznych decyzji, którymi zaskakiwała / Muzyka, WP.PL „O tym, że Natalia Przybysz jest jedną z najlepszych wokalistek nad Wisłą wiemy od dawna, ale że to artystka w pełni zespolona z bluesem, przekonujemy się dopiero teraz. (…) Ze wszystkimi piosenkami Przybysz radzi sobie z fantastyczną lekkością, każdym dźwiękiem potwierdzając, że czuje bluesa całą sobą, a jej głos jest w stanie ogarnąć każdą piosenkę . //T-Mobile /Jurek Gibadło / Publiczność jednak krzyczy “Natu czuje bluesa!” i trudno się z nimi nie zgodzić. W jej głosie jest ekspresja, pasja (…) Zamiast rocka mamy tutaj soul i blues, jest stylowo, ale i emocjonalnie. Natalia jest cały czas wiarygodna w tym, co robi i jednocześnie zachowuje swój własny styl. (...) /Soulbowl.pl / "Natalia Przybysz jest soulową i rhytm&bluesową wersją Janis Joplin. (...) Jej głos powala warsztatem technicznym i fantastycznym wyczuciem frazy. W tle przygrywa kapitalnie brzmiący zespół, a całość została wyprodukowana w sposób zwany dzisiaj vintage'owym, czyli imitujący stare, analogowe sposoby rejestracji nagrań. (…) Natalia "Natu" Przybysz osiągnęła wraz "Kozmic Blues" wyżyny możliwości. (...) bezsprzecznie uważam, że jest to najlepsze wykonanie utworów Janis Joplin i najlepsza polska płyta w tym gatunku, jaką słyszałem w życiu.” /Magazyn Gitarzysta/Kuba Chmiel

7 Miłosz Pękala - Perkusista, urodzony 2 lutego 1981 w Rzeszowie
Miłosz Pękala - Perkusista, urodzony 2 lutego 1981 w Rzeszowie. Specjalizuje się w grze na wibrafonie, zestawach multiperkusyjnych oraz instrumentach latynoamerykańskich. Jest absolwentem klasy perkusji Stanisława Skoczyńskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie, którą ukończył dyplomem z wyróżnieniem. Studia kontynuował w The Royal Danish Academy of Music w Kopenhadze u Gerta Mortensena (dzięki stypendium w ramach programu Socrates/Erasmus). Swoje umiejętności rozwijał pod kierunkiem takich artystów, jak Andrzej Kruk, Katarzyna Myćka, Jean Geoffroy, Nippy Noya, Ricardo Flores, Gustavo Aquilar, William Moersch, Daniel Berg. Prowadzi aktywną działalność koncertową, bierze udział w wielu prestiżowych festiwalach ("Warszawska Jesień", Crossdrumming Festival w Warszawie, "Wieczory muzyczne w Starej Dziekance", Portrety Kompozytorów w Warszawie, "Źródła i inspiracje" w Krakowie, "Perkusja solo i w zespole" w Koszalinie) i projektach artystycznych, uczestnicząc w wykonywaniu zarówno muzyki współczesnej, jak i rozrywkowej oraz etnicznej. Współpracuje z wokalistkami jazzowymi - Anną Stępniewską i Anną Serafińską, piosenkarką i aktorką Iwoną Loranc, zespołem Mitch&Mitch, orkiestrą Kukla Band, a także grupą Ritmodelia. Na swoim koncie ma występy z European Percussion Ensemble (Francja), zespołami - Girasol (Dania), Perkurama (Dania), orkiestrą Sinfonia Varsovia, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia "Amadeus", Warszawską Grupą Perkusyjną, grupą Ratatam. W 2008 ukazały się cztery płyty CD z udziałem Miłosza Pękali: "Returning Sounds" duetu perkusyjnego Hob-beats (DUX), "Folklove" grupy Kwadrofonik (Polskie Radio) - nagroda Folkowy Fonogram Roku w 2009, debiutancka płyta Anny Stępniewskiej oraz koncertowy krążek zespołu Ratatam. Od 2002 jest członkiem duetu Hob-beats (z Magdaleną Kordylasińską), jedynego aktywnie działającego duetu tego typu w Polsce i jednego z niewielu na świecie. W 2004 otrzymali I nagrodę na 2. Międzynarodowym Konkursie Perkusyjnym im. Mikołaja Stasiniewicza w Warszawie i Nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy, w 2009 zostali finalistami IPCL Percussion Duo Competition Luxemburg. Zespół współpracował m.in. z Johnem Beckiem, Emmanuelem Sejourne, Stevenem Schickiem, Mathiasem Reumertem, Martą Klimasarą. W ich repertuarze, oprócz kompozycji perkusyjnych, znajdują się też transkrypcje (m.in. Alborada del gracioso Maurice'a Ravela, Wariacje Goldbergowskie Johanna Sebastiana Bacha) oraz utwory specjalnie napisane dla duetu (m.in. Passacaglia oraz Koncert na dwie perkusje i orkiestrę Anny Ignatowicz-Glińskiej, Retourning Sounds for Magda & Miłosz Miłosza Bembinowa). Zespół koncertuje w kraju i za granicą (m.in. w Niemczech, Izraelu i Brazylii). W 2008 otrzymali stypendium z programu "Młoda Polska" Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2005 współtworzy również kwartet Kwadrofonik (Pękala, Kordylasińska, Emilia Sitarz, Bartłomiej Wąsik) - w 2006 zdobył z grupą Grand Prix TV Polonia, Nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy oraz nagrodę publiczności Burza Braw na 9. Festiwalu Nowa Tradycja, w Nagrodę Specjalną 3. Konkursu Europejskiej Unii Radiowej EBU "Svetozar Stracina" w Bratysławie. W 2008 roku został finalistą prestiżowego International Percussion Duo Competition w Luksemburgu. W 2009 roku otrzymał I miejsce na International Percussion Competition we Włoszech/Fermo w kategorii wibrafon, zaś w 2013 roku, wspólnie z Magdaleną Kordylasińską, zajął trzecie miejsce oraz otrzymał nagrodę specjalną na Universal Marimba Competition w Belgii w kategorii duetów marimbowych. Płyta Folklove (Polskie Radio) z udziałem Miłosza Pękali została uznana za najlepszą płytę z muzyką folkową w 2008 roku.

8 Hubert Zemler - ur. 1980, wykształcony akademicko perkusista Podczas nauki w szkole muzycznej umiłowanie wolności i zamiłowanie do wykorzystywania barwowych możliwości instrumentów perkusyjnych spowodowało, że zainteresował się muzyką improwizowaną. Zainteresowania te szlifował także podczas studiów w warszawskiej Akademii Muzycznej, poszerzając swoje muzyczne horyzonty o muzykę współczesną. Podczas kilku lat współpracy z kubańskim pianistą Reiem Ceballo zgłębił tajniki rytmów afro-kubańskich. Ciągle poszukujący, konsekwentnie podążający swoją drogą wytworzył własne, oryginalne brzmienie, poparte niespotykaną wrażliwością, pomysłowością i niebywałą techniką gry. Obecnie współtworzy zespoły Horny Trees i Kapacitron. Jest członkiem ansamblu Natali Przybysz oraz producenta DJ Enveego. Gra również w trio gitarzysty Marcina Olaka, kwartecie Wojciecha Staroniewicza. Wraz z Piotrem Zabrodzkim występuje w zespołach Cinq G, Blast Muzungu oraz specjalnym projekcie z najwybitniejszym polskim tubistą - Zdzisławem Piernikiem (płyta Namanga). Jest członkiem zespołu perkusyjnego Ritmodelia. Ostatnio nawiązał współpracę z zespołem Loco Star oraz Incarnations, projektu Mai Kleszcz i Wojtka Krzaka z Kapeli Ze Wsi Warszawa. Jest zdobywcą brązowego medalu na międzynarodowej Delfiadzie (odpowiednik olimpiady, z tym że dla ludzi sztuki, w której uczestniczyło przeszło 1000 uczestników z ponad 50 krajów) na wyspie Jeju w Korei Południowej w kategoriI perkusja solo.

9 kliknij tu, jeśli automatycznie nie otwiera się plik muzyczny
Posłuchaj: kliknij tu, jeśli automatycznie nie otwiera się plik muzyczny