WARSZAWA 6-8 luty szy ROK OGÓLNE BADANIE OSTEOPATYCZNE

Prezentacja na temat: "WARSZAWA 6-8 luty szy ROK OGÓLNE BADANIE OSTEOPATYCZNE"— Zapis prezentacji:

1 WARSZAWA 6-8 luty 2015 1-szy ROK OGÓLNE BADANIE OSTEOPATYCZNE
BRIAN WALKLETT

2 BRIAN WALKLETT BSc(Hons)Ost.PG.DO
Po otrzymaniu licencjata z wyróżnieniem i kwalifikacji jako osteopata w 1997, ukończyłem podyplomowo pedagogikę z kwalifikacjami nauczycielskimi (PGcE) oraz uzyskałem stopień magisterski Advanced Osteopathic Medicine Masters. Przed wyjazdem do Nowej Zelandii, przez niemal trzy lata, prowadziłem swoją praktykę i pracowałem jako nauczyciel kliniczny przed ponad 10 lat. Poza uczeniem w klinice, byłem członkiem zespołu uczącego GOT w ESO. Z ramienia ESO działałem jako as an egzaminator zarówno w UK jak i za oceanem, jak również wykładałem w Rosji i Francji. Będąc w Nowej Zelandii pracowałem w zespole z siedmioma internistami. Prowadzenie swojej praktyki przez ponad 10 lat, bycie w roli egzaminatora i nauczyciela, w połączeniu z moim badawczym doświadczeniem i sportowymi podstawami umożliwiło mi wykształcenie się jako multidyscyplinarny lekarz. To jak sądzę pozwoliło mi leczyć szeroki zakres przypadłości u wszystkich grup wiekowych, od narodzin do seniora, używając różnorodnych technik od całkowicie strukturalnego podejścia, do bardziej miękkiego, funkcjonalnego i czaszkowego.

3 KURS STRUKTURALNY BADANIE/EWALUACJA OSTEOPATYCZNA OBSERWACJA PALPACJA AKTYWNA PASYWNA SEGMENTALNA

4 UZASADNIENIE DLA G O E ZNACZENIE PROCEDURY OBSERWACJA PALPACJA CAŁKOWITE AKTYWNE /PASYWNE I SEGMENTALNE TESTOWANIE TESTY SPECJALNE ZASTOSOWANIE WE WSZYSTKICH OBSZARACH

5 OBSERWACJA OSTEOPATYCZNA
OBSERWUJ CIAŁO JAKO CAŁOŚĆ DLA OGÓLNYCH WZORCÓW ASYMETRII. PALPACJA – WPROWADZENIE, JAK BADAĆ PALPACYJNIE, PALPACJA RÓŻNYCH TKANEK. PORÓWNANIE MIĘDZY RÓŻNYMI TYPAMI LUDZI (MŁODZI /STARSI, BIOTYPY) PALPACJA WIĘKSZYCH MIĘŚNI CIAŁA OSIOWO.

6 CAŁOŚCIOWE AKTYWNE TESTOWANIE
INTEGRACJA POPRZEDNICH OBSERWACJI I PALPACJA Z PODSTAWOWYM ODNIESIENIEM DO RUCHOMOŚCI KRĘGOSŁUPA. PASYWNE SEGMENTALNE TESTOWANIE LĘDŹWIOWE, PASYWNE SEGMENTALNE TESTOWANIE WPROWADZENIE DO JEDNOŚCI I TESTOWANIA JEDNOŚCI.

7 Procedura: Normalny przebieg procedury, niezmienne wykonanie określonego działania. Systematycznie przejść wokół ciała. Relaksowanie pacjenta. Odtworzenie rytmu. Rozwijanie zaufania pacjenta. Sposób mierzenia postępów. Edukowanie neuronów pacjenta. Przygotowanie i aktywacja tkanek ciała, odtworzenie wyrównania ciała i nadanie jedności strukturze.

8 Procedura: Część na którą pacjent się skarży jest badana zgodnie z procedurą, która powinna stać się nawykowa. Znajomość procedury zapewnia, że żaden krok w badaniu nie jest zapominany. Dokonywanie obserwacji jest niezbędne, może być tylko wyuczone poprzez dużą ilość praktyki i przez przykładanie pilnej uwagi do szczegółów.

9 Procedura: Badanie części na którą pacjent się uskarża nie kończy badania klinicznego. Czasem symptomy odczuwane w jednej części ciała mogą pochodzić z innej części. Przykład: ból nogi może pochodzić z kręgosłupa. Ból kolana może pochodzić z biodra. Możliwość oddalonego zranienia musi być wzięta pod uwagę przy badaniu podejrzanego obszaru. Symptomy zlokalizowane mogą być pierwszą i jedyną manifestacją uogólnionego lub szeroko sięgającego zaburzenia. Uogólnioną obserwację całego ciała czyni się mając powyższe na uwadze.

10 Badanie osteopatyczne
Można ująć pod trzema nagłówkami: 1/ badanie części w której jest dolegliwość, 2/ zbadanie możliwych źródeł referowanych symptomów, 3/ ogólne badanie ciała jako całości.

11 Myślenie: Segmentalne: Lokalne: Globalne:

12 Obserwacja: Obserwacja powinna zacząć się w chwili, gdy pacjent wchodzi do gabinetu konsultacyjnego. Chód. Czy wyglądają, jakby ich coś bolało. Czy się uśmiechają, czy płaczą. Postawa. Kiedy zdejmują ubranie, czy czują się komfortowo, czy chronią jakąś część ciała.

13 Obserwacja: Asymetria:
Obserwujemy ogólne ustawienie kości i pozycję dla wykrycia wszelkich deformacji, skrócenia czy odmienności postawy. Tkanki miękkie: obserwujemy kontur tkanek miękkich, porównując obie strony. Notujemy wszelkie widoczne świadectwa ogólnego czy lokalnego opuchnięcia, czy zaniku mięśni.

14 Obserwacja: Kolor i faktura skóry: Patrzymy na zaczerwienienia, zasinienia, pigmentację, połyskliwość, utratę włosów, kępki włosów lub inne zmiany. Blizny lub zagłębienia: jeśli blizna jest obecna, to czy pooperacyjna czy pourazowa (nieregularna blizna)

15 Umiejętności palpacyjne
Umiejętności sensoryczne rozwinięte przez wyszkolonych lekarzy i używane w diagnozie i technikach manipulacyjnych. (z wolnego słownika - Farlex, kwiecień 2013) Badanie dłońmi, wyczuwanie narządów, masy, nacieków w częściach ciała, wyczuwanie serca lub uderzeń pulsu, wibracji w klatce piersiowej. Dotykanie, odczuwanie lub postrzeganie zmysłem dotyku. (słownik medyczny medilexicon) Fizyczne badanie przy medycznej diagnozie poprzez nacisk dłońmi lub palcami powierzchni ciała, szczególnie by określić stan niżej położonego narządu lub części. (słownik online merriam webster)

16 ENERGIA Prawo zachowania energii:
Energia jest stała, nie jest ani tworzona ani niszczona, lecz tylko przemienia swoją formę, z jednej na inną. Zastosowanie: Energia, która jest rezultatem zabiegu na tkankach miękkich/osteopatycznego, jest transformowana lub uwalniana wewnątrz pacjenta. Można uznać, że kiedy przydarza się traumatyczne wydarzenie, takie jak wypadek samochodowy, część energii z kolizji jest absorbowana przez ciało lub ciała pasażerów. Leczenie osiąga się przez uwalnianie tej energii z ciała.

17 TENSEGRACJA Napięcie --- Integralność: Systemy strukturalne, wyraźnie rozpoznawalne jako mające elementy kompresowalne, które wydają się unosić wewnątrz sieci napięć. W systemach żywych takie struktury automatycznie przyjmują pozycję stabilnej równowagi w konfiguracji, która minimalizuje ich wspólną energię elastyczności. Tensegracja struktur pozwala na ruch z minimalnym wydatkiem energii oraz bez utraty sztywności czy stabilności.

18 TENSEGRACJA Buckminster Fuller: 1940 Opracował ideę Tensegracji;
Zastosował ją do architektury. Donald Ingber: 1980 Zastosował ją do organizmów żywych. W tym samym czasie Stephen Levin rozważał Tensegrację z energetycznego i ewolucyjnego punktu widzenia. Kenneth Snelson: badał i rozwijał ideę poprzez rzeźbę. Wiele różnych definicji, zależnie od inżynierskich lub biologicznych zainteresowań autorów.

19 STRUKTURA TENSEGRACJI
ŚWIEŻY NARYBEK

20 Napięcie + integralność:
Integralność struktur Tensegracji pochodzi z napięcia membran, nie ze struktur kompresowalnych. Kości w ludzkim ciele można uznać za unoszące się w oceanie tkanek miękkich. Idea ciągłości powięziowej sugeruje, że powięź mięśniowa działa jak tensegracja wokół szkieletu – na podobieństwo ciągłej, wciągającej do środka, elastycznej sieci napięciowej, z kośćmi działającymi jak rozpórki w modelu tensegracji.

21 Nadwerężenie i deformacja:
Przyłóżmy obciążenie do struktury a deformacja rozejdzie się po jej całości. Gdzie struktura tensegracji załamie się pod obciążeniem? W najsłabszym punkcie. Rozszerzmy strukturę w jednym kierunku, a w każdym jej wymiarze rozszerzy się jak balon.

22 Prawo Hiltona John Hilton : brytyjski chirurg 1805—1878.
Wykładał medycynę 1860 – 1862, definicje medyczne. Zasada, że nerw zaopatrujący staw, zaopatruje również mięśnie, które poruszają stawem, oraz skórę pokrywającą przyczep stawowy tych mięśni. Część 2. Łańcuch kinetyczny = mięśniowe, stawowe i neurologiczne komponenty; działające razem w zintegrowany sposób, by wytworzyć lub zredukować ruch. Z prostej perspektywy dowodzenia i kontroli; neurologia, która zasila każdą część łańcucha, zasila wszystkie części łańcucha. Nerwy które zasilają staw również zasilają mięśnie krzyżujące się w tym stawie oraz skórę pokrywającą mięsień. Zakłócenie każdej ze struktur wpływa na cały system. Skaleczenie skóry może spowodować osłabienie i inhibicję mięśnia i stawu poniżej. Uraz stawu może wpłynąć na mięśnie. OD GŁĘBI DO POWIERZCHNI, OD POWIERZCHNI DO GŁĘBI. PRACA POWIERZCHNIOWA MOŻE WYWOŁAĆ ZMIANY NA GŁĘBSZYM POZIOMIE.

23 HILTON Hilton również stwierdził: Każda powięź ciała ma mięsień przyczepiony do niej, zatem każda powięź w ciele musi być traktowana jako mięsień.

24 Prawo Head’a Fizjologiczne przeniesienie bólu z jego punktu pochodzenia do punktu świadomego odczuwania. Kiedy bodziec bólowy jest przyłożony do części o niskiej wrażliwości w bliskim centralnym połączeniu z częścią o znacznie wyższej wrażliwości, wytworzony ból jest odczuwany w części o wyższej wrażliwości, raczej niż w części part o niższej sensytywności, do której bodziec został przyłożony. Na odwrót: przyjemny bodziec, przyłożony blisko zwoju rdzeniowego nerwu odcinkowego, do którego wisceralny, bolesny bodziec został przeniesiony, będzie przyjęty i użyty do złagodzenia lub polepszenia stanu.

25 CAŁOŚCIOWY ZABIEG DLA CIAŁA
SEGMENTALNY LOKALNY GLOBALNY

26 JEŚLI NIE BADASZ TO ZGADUJESZ
SŁUCHANIE SEGMENTALNOŚĆ UNERWIENIE UWAŻNOŚĆ LOKALNIE ODŻYWIANIE INTENCJA GLOBALNIE WYCZERPANIE

27 Procedura odcinka lędźwiowego:
Obserwacja: Chód/budowa/ruchomość/postawa pacjenta Zarys tkanki kostnej/miękkiej Kolor i stan skóry Blizny/znamiona/kępki włosów/zbitki Widok boczny, powiększenie/cofnięcie lordozy Palpacja: grzebienie biodrowe, linia pośrodkowa spojenia L4/5 (wyrostki kolczyste powyżej/poniżej) dobry punkt odniesienia dla identyfikacji innych kręgów palpacja pojedynczych wyrostków kolczystych kręgosłupa, powrót do spojenia L4/5, palpacja w dół do wyrostka kolczystego S2 (na równej linii z kolcem biodrowym tylnym górnym - PSIS) (ból może się przenosić od kręgosłupa do nóg tw trakcie) uwzględniamy odstępy i luki, możliwość kręgozmyku, rozszczepu kręgosłupa. Palpacja mięśni przykręgosłupowych Na zakończenie, palpacja każdego biodra ku tyłowi.

28 Procedura odcinka lędźwiowego:
Testy aktywne: Zgięcie/wyprost/zgięcie poprzeczne lub boczne Badanie kontrolne: poprzeczne zgięcie boczne, szczyt krzywizny (L3) Test wykroczny: zgięcie boczne L5/S1 Pytanie o wszelkie bóle przy ruchu, zbadanie zakresu/rytmu ruchomości Powtarzamy stosowne testy z pacjentem na siedząco.

29 Palpacja Więzadło nadgrzebieniowe Mięśnie przykręgosłupowe:
Palpacja tylko warstwy powierzchniowej: Układ prostownika grzbietu (sacrospinalis) = spinalis, longissimus oraz iliocostalis. Przegięcie głowy do tyłu rozluźnia powięzi pokrywające mięśnie, palpacja jako jedności, pobocznie albo pośrodkowo. Ugniatanie między palcami, zauważając wszelkie wrażliwości, skurcze lub asymetrie

30 Testowanie mobilności
Pasywne ruchy Siadanie Supinacja Pronacja Leżenie na boku Testy specjalne

31 Testy specjalne Test Sump’a: siedzenie z dłońmi z tyłu, zgięcie kręgosłupa, potem szyi, wyprost kolana, zgięcie grzbietowe stopy. SLR Badanie zaangażowania korzeni nerwowych L5/S1 Test Bragard’a dalej rozciąga nerwy. Naciąga tylni nerw piszczelowy wokół kolana. Zwiększony ból w drugiej nodze = krzyżowe SLR Test Kernig’a; bardziej naciąga rdzeń kręgowy i opony; bardziej użyteczny w standardowym teście podrażnienia opon mózgowo-rdzeniowych, zaangażowanie korzeni nerwowych lub podrażnienia pokrycia twardówki. Kompresja/dystrakcja

32 Nerw kulszowy Linia pośrodkowa podudzia, rozgałęzienia do ścięgien podkolanowych. Dzieli się na części piszczelową and strzałkową. Wychodzi z miednicy przez większy otwór kulszowy. Pod osłoną mięśnia gruszkowatego przechodzi pomiędzy krętarzem większym i guzem kulszowym.

33 Biodra i miednica Pasywnie w supinacji:
Odwiedzenie, obserwacja ruchu kolca biodrowego przedniego górnego (ASIS) Zgięcie kolana do klatki Odwiedzenie Obracanie w zgięciu Wewnętrzna/zewnętrzna rotacja kolana zgiętego do 90*

34 Biodra i miednica W pronacji: Wyprostowanie nogi jako długiej dźwigni, kontakt z miednicą Obrót krętarza Testy specjalne: Test usztywnionego zgięcia Test Fabers’a Test Trendelenburgs’a

35

36

37 Trzy Jedności Jedność pierwsza: L3 miednica i nogi: lokomocja Jedność druga: głowa i szyja w dół do T4, obręcz piersiowa: jednostka działania i równowagi. Jedność trzecia: klatka piersiowa i brzuch pomiędzy dwiema pozostałymi jednościami. Szukamy pierwotnego zranienia w każdej jedności, potem decydujemy, które jest ogólnie pierwotnym zranieniem. JEŚLI użyte jako podejście SAT = rentgen