ANOREKSJA.

Prezentacja na temat: "ANOREKSJA."— Zapis prezentacji:

1 ANOREKSJA

2 Co to jest anoreksja? Zaburzenie odżywiania, polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia. Po raz pierwszy opisał to zaburzenie w XVII wieku.

3 Chcesz tak wyglądać ?

4 Z przyczyn anoreksji… 17 listopada w Tokio zmarła znana francuska fotomodelka i aktorka Isabelle Caro, urodzona w 1982 roku. Na anoreksję leczyła się od 13 roku życia. W najtrudniejszym momencie swojej choroby kiedy zapadła na śpiączkę w 2006 roku ważyła niespełna 25 kg! Isabelle jako pierwsza na świecie pokazała swoje ciało aby ostrzec młode dziewczyny przed skutkami anoreksji !!!!

5 Powszechnie w anoreksji występują:
niska samoocena, poczucie beznadziejności i brak wiary w siebie, niezadowolenie ze swojej figury, zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała, lęk przed dorosłością i dojrzewaniem

6 Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksję
wyniszczenie zwolnienie czynności serca i tętna niskie ciśnienie krwi wzdęcia zaparcia obrzęki dłoni i stóp sucha, łuszcząca się skóra meszek na twarzy i ciele (lanugo) znaczna utrata włosów zimne dłonie nadmierne pocenie się stóp niedokrwistość (anemia)

7 Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksję
brak miesiączki lub bardzo wydłużone okresy między menstruacjami (kobiety) drażliwość dezorientacja/zakłopotanie nastroje depresyjne (poczucie beznadziejności, niska samoocena) izolowanie się od otoczenia bezsenność zachowania obsesyjno – kompulsywne, zwłaszcza w odniesieniu do jedzenia krótki oddech częste bóle głowy zawroty głowy omdlenia podkrążone oczy bladość skóry

8 Zmiany endokrynologiczne w AN
obniżenie steżenia gonadotropin i estrogenów wzrost stężenia CRH i kortyzolu podwyższenie stężenia hormonu wzrostu zmniejszeni stężenia T3 i osłabienie odpowiedzi TSH na TRH obniżenie aktywności układu 5-HT

9 Diagnoza różnicowa Bulimia jest stosunkowo niedawno wyodrębnionym zaburzeniem psychicznym. Jest to prawdopodobnie główny powód, dla którego choroba ta jest mało poznana, i mało osób rozumie na czym ona polega. Podczas poszukiwania w internecie informacji na temat bulimii można znaleźć wszędzie podobne do siebie informacje, typu: ".. to zaburzenie odżywiania polegające na występujących co jakiś czas napadach obżarstwa oraz następujących po nich epizodach wymiotowania, ćwiczeń fizycznych, stosowania leków przeczyszczających" etc. Jednak na bulimię należy spojrzeć zdecydowanie szerzej. Zaburzony stosunek do jedzenia, tycia i odchudzania są tylko objawami choroby, która pochodzi od umysłu. Jedzenie i wszystkie kwestie z nim związane stają się niejako tematem zastępczym dla problemów emocjonalnych skrywanych głęboko wewnątrz

10 ZASTANÓW SIĘ CZY ROBISZ DOBRZE !
Dziewczyno ! Czy nadal chcesz się odchudzać ? Czy nadal sadzisz że jesteś, aż taka „gruba” że musisz schudnąć? ZASTANÓW SIĘ CZY ROBISZ DOBRZE ! Ja sądzę, że nie :)

11 Bulimia

12 Czym jest bulimia ? Bulimia jest stosunkowo niedawno wyodrębnionym zaburzeniem psychicznym. Jest to prawdopodobnie główny powód, dla którego choroba ta jest mało poznana, i mało osób rozumie na czym ona polega. Podczas poszukiwania w internecie informacji na temat bulimii można znaleźć wszędzie podobne do siebie informacje, typu: ".. to zaburzenie odżywiania polegające na występujących co jakiś czas napadach obżarstwa oraz następujących po nich epizodach wymiotowania, ćwiczeń fizycznych, stosowania leków przeczyszczających" etc. Jednak na bulimię należy spojrzeć zdecydowanie szerzej. Zaburzony stosunek do jedzenia, tycia i odchudzania są tylko objawami choroby, która pochodzi od umysłu. Jedzenie i wszystkie kwestie z nim związane stają się niejako tematem zastępczym dla problemów emocjonalnych skrywanych głęboko wewnątrz

13 Problemy przy leczeniu …
Proces leczenia bulimii jest przeważnie skomplikowany, a ponad to zagrożony dużym ryzykiem niepowodzenia, co może zniechęcać do dalszej walki o zdrowie. Aby leczenie było skuteczne musi zaistnieć złożona kombinacja wielu czynników, gdzie zmotywowany pacjent i doświadczony personel są najważniejszymi. Istniej kilka sposobów leczenia bulimia. Farmakoterapia (podawanie leków) jest często dość skuteczne, według niektórych badań jest nawet równie skuteczna co psychoterapia. Jednak panuje pogląd, że profesjonalne leczenie bulimii powinno obejmować psychoterapię, ze szczególnym uwzględnieniem terapii behawioralno-poznawczej oraz terapii rodzinnej. Można więc napisać, że terapia tego zaburzenia odżywiania powinna obejmować psychoterapię oraz farmakoterapię.

14 Bulimia - przyczyny Czynniki biologiczne: •wartość BMI;
•nadmierne przywiązywanie wagi do popełnianych błędów; •wiek pojawienia się pierwszej miesiączki u dziewcząt; •obsesje związane z jedzeniem. •przewlekle podniesiony poziom hormonów stresu (hormony z grupy glikokortykoidów odpowiedzialne mi.in. za regulację gospodarki węglowodanowej); •zaburzenia funkcji neuroprzekaźników: serotoniny (samopoczucie, lęk, apetyt), norepinefryny (stres) i dopaminy (mechanizm nagrody); •zaburzenia poziomu greliny, hormonu odpowiedzialnego m.in. za odczuwanie głodu i szybkość metabolizmu.

15 Czynniki psychologiczne:
•brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie •zachowania rodziców - badania pokazują, że około 40% odchudzających się dziewcząt w wieku 9-10 lat, robi to za namową matek, matki osób chorób na bulimię mają tendencje do bycia bardzo krytycznymi, a także zdystansowanymi emocjonalnie względem swoich dzieci; •posiłki rodzinne - zaburzenia odżywiania, w tym bulimia, pojawiają się rzadziej w rodzinach, dla których wspólny posiłek jest normalną częścią dnia, w odróżnieniu od rodzin, które niezwykle rzadko zasiadają razem do stołu, lub też nadmiernie celebrują rodzinne posiłki; •historia zaburzeń emocjonalnych i uzależnień w najbliższej rodzinie; •historia związana z wykorzystaniem na tle seksualnym - odsetek kobiet z takim epizodem wśród bulimiczek jest o 35% większy niż w przypadku kobiet zdrowych.

16 Ryzyko : •odchudzanie - pozytywne komentarze wygłaszane pod adresem osób, które zdołały schudnąć (zwłaszcza w przypadku pierwotnej nadwagi, nawet niewielkiej) mogą powodować "zakodowanie" informacji, że zrzucenie kilku kilogramów powoduje większe uznanie ze strony otoczenia, lepsze samopoczucie. Z kolei odmawianie sobie posiłków w ramach diety może prowadzić do napadów obżarstwa (ocenia się, że około 90% diet kończy się złamaniem zalecanych reguł, a szansa na ich złamanie jest tym większa, im bardziej restrykcyjna jest dieta); •dojrzewanie - zmiany zachodzące w ciele w okresie dojrzewania są trudne do zaakceptowania dla wielu młodych ludzi, dodatkowo etap ten jest związany często z większą podatnością na krytycyzm odnośnie wyglądu;

17 •życiowe zmiany - wyprowadzka z domu, wyjazd na studia, zakończenie długoletniego związku, nowa praca są źródłem stresu, w takiej sytuacji jedzenie może stać się takim aspektem życia, które daje poczucie kontroli, którego brakuje w ww sytuacjach; •sport, praca i działalność artystyczna - pewne zawody z kręgu sportu czy sztuki, wymagają kontrolowania wagi lub utrzymania atrakcyjnejego wyglądu i sylwetki, a co za tym idzie zwiększają ryzyko zachorowania na bulimię, w grupie ryzyka najczęściej wymienia się aktorów, osobowości telewizyjne, atletów, tancerzy, modelki; •obecność w najbliższej rodzinie osoby z zaburzeniami odżywiania lub otyłej