NARKOTYKI Opracowała: Zuzanna Posytek.

Prezentacja na temat: "NARKOTYKI Opracowała: Zuzanna Posytek."— Zapis prezentacji:

1 NARKOTYKI Opracowała: Zuzanna Posytek

2 Narkotyki – czym one są? Najogólniej mówiąc, narkotyk jest środkiem, który w pewien sposób oddziałuje na układ nerwowy, wpływa na nastrój, myśli oraz zachowanie osoby, która go przyjmuje. Zmienia jej świadomość lub uczucia poprzez oddziaływanie na neuroprzekaźniki obecne w mózgu, takie jak dopamina, norepinefryna czy serotonina. Wskutek tego zmieniają się reakcje fizyczne oraz odbiór otoczenia. Narkomania tłumaczona jest jako nałogowe odurzanie się środkami powodującymi uzależnienia, o pochodzeniu naturalnym bądź syntetycznym. Do tej pierwszej grupy zaliczają się przede wszystkim pochodne makowca, czyli: heroina, opium, morfina, kodeina oraz przygotowywane „domowymi sposobami”: kompot, mleczko, makiwary. Pochodne konopi indyjskich, czyli haszysz czy marihuana, stanowią drugą grupę narkotyków. Trzecią tworzą pochodne rośliny koka i kokaina. Istnieje też grupa innych roślin o właściwościach halucynogennych, takich jak grzyby, wybrane kaktusy czy krzewy. Przemysł farmaceutyczny i chemiczny również dostarcza obecnie dużą liczbę środków toksycznych. Także leki z grupy amfetaminowej wykorzystywane są w celach narkotycznych. Poszukując informacji na temat narkotyków, chciałoby się poznać ich dogłębne działanie, doraźne i długofalowe następstwa ich zażywania. Bardzo trudno też osobie, która nigdy się z nimi nie zetknęła wytłumaczyć fenomen ich przyciągania. Jakie motywy kierują ludźmi, który po nie sięgają, kiedy eksperymentowanie zamienia się w piekło uzależnienia? Nie istnieje wyczerpująca odpowiedź na żadne z powyższych pytań, ponieważ psychiki ludzkiej nigdy nie da się poznać do końca. Różnice indywidualne w procesie funkcjonowania mózgu każdego człowieka sprawiają, iż nie zawsze da się sprecyzować procesy i prawa nim rządzące. Faktem jest, że narkotyki w widoczny sposób zaburzają funkcje psychiczne, można też wyodrębnić najczęściej spotykane efekty przez nie wywoływane. Osoba zażywająca narkotyki, z czasem całkowicie odcina się od świata zewnętrznego, koncentruje się na własnym wnętrzu. Nie zawsze pierwszy raz powoduje wpadnięcie w nałóg, wiele osób twierdzi, że okazyjne przyjmowanie narkotyków, zwłaszcza tzw. „miękkich” nie czyni z nich narkomanów. Podobnie jak w przypadku innych używek, można je przyjmować tylko od czasu do czasu, jednak należy być świadomym, iż w uzależnienie może wpaść każda osoba, która kiedyś spróbowała środków odurzających po raz pierwszy. Kolejnym etapem stają się już eksperymenty, szukanie pożądanych efektów wywoływanych przez próbowanie różnych substancji, zwiększanie dawek itd. Później pojawia się chęć coraz częstszych powrotów do stanów, w których odczuwało się przyjemność, błogość, poprawę nastroju. Na tym etapie, gdzieś po drodze gubi się ten przełomowy moment, prowadzący prosto do nałogu. Są środki powodujące uzależnienie fizyczne, takie jak: opiaty, amfetamina, środki uspokajające. Powodują one zmiany w funkcjonowaniu organizmu poprzez podnoszenie się tolerancji na daną substancję, konieczne staje się postępowe zwiększanie dawek, pojawiają się symptomy abstynencji. Uzależnienia psychiczne to druga grupa, polegająca na odczuwaniu potrzeby przyjmowania danego środka i nieustannej chęci powracania do stanu przez niego wywoływanego. Uzależnienie wiąże się zarówno z charakterem samego środka odurzającego, jak i z osobowością przyjmującej go osoby, jej otoczenia, sytuacji, w której się ona znajduje.

3 Narkotyki – czym one są? Narkotyki w początkowej fazie traktowane są jako źródło przyjemnych, barwnych chwil, coś ekscytującego. Stanowią niejakie zastępstwo dla życiowej satysfakcji, której osiągnięcie jest trudne i wiąże się z wysiłkiem i pracą nad samym sobą oraz nad sferami własnego życia. Tymczasem narkotyk oferuje przyjemność „od ręki”, a jego koszty są ukryte. Nie wszyscy, którzy kiedykolwiek zetknęli się z narkotykami, zaczynają ich przyjmować coraz więcej, nie każdy staje się narkomanem. Jednak ryzyko, jakie ze sobą niosą takie eksperymenty jest bardzo wysokie. Zmiany w psychice mogą być duże i nieodwracalne, mogą ujawnić się ukryte dotychczas objawy choroby psychicznej. Z czasem skutki brania środków odurzających kumulują się, a zmiany mogą stać się dostrzegalne dopiero po latach. Należy wspomnieć też o nierzadkich zatruciach, niekiedy śmiertelnych, próbach samobójczych lub tragicznych wypadkach będących wynikiem działania narkotyków. Narkotyki stopniowo zawężają zakres wolności indywidualnej, pod ich wpływem stopniowo traci się zdolność do panowania nad własnymi myślami, czynami. Z czasem coraz trudniejsze staje się odmówienie sobie kolejnego razu, aż do całkowitego przez nie zniewolenia.

4 Narkotyk jak cukierek…
Co wpływa na to, że ktoś sięga po narkotyki? Ciekawość? Chęć podkoloryzowania rzeczywistości? A może moda? Środki odurzające są dziś tak popularne, że spotyka się je niemal na każdej imprezie, wszędzie tam, gdzie celem jest zabawa… A przecież od czasu do czasu każdy ma na nią ochotę, dlatego gdy zabraknie konsekwencji w odpieraniu pokusy sięgnięcia po narkotyki – skutki mogą być zgubne. Stąd już krótka droga do wpadnięcia w nałóg, do stoczenia się na samo dno… To zawsze zaczyna się bardzo niewinnie. W momencie przekroczenia niewidzialnej granicy, narkotyk staje się nagle sprawą absolutnie najważniejszą, a jego używanie wymyka się spod kontroli. Dotychczasowe priorytety – związek, rodzina, szkoła, praca – przestają się liczyć, przyszłość rozmywa się w mgnieniu oka. Pojawiają się narastające trudności towarzyskie, prawne, szkolne i rodzinne, rozwój w sferze fizycznej, intelektualnej, emocjonalnej i duchowej zostaje zaburzony. Narkotyzowanie się w okresie dzieciństwa i dorastania prowadzi do poważnych problemów w wieku dorosłym, o ile ma się szanse w ogóle taki osiągnąć. Bardzo łatwo bowiem stracić życie w wyniku przedawkowania, prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających czy w skutek innego wypadku. Fizjologiczne konsekwencje brania narkotyków różnią się w zależności od rodzaju przyjmowanej substancji. Większość z nich działa niemal natychmiast, zmieniając poczucie rzeczywistości i jej prawdziwą ocenę oraz modyfikując doznania zmysłowe. Efekty działania owych środków odczuwalne są nawet przez kilka dni, dlatego wiele tragicznych wydarzeń to bezpośredni skutek spożywania środków odurzających.

5 Narkotyk jak cukierek…
Dlaczego mimo tych niezaprzeczalnych faktów – narkotyki były, są i prawdopodobnie będą tak popularne? Kontakt z narkotykami rozpoczyna się zazwyczaj w wieku lat, a najczęstszym miejscem zażywania środków uzależniających są dyskoteki, koncerty, puby, czyli te miejsca, które skupiają dużą liczbę młodych ludzi. Można wysnuć wniosek, iż młodzież wręcz nie potrafi bawić się na trzeźwo... Będąc w grupie kolegów i koleżanek, chcąc dostosować się do obowiązującego w kręgach młodzieży zwyczaju – nie łatwo jest być innym, nie spróbować tego, co pozostali. Dlatego zabawie czy wspólnemu spędzeniu czasu praktycznie zawsze towarzyszy alkohol, papieros, a obecnie coraz częściej jakiś narkotyk. Skupiska młodych ludzi, od szkół zaczynając, są miejscem ich rozprowadzania. Częstym powodem sięgania po używki jest ciekawość, poszukiwanie przyjemności lub zwyczajna nuda, którą nastolatek zabija czymś, co zmienia chociaż na chwilę obraz rzeczywistości. Nierzadko też narkotyki traktowane są jako środek łagodzący rozterki, cierpienie duszy.

6 Etapy uzależnienia Istnieje kilka umownych poziomów intensywności kontaktu z narkotykami. Można wyróżnić kolejne etapy kontaktu z nimi, od samej inicjacji aż do zaawansowanego uzależnienia. 1. Inicjacja Ten pierwszy etap mają za sobą zarówno osoby, które chociaż raz czegoś spróbowały, jak i te, które nabywają kolejnych doświadczeń z „braniem”. 2. Etap eksperymentowania Część osób może poprzestać na jednokrotnym lub kilkakrotnym spróbowaniu danej substancji psychoaktywnej, inni z kolei mogą kontynuować swoje doświadczenia i wejść w kolejny etap „eksperymentowania” z narkotykami. Faza ta obejmuje pewien motyw poznawczy, czyli chęć sprawdzenia jak działa dany narkotyk, jakie wywołuje skutki. Jeżeli u danej osoby ciekawość i chęć eksperymentowania jest silniejsza niż pewne racjonalne przesłanki i argumenty, może to oznaczać, iż ma ona pewne kłopoty w sferze emocji, które zyskują kontrolę nad jej postępowaniem.  Dla części osób etap eksperymentowania może być ostatnim etapem użytkowania narkotyków i zakończyć się całkowitym zerwaniem kontaktu z nimi. Taki efekt może wywołać uświadomienie sobie związanych z nimi niebezpieczeństw oraz niespełnieniem pewnych oczekiwań, które były przyczyną eksperymentów. Osoby, które nie rezygnują z nich, wchodzą w kolejną fazę, którą można nazwać fazą używania substancji.

7 3. Etap używania i nadużywania substancji
3. Etap używania i nadużywania substancji Zdaniem wielu specjalistów w przypadku narkotyków, zwłaszcza tych silnych w ogóle nie można mówić o fazie używania, gdyż praktycznie każde ich „użycie” już stanowi nadużycie. O nieproblemowym „używaniu” narkotyków mówią zazwyczaj osoby je zażywające lub osoby z ich najbliższego otoczenia, stosujące mechanizmy obronne i próbujące bagatelizować związane z tym ryzyko. W odniesieniu do niektórych narkotyków, np. marihuany funkcjonuje znacznie większa tolerancja i pogląd zakładający istnienie etapu nieszkodliwego jej używania ma znacznie więcej zwolenników.   Wejście w fazę nadużywania substancji psychoaktywnej oznacza pojawienie się określonych konsekwencji przyjmowania narkotyku, a więc różnego rodzaju problemów w szkole, w pracy, w domu, w życiu rodzinnym czy osobistym. Etap ten oznacza już takie używanie narkotyku, które bardziej zwraca uwagę otoczenia, coraz trudniej jest je ukryć i które przynosi coraz więcej negatywnych konsekwencji.     Etap uzależnienia   Kolejnym etapem następującym po fazie nadużywania narkotyku jest już uzależnienie. WHO definiuje je jako „psychiczny, a niekiedy fizyczny stan wynikający z interakcji między żywym organizmem a lekiem, charakteryzujący się zmianami zachowania i innymi reakcjami, do których należy konieczność przyjmowania leku w sposób ciągły lub okresowy, w celu doświadczenia jego wpływu na psychikę, a niekiedy by uniknąć przykrych objawów towarzyszących brakowi leku. Tolerancja może wystąpić, ale nie musi. Osoba może być uzależniona od więcej niż jednej substancji”.     Spośród grupy osób eksperymentujących z różnego rodzaju narkotykami wyłania się mniejsza podgrupa tych, którzy przechodzą do bardziej regularnego używania substancji i następnie - do zaawansowanego uzależnienia. U niektórych doświadczenia z narkotykami kończą się  na pierwszym czy kolejnym etapie ich używania, inicjacja nie koniecznie musi skończyć się wpadnięcia w nałóg.    Osoby, które na pewnym etapie swojego życia przyjmowały jakieś narkotyki, nawet będące już na etapie ich „używania” lub "nadużywania" mogą przez jakiś czas utrzymywać się na tym etapie, mogą się z niego w pewnym momencie wycofać i całkowicie zrezygnować z dalszych doświadczeń, lub też zwiększać ilość i częstotliwość przyjmowanych środków, co może prowadzić do wielodniowych „ciągów”, których konsekwencją jest głębokie uzależnienie. Z czasem każda próba przerwania takiego ciągu skutkuje bardzo przykrymi dolegliwościami, zarówno natury fizycznej, jak i psychicznej. Pewne objawy abstynencyjne są sygnałem pojawienia się uzależnienia fizycznego.

8 Amfetamina Zalicza się do tzw. stymulantów. Pochodzi z grupy syntetycznych środków chemicznych, do których oprócz amfetaminy zalicza się też metyloamfetaminę, metamfetaminę oraz deksamfetaminę. Jej najczęściej spotykaną w dzisiejszych czasach formą jest wodorek d-metyloamfetaminy. Już podczas drugiej wojny światowej była wykorzystywana przez żołnierzy brytyjskich, japońskich, amerykańskich i niemieckich. Panuje pogląd, iż codziennie zażywał ją Adolf Hitler. Jak wygląda amfetamina? Może ona mieć postać proszku w kolorze od białego do różowego, co ma związek z ilością zanieczyszczeń w nim zawartych oraz składników użytych do produkcji. Nie posiada on zapachu, natomiast smak można określić jako cierpko-gorzki. Taka postać narkotyku jest najczęściej spotykana na nielegalnym rynku. Niekiedy trafia na niego nieczyszczona amfetamina mająca postać jasnożółtego proszku o zapachu jaj. Deksamfetamina, produkowana legalnie w niektórych częściach świata w celach leczniczych, jako środek na receptę – ma postać tabletek. Część amfetaminy w tej postaci przenika na nielegalny rynek. Rzadziej amfetamina przyjmuje postać bezbarwnych kryształków, przeznaczonych do palenia. Jak przyjmuje się amfetaminę? Krótkotrwały, bardzo natężony przypływ euforii wywoływany jest poprzez przyjęcie narkotyku drogą dożylną – poprzez wstrzyknięcie lub palenie i wdychanie oparów. Słabszy efekt wywoływany jest przez przyjęcie doustne oraz wciągnięcie przez nos. Jak potocznie nazywa się amfetaminę? - spid, speed - amfa - feta - proszek, proch - białe - białe szaleństwo - setka

9 Jak działa amfetamina? Ma ona działanie podobne do kokainy, pobudza współczulny układ nerwowy. Po jej zażyciu w organizmie wyzwala się dopomina, norepinefryna oraz serotonina. Osoba będąca pod jej wpływem zazwyczaj odczuwa nagły przypływ energii, euforię, ogromną poprawę nastroju. Wyzwala się aktywnego niej bezsenność, chęć aktywnego działania, przy jednoczesnym braku realizmu i krytycyzmu. Poprawia się koncentracja, łatwiej jest skupić uwagę na konkretnej czynności, np. nauce. Wzrasta poczucie pewności siebie i własnych możliwości, osoba taka staje się gadatliwa. Jednocześnie może wystąpić u niej nadmierna agresywność, drażliwość, poczucie przymglonej świadomości. Niekiedy pojawia się też tzw. formikacja, czyli złudzenie obecności insektów na skórze. Do krótkotrwałych skutków używania amfetaminy zalicza się także zwężenie się źrenic, wystąpienie rumieńców lub bladość. Czasem występuje również nadmierna potliwość, drżenie rąk, szczękościsk bądź zgrzytanie zębami, nieregularny lub przyśpieszony rytm serca. Może też pojawić się silny ból głowy, suchość w ustach, omdlenia. W dłuższej perspektywie czasowej, jako skutek przyjmowania amfetaminy, może nastąpić anoreksja, psychoza, głęboka depresja, znaczna utrata wagi. Mogą też pojawić się tzw. zachowania kompulsywne - różne natręctwa, czy też paranoja. Czasem występuje wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, lub infekcje skórne, wrzody. Podwyższa się ponadto ciśnienie krwi, wzrasta też wydalanie moczu, a szkliwo zębów ulega uszkodzeniu. Czy amfetamina uzależnia? Zdecydowanie amfetamina jest środkiem mogącym spowodować uzależnienie. Już po dwunastu godzinach od ostatniego użycia amfetaminy, można zaobserwować pewne dolegliwości, takie jak ogólne złe samopoczucie, psychiczne spowolnienie, apatię, uczucie zmęczenia. Powodują one psychiczne uzależnienie od stanu, jaki pojawia się po przyjęciu narkotyku. Może też pojawić się wewnętrzny niepokój oraz myśli samobójcze. Jako objaw uzależnienia fizycznego można jedynie sklasyfikować w tym przypadku przedłużony czas snu, następujący po tzw. ciągu amfetaminowym. Z próbą odstawienia amfetaminy występują bóle głowy, zwiększony apetyt. Przedawkowanie amfetaminy przejawia się pod postacią tachykardii. Występują wówczas bóle w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze. Bezpośrednie zagrożenie życia może spowodować zapaść sercowo-naczyniowa. Uszkodzeniu ulegają też naczynia mózgowe, co znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia udarów mózgu.

10 Dopalacze Społeczeństwo zwróciło uwagę na problem dopalaczy w sierpniu 2008 roku, kiedy w Łodzi rozpoczął legalną działalność pierwszy w Polsce sklep sprzedający nieznane dotąd szerszemu gronu substancje chemiczne, do tej pory dostępne wyłącznie za pośrednictwem Internetu. Dopalacze, czyli substancje działające podobnie do narkotyków mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Tymczasem firma World Wide Suplement Importer reklamuje swoje produkty mówiąc, że "Chemistry to czysta tripowa jazda, która wykrzywia i wykręca umysł. Po prostu magiczny grzybek w pigułce stworzony jako alternatywa kwasa". Główna grupą docelową produktów tego typu jest młodzież w wieku od 15 do 25 lat, która najczęściej i najchętniej eksperymentuje z nowymi środkami psychoaktywnymi. Dopalacze pojawiły się w Polsce w 2008 roku, początkowo dostępne były za pośrednictwem Internetu i bezpośrednio u dilerów w klubach i dyskotekach. Od wakacji 2008 roku na terenie całej Polski powstało około 30 sklepów oferujących specyfiki w legalnej sprzedaży. W ich asortymencie znalazło się około 1500 produktów. W maju 2009 roku Komisja Europejska zaleciła zdelegalizowanie działalności funshopów w państwach członkowskich. M.in. Belgia, Dania, Grecja, Malta zastosowały się do sugestii, w Polsce natomiast 12 lutego 2009 roku wprowadzenie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. World Wide Suplement Importer twierdzi, że dopalacze są alternatywą dla niebezpiecznych i pochodzących z niewiadomego źródła używek. Specjaliści ostrzegają jednak, że ich zażywanie powoduje w wielu przypadkach poważne konsekwencje fizjologiczne, takie jak zaburzenia funkcjonowania mózgu czy układu krążenia. Szczególnie niebezpieczne jest łączenie różnych dopalaczy ze sobą oraz z alkoholem. Mogą wówczas spowodować porażenie ośrodka oddechowego i ośrodka krążenia, zaburzenia rytmu serca, nawet z zatrzymaniem jego akcji, a także gwałtowne skoki ciśnienia prowadzące do utraty przytomności, udaru mózgu czy zawału serca. W pewnych okolicznościach ich zażycie może więc okazać się śmiertelne…

11 Ecstasy Ecstasy, należący do grupy stymulantów/halucynogenów narkotyk, jest pochodną amfetaminy i meskaliny, od których różni się jednak działaniem. Stał się w ostatnich latach bardzo popularny w Polsce, wypierając niejako LSD oraz uzyskanie sobie opinię „bezpiecznego” halucynogenu. Środek ten został stworzony w 1914 roku, a jego nazwa chemiczna to 3,4 metyleno-dwutlenek metyloamfetaminy, czyli MDMA. Należy do grupy fenoetyloamin. Od początku lat siedemdziesiątych rozpoczęło się jego używanie w psychoterapii, w celach wspomagających „odkrywanie własnych uczuć”. Jako jego pierwotne legalne zastosowanie miało służyć hamowanie apetytu drogą farmakologiczną, jednak nigdy legalnie w takim celu nie trafił on na rynek. Został wycofany, pomimo opinii wielu psychologów przeświadczonych o jego pozytywnych właściwościach terapeutycznych. Ecstasy przyjmowane jest najczęściej przy okazji różnego rodzaju imprez, niektórzy nazywają ją „pigułką szczęścia”. Fakt, iż pojawiło się ono na rynku polskim stosunkowo niedawno, dodaje mu „atrakcyjności”. Na świecie praktycznie nigdy esctasy nie było narkotykiem, który brałoby się przez dłuższy czas jako jedyny środek, co wynika z jego funkcji – „narkotyku na imprezę”. Główną trudnością związaną z używaniem ecstasy jest niepewność co do jego zakupu. Według szacunków, blisko 80% tabletek ecstasy, będących w nielegalnym obiegu, wcale nie zawiera MDMA. Mogą zawierać wiele wypełniających je substancji, szkodliwych, bądź nie. Coraz częściej jest to metyloamfetamina. Jak wygląda esctasy? Zazwyczaj jest ono sprzedawane w postaci tabletek lub kapsułek, mogących mieć różny kolor. Często mają one wytłoczone lub wydrukowane różnorakie logo (np. ptak, kot, sierp i młot, itp.) lub napis. Spotyka się też formę sproszkowaną. W ich składzie mogą też znaleźć się również pewne ilości innych narkotyków, najczęściej amfetaminy. Jak przyjmuje się esctasy? Jednorazowa dawka wynosi zazwyczaj od 75 do 200 mg. Po doustnym przyjęciu, po upłynięciu ok. 40 minutach zaczynają być odczuwane jej skutki. Ich działanie zmniejsza intensywność po upływie połowy godziny, a po kilku godzinach (4-6) od momentu zażycia - ustępuje. Narkotyk przyjmowany jest często przez ludzi mającymi niewiele wspólnego ze stereotypowym wyobrażeniem narkomana ukradkiem wstrzykującego sobie dawkę kompotu za kradzione pieniądze. Stosując go na imprezach są zdania, iż nie przeszkadza im to w normalnym funkcjonowaniu. Czy aby na pewno?

12 Jak potocznie nazywa się esctasy
Jak potocznie nazywa się esctasy? - ex - tabsy - E - eska - piguła - drops - bleta , oraz nazwy własne tabletek (w zależności od nadruku czy wytloczenia): UFO , love, Eva – Adam, Batman itp. Jak działa esctasy? Po zażyciu ecstasy człowiek odnosi wrażenie, iż bawi się lepiej, odczuwa ogromną radość, euforię. Jest swobodny i nastawiony towarzysko, a sam sobie wydaje się niezwykle błyskotliwy. Wyostrza się percepcja, dotyk staje się bardziej wrażliwy, barwy intensywniejsze. Działanie takie wywoływane jest poprzez wyzwolenie neuroprzekaźników – dopaminy i noradrenaliny, a także serotoniny. Oczekiwania osoby przyjmującej środek, a także nastrój i sytuacja, w jakiej się w danej chwili znajduje mają duży wpływ na odczucia subiektywne, które wywołuje narkotyk. Gdy jej stan psychiczny jest zły, istnieje duże prawdopodobieństwo, iż wystąpi silne napięcie emocjonalne, stany depresyjne, niepokój niekiedy urastający do paniki i poczucia utraty kontroli. Osoba pod wpływem ecstasy staje się wówczas nadwrażliwa na bodźce z zewnątrz, a jej zachowanie bywa irracjonalne. Obecność narkotyku w organizmie powoduje ponadto przyśpieszenie pulsu, kołatanie serca, podwyższenie temperatury ciała i ciśnienie, uderzenia krwi do głowy, zwężenie źrenic, szczękościsk lub zgrzytanie zębami. Może wystąpić też nadmierna potliwość, mdłości czy torsje. Obserwuje się też pobudzenie lub brak łaknienia oraz odwodnienie, jak również silne pobudzenie seksualne połączone z brakiem zahamowań. U osoby używającej ecstasy może pojawić się tzw. złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się spadkiem ciśnienia krwi, gwałtownym wzrost temperatury ciała, drgawkami oraz śpiączką. W niektórych przypadkach powoduje zgon. Jest szczególnie niebezpieczny dla osób, które mają problemy z układem krążenia. Często też prowadzi do ciężkich stanów depresyjnych, urojeń lub psychoz, które mogą zostać ujawnione lub wzmocnione w następstwie jego stosowania. Szczękościsk i zgrzytanie zębów prowadzą ponadto po dłuższym okresie czasu do kruszenia zębów. Efekty długotrwałego używania ecstasy nie są jeszcze dokładnie zbadane, jednak istnieją przesłanki co do tego, iż może ono wpływać na niektóre neurony w mózgu, powodując ich degenerację. Mimo, iż jest to środek o stosunkowo niskiej toksyczności, jego przedawkowanie jest możliwe. Jednak znacznie częściej dochodzi do wypadków śmiertelnych bezpośrednio związanych z przyjęciem narkotyku, na przykład w zatłoczonym, gorącym miejscu. Może wówczas nastąpić przegrzanie organizmu, prowadzące nawet do śmierci poprzez udar cieplny lub odwodnienie. Czy esctasy uzależnia? Nie ma dowodów na uzależnienie fizyczne od ekstazy, jednak może wystąpić uzależnienie psychiczne, związane z ciągłą potrzebą poprawy samopoczucia. W następstwie zażycia środka, następnego dnia pojawia się uczucie tzw. kaca, które może trwać nawet dwa dni. Występuje senność lub pobudzenie i irytacja, ogólne zmęczenie, mdłości, zawroty głowy, niezdolność koncentracji.

13 Substancje lotne: kleje i rozpuszczalniki
Substancje lotne: kleje i rozpuszczalniki zaliczają się do tzw. depresantów. Wdychanie rozmaitych substancji w celu osiągnięcia odmiennych stanów świadomości praktykowane jest już od tysięcy lat. Rozwój przemysłu chemicznego w XX wieku rozpowszechnił tą praktykę, pojawiło się wówczas wiele rodzajów preparatów, które można przyjmować drogą wziewną. Popularne stało się to zwłaszcza pod koniec lat sześćdziesiątych w USA, gdzie młodzi ludzie z biedniejszych środowisk często popadali w uzależnienia wdychając rozpuszczalniki organiczne stosowane do rozpuszczania farb, lakierów, kauczuku, czy klejów. Zwykle problem ten dotyczy ludzi młodych, gdyż jego używanie jest stosunkowo tanie, są to również produkty łatwo dostępne. Większość z nich funkcjonuje w ciągłej sprzedaży, gdyż są one legalne. Wiele z produktów codziennego użytku gospodarstw domowych zawiera substancje, które można traktować jako środki odurzające. Substancje lotne są to chemiczne związki, które w temperaturze pokojowej wydzielają opary. Istnieją cztery ich główne typy: - aerozole – czyli np. lakiery do włosów, gaz z zapalniczek, odświeżacze powietrza - lotne rozpuszczalniki – czyli kleje, benzyna, toluen - anestetyki – czyli np. gaz rozweselający(tlenek azotu) - lotne azotany – takie jak azotan azylu lub azotan butylu Jak wyglądają substancje lotne? Przeważnie występują w postaci płynnej. Rozpuszczalniki lotne, czyli taulen i kleje zazwyczaj sprzedawane są w plastikowych pojemnikach lub tubkach. Aerozole dostępne są w hermetycznie zamykanych, metalowych pojemnikach z dozownikiem. Anestetyki, czyli tlenki azotu zazwyczaj są dostępne w małych, około pięcio - centymetrowych, metalowych kapsułkach. Ich prawidłowe zastosowanie ma miejsce w syfonach do wody sodowej czy maszynach do lodów lub bitej śmietany. Lotne azotany mają z kolei postać płynu o żółtym zabarwieniu, a sprzedawane są w niewielkich buteleczkach. Jak przyjmuje się substancje lotne? Najczęściej wdycha się je nosem lub ustami. Można wylewać je na szmatkę lub chusteczkę. Popularnym sposobem przyjmowania lotnych substancji odurzających jest także wdychanie oparów foliowej torebki poprzez przyłożenie jej do twarzy w sposób, by obejmowała jednocześnie nos i usta.

14 Jak potocznie nazywa się substancje wziewne
Jak potocznie nazywa się substancje wziewne? Oprócz nazw powszechnych: - klej - rozpuszczalnik - gaz stosuje się też nazwy slangowe, typu: - solwent - rozpuchol - budzio Jak działają substancje wziewne? Efekt podobny do działania alkoholu dają rozpuszczalniki oraz aerozole. Różnica polega na prędkości pojawienia się stanu upojenia, który następuje zdecydowanie szybciej, już po 1 – 5 minutach. Szybciej tez ustępuje, jego oddziaływanie ustępuje po czasie pół godziny do godziny. Tlenek azotu wywołuje na krótko zawroty głowy oraz euforię. Azotany lotne zmniejszają ciśnienie krwi, powodują wzrost tempa bicia serca. Uczucie zatracenia i zmysłowości wywoływane jest poprzez napłynięcie krwi do mózgu i natlenienie go. Jednocześnie rozluźnia się tkanka mięśni gładkich, w szczególności zwieracze odbytu. Efekt euforii otrzymywany jest już po kilku głębszych wdechach. Substancje chemiczne szybko przedostają się wówczas do układu krwionośnego. Większość ze stosowanych drogą wziewną specyfików powoduje znaczne zaburzenia świadomości. Najczęściej charakteryzują się one wystąpieniem omamów i halucynacji, fantazjowaniem. Pojawia się też dzwonienie w uszach, nadwrażliwość na światło, a widzenie staje się zamglone lub podwójne. Zazwyczaj pojawia się ból głowy oraz zaburzenia w koordynacji ruchowej i mowy, która staje się bełkotliwa. Może wystąpić tez krwawienie z nosa, mdłości. Częste stosowanie tego typu środków prowadzi do wielu schorzeń, w zależności od rodzaju związku chemicznego, czasu oraz intensywności wdychania oparów. Uszkodzeniu ulega wątroba oraz nerki, a także praca mózgu. Może pojawić się tzw. zespół organiczny, czyli zaburzenia intelektu oraz pamięci. Zaburzony zostaje też proces wytwarzania komórek krwi, co ma wpływ na wygląd szpiku kostnego. Pojawia się z tego powodu, a także na skutek znacznej utraty wagi anemia. Znacznym ryzykiem przy stosowaniu aerozoli jest wystąpienie niemrawości i zmniejszona wydolność pracy serca. Powoduje to zaburzenia rytmu jego pracy, a niekiedy nawet jego zatrzymanie. Stosowanie butanu, którym wypełnione są zapalniczki wiąże się z mocnymi opuchnięciami gardła, które mogą skończyć się śmiercią poprzez uduszenie. Najbardziej intensywne doznania trwają zwykle od kilku do kilkunastu minut, jednakże niektóre z objawów mogą utrzymywać się dłużej. Z momentem ich ustąpienie wyzwala się senność, otępienie i przygnębienie. Czy substancje lotne uzależniają? Niektóre z nich, zwłaszcza benzyna czy klej – mogą powodować uzależnienie psychiczne, jak i fizyczne. Próba ich odstawienia wiąże się z pojawieniem się tzw. zespołu abstynencyjnego, charakteryzującego się silnym pobudzeniem, drażliwością, zaburzeniami snu oraz utartą łaknienia.

15 Kokaina Kokaina należy do grupy narkotyków zwanych symulantami. Jest skrótem nazwy wodorotlenku kokainy, wytwarzanej z liści rośliny koka. Jest ona często spotykana na terytorium Ameryki Południowej. Poprzez mieszanie wodorotlenku kokainy z sodą lub amoniakiem i podgrzewanie, wytwarza się tzw. Crack, jedną z groźniejszych postaci kokainy. Od ponad piętnastu tysięcy lat była tam używana do różnych celów, od mistycznych, przez społeczne, do medycznych. Od XVII wieku stała się popularna także w Ameryce Północnej. Kokaina stosowana była jako środek antydepresyjny, nasercowy, lek przeciwko katarowi siennemu, astmie, jako znieczulenie miejscowe stosowane przez dentystów, a także jako pomoc w przezwyciężeniu uzależnienia od opium stosowanego ówcześnie jako lek przeciwbólowy. Używano jej by poprawić wydolność fizyczną, zmniejszyć uczucie głodu oraz by poprawić nastrój. Kokaina podana ogólnie charakteryzuje się silnym działaniem pobudzającym, natomiast podana miejscowo - wykazuje właściwości znieczulające. Obecnie w tym celu stosuje się inne, syntetyczne środki o mniejszej szkodliwości. Jednakże jest ona nadal stosowana w okulistyce i otorynolaryngologii w postaci roztworu, jako miejscowy środek znieczulający. Na początku XIX wieku odnotowano pierwsze przypadki śmierci z powodu przedawkowania tego narkotyku, natomiast przełom XIX i XX wieku przyniósł rozwój narkomanii kokainowej. Obecnie, po marihuanie i haszyszu, kokaina jest najczęściej sprzedawanym narkotykiem na świecie. Jak wygląda kokaina? Kokaina ma postać krystalicznego białego lub żółtawego proszku. Crack występuje jako krystaliczna forma kokainy, jako małe białe kryształki przypominające płatki mydlane lub jasnobrązowe kuleczki. Najczęściej pakowane są one do fiolek. Najmniej popularna forma tego narkotyku to pasta kokainowa, która jest pierwotnym produktem w procesie otrzymywania kokainy z liści koki. Jak przyjmuje się kokainę? Najpowszechniejszą metodą jej przyjmowania jest jej wciąganie przez nos, gdzie szybko jest wchłaniana przez śluzówkę, co z kolei wywołuje wpływ na ośrodki przyjemności w mózgu. Może być też wcierana w dziąsła, bądź w środek małżowiny usznej. Bywa też wstrzykiwana lub przyjmowana doustnie – jednak wtedy jej działanie jest słabsze i powoduje zarazem znieczulenie błony śluzowej żołądka, niwelując uczucie głodu. Stosowana na błonę śluzową języka poraża zakończenia smakowe. Narkotyk ten bywa również palony w postaci skrętów zrobionych z mieszanek kokainy z tytoniem lub marihuaną. Crack jest podgrzewany na łyżce lub folii aluminiowej, a jego opary są wdychane. Może być także palony jak kokaina w skrętach, lub za pomocą fajki wodnej. Pastę kokainową spala się, co może spowodować poważne uszkodzenie płuc poprzez zawarte w niej substancje wykorzystywane w procesie przetwarzania liści.

16 Jak potocznie nazywa się kokainę
Jak potocznie nazywa się kokainę? Funkcjonują poniższe określenia kokainy: Na crack mówi się też: - biała dama - koks - kisiel - koka - gram - galaretka - śnieg Jak działa kokaina? Głównym efektem zażycia kokainy jest zwiększenie ilości dopaminy, norepinefryny oraz serotoniny w mózgu. Dopomina odpowiada za wywoływane poczucie euforii, serotonina – za pozytywne zmiany nastroju, natomiast norepinefryna pobudza spostrzegawczość i nerwowość. Przyjęta dawka kokainy wykazuje swoje działanie przez około pół godziny. W tym czasie prowadzi do ogólnego pobudzenia psychoruchowego, łagodzi objawy zmęczenia, wywołuje euforię, silne poczucie wewnętrznej mocy, podniecenie seksualne. Zdolność odczuwania lęku oraz przykrych zdarzeń zostaje uśpiona, występuje brak krytycyzmu względem własnych możliwości i zachowań. Skraca się czas reakcji psychicznej, potrzeby snu i odżywiania się zmniejszają się. Jednocześnie może wystąpić niepokój i napięcie, różnego rodzaju urojenia, czy nawet oznaki załamania nerwowego. Zaburzona zostaje praca serca, wzrasta ciśnienie krwi, oddech przyśpiesza się. Większe dawki powodują drżenie mięśniowe oraz wzrost temperatury ciała. Crack ma działanie podobne, ale od 20 do 30 razy silniejsze niż kokaina. Narkotyk ten poprzez wywoływanie braku łaknienia oraz snu powoduje silne wyniszczenie organizmu. Może wystąpić tzw. psychoza pokokainowa, czyli irracjonalne zachowania, poczucie prześladowania oraz innych cech charakterystycznych dla psychozy. Częste są też stany depresyjne wraz z próbami samobójczymi, zanik uczuć wyższych, trwałe zmiany w osobowości. Czy kokaina uzależnia? Bardzo łatwo i stosunkowo szybko może dojść do uzależnienia, czemu sprzyjają atrakcyjne przeżycia towarzyszące działaniu kokainy. Gdy przestaje ona działać, pojawiają się objawy abstynencyjne związane z wyczerpaniem i depresją, co napędza chęć ponownego jej zażycia. Przedawkowanie kokainy może skończyć się śmiercią.

17 Konopie indyjskie Konopie indyjskie to polski odpowiednik Cannabis Sativa – rośliny, z której produkowana jest marihuana, haszysz oraz olej haszyszowy. Zawiera ona kilkadziesiąt aktywnych biologicznie substancji, a do tych najbardziej powszechnych zalicza się tzw. THC, czyli tetrahydrokanabiole (kanabidoidy). Poszczególne rośliny i filtraty różnej jakości mają inną zawartość THC, a proces przygotowania narkotyku, jak również sposób jego przyjmowania wpływa na jego ilość zawartą w dawce. Wzmianki o niej pojawiają się w dokumentach medycznych pochodzących nawet sprzed pięciu tysięcy lat, głównie z rejonów indyjskich, chińskich oraz asyryjskich. Obecnie hodowane są głównie na kontynencie południowo-wschodniej Azji, w Ameryce Południowej i Środkowej, a także w okolicach Morza Śródziemnego. Jej hodowla jest również możliwa w klimacie umiarkowanym. Źródłem narkotyzującej substancji są głównie kwitnące pączki oraz liście pochodzące z wierzchołków dojrzałej rośliny. Pączki obfitują w dużą ilość żywicznej, kleistej substancji o obfitej zawartości kanabinoidów. Konopie indyjskie są najpowszechniej używaną, nielegalną substancją w krajach rozwiniętych. Są również stosunkowo najłatwiej dostępnym narkotykiem. Niektóre kraje, np. Holandia, zalegalizowały część preparatów konopi oraz dopuściły je do oficjalnego obrotu. Powodem takiego działania jest przeświadczenie o relatywnie niskich szkodach zdrowotnych i społecznych związanych z obcowaniem z tą używką. Jeśli chodzi o zastosowanie jej w medycynie, naukowo potwierdzone zostało powodowanie przez THC obniżenia ciśnienia śródgałkowego, a także łagodzenie stanów wymiotnych i drgawkowych, dlatego są kraje, gdzie marihuanę przepisuje się osobom terminalnie chorym. Jak wyglądają konopie? Jak było już wspomniane, występują one w trzech formach. Marihuana – to wysuszone i pocięte liście oraz kwiaty Cannabis Sativa. Mogą być koloru zielonego, brązowego, lub ich mieszanki. Faktura może być gładka, bądź szorstka. Susz taki zawiera 0,5 – 5 % THC. Prowadzone są ciągłe modyfikacje genetyczne marihuany, opracowuje się nowe jej odmiany, w których zawartość THC może sięgać nawet 15%. Najczęściej spotykaną formą haszyszu są małe kostki z żywicy krzewu konopi, koloru od jasnobrązowego do czarnego. Stężenie THC wynosi tu od 2 – 19%. Żywica konopi rozpuszczana np. eterem to olej haszyszowy. Przybiera on postać gęstego płynu w kolorze od złotego do czarnego. Pod tą postacią kryje się 10 – 30 % stężenie THC.

18 Jak przyjmuje się konopie
Jak przyjmuje się konopie? Najczęściej praktykowaną formą przyjmowania konopi jest jej palenie w ręcznie zwiniętych papierosach, tzw. jointach. Można stosować mieszanki marihuany z tytoniem. Popularne jest także wdychanie dymu z tzw. bonga, czyli fajki wodnej oraz palenie narkotyku w szklanych lufkach poprzez spalanie wewnątrz małych grudek. Niekiedy dodaje się go do pożywienia, np. wypieków, lub miesza z napojami. Haszysz przyjmuje się w podobny sposób jak marihuanę, natomiast olej haszyszowy zazwyczaj rozprowadzany jest na papierosie i spalany. Inną formą jego zażywania jest jego podgrzewanie i wdychanie oparów. Jak potocznie nazywa się konopie? Istnieje wiele terminów, którymi określa się specyfiki wytwarzane z konopi. Oprócz najpopularniejszego – marihuana, stosowane też są: - trawka - grass - maryśka, marycha - gandzia - staf - ziele, zielone - joint, dżoint - skun - kolumbijska Inne określenia na haszysz to: - czekoladka - afgan - grudka - kostka - hasz

19 Jak działają konopie? W 1992 roku dokonano przełomowego odkrycia tłumaczącego, dlaczego przy wywoływaniu tzw. haju, przyjemnego odjazdu, THC wpływa jednocześnie negatywie na pamięć i koncentrację. Odkryto neuroprzekaźnik reagujący na THC – anandaminę. Jej receptory znajdujące się w mózgu odpowiadają za system nagród, koordynację ruchową oraz pamięć. Najsilniejsze działanie z pochodnych konopi ma olej haszyszowy, następnie sam haszysz, a na końcu marihuana. W zależności od sposobów przyjmowania konopie mogą mieć działanie pobudzające, uspokajające, znieczulające lub też lekko halucynogenne. Symptomy ich używania zbliżone są do tych obserwowanych po alkoholu w większym stopniu niż obserwowanych po halucynogenach. Przy zażywaniu preparatów konopi obserwuje wywołanie pewnych stanów, takich jak: pogorszenie się sprawności psychofizycznej, zaburzenia koordynacji ruchowej, percepcji oraz pamięci, wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, zawroty i bóle głowy, nadmierną potliwość, zwiększenie łaknienia, przekrwienie gałek ocznych, obrzęki powiek, czy wysuszenie śluzówek jamy ustnej. Do krótkotrwałych skutków działania tego narkotyku należy ogólna utrata zahamowań, euforia, senność, a także tendencje do gadatliwości, niepohamowanych wybuchów śmiechu, nerwowość. Czasami występuje też stan zwany. „świadomością tunelową”, polegający na skupianiu uwagi na jednej rzeczy bez zauważania innych. Zwiększając dawki efekty te również się nasilają, wywołując dodatkowo zakłócenia w postrzeganiu czasu, kolorów, dźwięków oraz innych wrażeń. Efekt po zastosowaniu konopi utrzymuje się zazwyczaj od jednej godziny do trzech. Jako następstwo długotrwałego używania konopi, w perspektywie czasowej zwiększa się ryzyko chorób układu oddechowego, takich jak rak płuc. U kobiet zaburzony zostaje cykl owulacyjny i menstruacyjny, a u mężczyzn zmniejsza się wydzielanie testosteronu oraz plemników. Prowadzi to do zmniejszenia płodności. Mogą wystąpić także zaburzenia psychologiczne, utrata motywacji.

20 Czy konopie uzależniają
Czy konopie uzależniają? Podobnie jak systematyczne i intensywne używanie pozostałych substancji psychoaktywnych, tak stosowanie konopi może prowadzić do wystąpienia zespołu uzależnienia. Przez długi okres czasu kwestia ta była obiektem wielu sporów, jednak obecnie pojawiają się coraz to nowe dowody wskazujące na możliwość uzależnienia nimi w wymiarze psychiki. Ciągle jednak brak jednoznacznych wyznaczników uzależnienia fizycznego.

21 LSD LSD, czyli skrót od nazwy dietylamid kwasu lizergowego, klasyfikuje się jako halucynogen. Jest to forma kwasu wchodzącego w skład neurotoksycznego sporyszu, czyli grzyba buławinki czerwonej. Roślina ta spotykana jest pośród upraw żyta. Stosowanie wyciągów z buławinki czerwonej znane było już w czasach Azteków. LSD w znanej dziś postaci odkrył przez przypadek szwajcarski naukowiec Albert Hoffman w 1938 roku. Po niezamierzonym przyjęciu dawki narkotyku, opisał niezwykle wyraźne i fantastyczne obrazy i dźwięki, jakich wówczas doświadczył. Od tego czasu jest on najpopularniejszym środkiem halucynogennym. Hoffman wielokrotnie eksperymentował na samym sobie, dobierając różne dawki. Jego celem było wprowadzenie specyfiku na rynek jako leku pomocnego w zwalczaniu schorzeń psychicznych. Jednakże jego użycie wymknęło się spod kontroli i trafiło do nielegalnego obrotu, a władze wpisały go na czarną listę. Nie powstały wiarygodne dowody na działanie terapeutyczne LSD w psychiatrii, pomimo opublikowania w latach 50-tych i 60-tych ponad tysiąca badań przeprowadzonych łącznie na około 40 tysięcy pacjentach. Zdaniem wynalazcy, poważne skutki uboczne wynikają z używania zanieczyszczonego narkotyku, a środek w czystej postaci jest całkowicie bezpieczny. Dzisiaj naukowcy wciąż badają LSD i poważnie zastanawiają się nad jego medycznymi zastosowaniami. Nie zmienia to faktu, iż narkotyk może być ewentualnie stosowany tylko pod ścisłą kontrolą lekarzy, a zbyt duża dawka czy też nieumiejętne rozplanowanie kuracji mogą w znacznym stopniu pogorszyć stan pacjenta. Jak wygląda LSD? Narkotyk jest niewielkich rozmiarów i zwykle ma postać bibułki nasączonej kropelkami płynu. Kwadratowe kawałeczki papieru najczęściej ilustrowane są obrazkami związanymi z kulturą masową. Jak przyjmuje się LSD? Najczęściej narkotyk brany jest doustnie, poprzez włożenie znaczka po język lub ssanie. Możliwe jest również rozpuszczanie go w wodzie i wstrzykiwanie. Niekiedy bibułkę wkłada się pod powiekę oka, jednak jest to szczególnie niebezpieczne. Jak potocznie nazywa się LSD? - kwas, kwach - trias - znaczki - listek - papierek - kryształek Często nazwa uliczna związana jest z obrazkiem na nasączonym papierku, np. papier w truskawki nazywany jest „truskawką”.

22 Jak działa LSD? Środek wpływa głównie na receptory serotoniny, zwłaszcza w obszarze kory mózgowej i układzie limnicznym. Zmiany te wpływają z kolei na percepcję wzrokową i słuchową oraz na procesy myślowe. Obserwuje się także zmiany w funkcjonowaniu neuroprzekaźników – dopaminy i norepinefryny. Sposób przyjęcia LSD wpływa na szybkość jego działania – przyjęty doustnie przynosi efekty dopiero po upływie ponad 40 minut, natomiast u osób szczególnie wrażliwych – już po 15 minutach. Wpływ narkotyku sprawia, że osoba będąca pod jego działaniem jest szczególnie podatna na autosugestię i sugestię innych osób. Może wystąpić u niej zjawisko tzw. synestezji, czyli widzenia barw i słyszenia kolorów. Przedmioty widziane tuż po otwarciu oczu często wydają się błyszczące, w nielogiczny sposób nabierają niezwykłego znaczenia symbolicznego. Poczucie czasu zostaje zakłócone, podobnie jak postrzeganie wyglądu własnego i innych. Poczucie różnicy pomiędzy własnym ciałem a otoczeniem zostaje utracone, pojawia się wrażenie „obcości” własnego ciała. Widzenie całościowe, ogólne jest niewyraźne, natomiast kontrasty stają się ostrzejsze. Wyostrza się także słuch. Rodzaj halucynacji zależą od obecnego stanu psychicznego danej osoby, od jej nastawienia i atmosfery, w której dochodzi do użycia narkotyku. Objawy mogą być bardzo różnorodne. Zazwyczaj występują omamy, urojenia i złudzenia wzrokowe. Pojawia się gonitwa myśli, zmniejsza się krytyczność osądów. Występują zmiany w nastroju, często odczuwa się euforię. Niekiedy pojawia się uczucie lekkości, lub też przeciwnie – ociężałości. Występują też problemy z ośrodkiem równowagi, z mówieniem, z postrzeganiem przestrzeni. Do niekorzystnych efektów działania zalicza się wymioty, uczucie nacisku na klatkę piersiową, wyziębienie dłoni i stóp. Pojawia się uczucie oszołomienia i osamotnienia, tzw. depersonalizacja. Charakterystyczne są tez napady paniki, śmiechu, płaczu, różnego rodzaju lęków. W latach siedemdziesiątych, gdy dawki LSD funkcjonujące na czarnym rynku były większe, rozpowszechniły się tzw. „złe tripy” – nieprzyjemne oświadczenia halucynogenne. Ich treść była szczególnie nieprzyjemna, przerażające doznania często dotyczyły własnego ciała. Długość działania środka zależy od ilości i osiąga szczyt w okresie czasowym od jednej do trzech godzin po jego zażyciu. Halucynacje zwykle trwają od 8 do 12 godzin. Czasem możliwe jest zjawisko tzw. „flashback”, czyli ponowne, chwilowe pojawienie się halucynacji w znacznym odstępstwie czasowym od momentu zażycia LSD, nawet po upływie kilku tygodni czy miesięcy. Częste używanie tego narkotyku może powodować uszkodzenia mózgu. U niektórych osób może spowodować wyzwolenie się stanów psychotycznych, często spotykane są także tendencje samobójcze. Nie jest możliwe przedawkowanie ze śmiertelnym skutkiem, bezpośrednio ze strony samej substancji chemicznej ryzyko utraty życia nie istnieje. Zgony występują w następstwie nieszczęśliwych wypadków, spowodowanych działaniem LSD. Czy LSD uzależnia? Nie ma dowodów, że narkotyk ten powoduje fizyczne uzależnienie, ponieważ organizm nie włącza go do procesów metabolizmu. Po zaprzestaniu przyjmowania odczuwa się jedynie ospałość i ogólne uczucie przygnębienia.

23 Opiaty Opiaty: heroina, opium, morfina, brown sugar, morfina zakwalifikowane są do tzw. depresantów. Substancje te otrzymuje się w procesie przetwarzania maku lekarskiego zarówno domowym sposobem – jak tzw. „kompot” preparowany ze złomy makowej, jak też syntetycznie, w postaci działających na receptor opiatowy środków przeciwbólowych (do tej grupy należą właśnie: opium, morfina, heroina oraz jej postać przeznaczona do palenia – brown sugar, a także metadon). Prawidłowa nazwa chemiczna heroiny to diacetylomorfina, czyli morfina z dołączonymi dodatkowo dwiema molekułami. Uważa się ją za najbardziej uzależniający narkotyk. Kompot zawierają alkaloidy opium z przewagą morfiny, kodeiny i heroiny. Istnieją świadectwa, iż opium stosowano w Egipcie już trzy tysiące lat temu, natomiast ekstrakt zwany laudanum używany był jako środek przeciwbólowy od 400 lat temu w Anglii. Heroina jest pochodną morfiny, a po raz pierwszy wprowadziła ją w 1898 roku niemiecka korporacja farmaceutyczna Bayer – jako niepowodujący uzależnienia preparat przeciwko kaszlowi oraz lek na uzależnienie od opium. Syntetyczny, doustny środek metadon używany jest od początku lat 60-tych w celach leczniczych u narkomanów stosujących zastrzyki, jako substytut heroiny. Stosuje się go również jako silny środek przeciwbólowy przy nowotworach i operacjach, podobnie jak morfinę. Tę stosuje się również przy leczeniu zespołów bólowych przebiegających z męczącym, suchym kaszlem, przy niedokrwieniu i zawale mięśnia sercowego, a także przy ciężkich urazach klatki piersiowej z uszkodzeniem oskrzeli i płuc. Jak wyglądają opiaty? Heroina może mieć postać proszku o kolorze wahającym się od białego do brązowego. Rafinowany w Azji tzw. brown sugar ma postać brązowych lub różowych granulek. Zabarwienie heroiny związane jest ze stopniem domieszek innych narkotyków w działce oraz substancji neutralnych mających zwiększyć jej wagę. Polska odmiana heroiny, produkowana ze słomy makowej, czyli tzw. Kompot - występuje w postaci brązowego, lekko oleistego płynu. Przechowuje się go zwykle w strzykawkach lub małych buteleczkach. Morfina przybiera postać tabletek, płynnego roztworu w ampułkach, lub kryształków. Opium to ciemnobrązowy proszek lub bryłki. Jak przyjmuje się opiaty? Heroinę najczęściej wstrzykuje się, nieco rzadziej wciąga przez nos lub wdycha opary powstające po jej podgrzaniu na łyżce lub folii aluminiowej. Dym wdycha się przez słomkę bądź zwinięty papier (sposób ten określany jest nazwą „ściągania smoka”). Iniekcja dożylna wiąże się z poważnym problemem heroinistów, jakim jest zarażenie wirusem HIV oraz groźba zachorowań na AIDS.

24 Jak potocznie nazywa się heroinę
Jak potocznie nazywa się heroinę? - hera - helena - kompot - proszek - brown - kompot Jak działają opiaty? Heroina bardzo szybko rozkłada się w organizmie dwustopniowo, przez postać monoacetylomorfiny do postaci morfiny. Różnica między przyjmowaniem heroiny a morfiny jest taka, iż monoacetylomorfina przenika poprzez krew do mózgu szybciej niż sama morfina, w rezultacie powodując szybszy i silniejszy „haj”. Stan taki charakteryzuje się poczuciem wewnętrznego zadowolenia, odprężenia i błogiego spokoju, wyzwala się euforia. Zażycie narkotyku przynosi ulgę w bólu. Do negatywnych efektów działania zalicza się wystąpienie mdłości, wymiotów, niepokój ruchowy lub spowolnienie psychoruchowe i senność. Zmniejsza się uczucie głodu, zanikają potrzeby seksualne, przy obniżeniu temperatury ciała – subiektywnie odczuwa się ciepło. Następuje emocjonalne wypalenie, osoba będąca pod wpływem heroiny popada w apatię, osłabienie, przyjmuje postawę obronną. Często występują też zaparcia, kłopoty z oddawaniem moczu, a także zapadnięcie żył, tężec, ropnie, wirusowe zapalenie wątroby typu B i C. Źrenice zwężają się i osłabia się ich zdolność do reagowania na światło Pojawiają się problemy z sercem i układem oddechowym, częste jest też zapalenie płuc. U kobiet cykl menstruacyjny zostaje zaburzony, u mężczyzn występuje impotencja, u obu płci heroina może spowodować bezpłodność. W skutek zażywania opiatów pojawia się też zaawansowana próchnica zębów, zmiany zapalne skóry, uszkodzenie narządów miąższowych oraz ogólne wyniszczenie organizmu, fizyczne i psychiczne. Pierwsze próby stosowania opiatów obfitują w szczególnie nieprzyjemne skutki. W przypadku heroiny, jej działanie utrzymuje się około 6-12 godzin, natomiast metadon działa od 24 do 36 godzin. Uzależnienie od heroiny, w porównaniu z innymi narkotykami - w największym stopniu prowadzi do całkowitego podporządkowania każdej sfery życia nałogowi. Przedawkowanie tego narkotyku wiąże się z wystąpieniem depresji oddechowej, sinicy, zwiotczeniem mięśni szkieletowych. Skóra staje się wilgotna, zimna i lepka, następuje nienaturalne rozluźnienie, pojawia się senność. Osoba po przyjęciu zbyt dużej dawki popada w śpiączkę, która prowadzi do śmierci. Czy opiaty uzależniają? Odpowiedź na to pytanie jest jednoznaczna… Do uzależnienia psychicznego dochodzi szybko, ponowna chęć wywołania błogostanu pojawia się tuż po zaprzestaniu działania poprzedniej dawki. Także uzależnienie fizyczne, niezależnie od rodzaju opiatu, występuje bardzo szybko. Wraz z próbą odstawienia środka pojawia się szereg przykrych dolegliwości składających się na zespół objawów abstynencyjnych. W intensywnym stopniu odczuwane są: łzawienie oczu, wysięk z nosa, kichanie, uczucie „gęsiej skórki”, rozszerzenie źrenic, nudności, wymioty, obniżenie ciśnienia krwi, silne bóle, zaburzenia snu i utrata łaknienia, zmiany nastroju oraz „głód psychiczny”. Następstwem jest ciągła potrzeba zwiększania dawki, by utrzymać pożądany efekt na odpowiednim poziomie.

25 Nowe tanie narkotyki Leki na kaszel, dezodoranty, zmywacz do paznokci – młodzi ludzie coraz częściej odurzają się substancjami zupełnie legalnymi, dającymi wyjątkowo silne efekty, a na dodatek kosztującymi kilka złotych za „działkę”. Substancje te są nieobliczalne i wyniszczają organizm w przerażającym tempie. Zamaskowany „trip” „Sól do kąpieli” albo „nawóz do roślin” – pod taka nazwą sprzedawane są dzisiaj legalnie narkotyki. Półgramowa torebka kosztuje 70 zł, a jeszcze niedawno można było ją kupić w sklepach z dopalaczami. Najczęściej taki specyfik zawiera mefedron – białe kryształki podobne działaniem do kokainy. Spożycie może doprowadzić do śmiertelnego zatrucia. Pewien mężczyzna po przedawkowaniu tego specyfiku zeskoczył w sam środek ruchu ulicznego, inny napadł na klasztor i zasztyletował księdza, kolejny podciął sobie żyły, a następnego dnia po uratowaniu go zastrzelił się.

26 „Krokodyl” i syrop na kaszel
Środki na kaszel również mogą być szkodliwe, szkodząca substancją jest DMX. Po zażyciu jednej buteleczki lub 20 tabletek substancja czynna wywołuje omamy, urojenia i zawroty głowy. Podwójna dawka zaś powoduje ostre zatrucie, a nawet może doprowadzić do zatrzymania akcji serca. Stosowanie Codeiny powoduje dosłowne pożarcie ciała, już po pierwszym zastrzyku skóra zmienia kolor, a naczynia krwionośne mogą zostać rozerwane. Narkotyk przeżera się przez tkanki i ciało dosłownie się rozkłada – stąd nazwa „krokodyl” – skóra łuszczy się i przypomina skórę gada. Zmywacz do paznokci Wiele zmywaczy zawiera GBL – ta substancja w niewielkich ilościach wywołuje euforyczne uczucie szczęścia, halucynacje i kołatanie serca, a w większych dawkach działanie gwałtownie mija, a konsument zapada w śpiączkę. Narkotyk ten zastępuje ecstasy i dolewa się go do napojów.

27 Dezodorant Po ten narkotyk sięgają nastolatki – każdy bowiem może je kupić za niewielkie pieniądze w supermarkecie czy drogerii. Rozpoznanie, że ktoś „ćpa” dezodorant jest bardzo trudne, bo jedyną oznaką jest mocny zapach w pokoju i otwarte okna. Jak odurza dezodorant? Propan-butan z pojemnika wypiera tlen i zabija komórki nerwowe oraz tkanki. Rezultat to, w zależności od przyjętej dawki, halucynacje, uczucie szczęścia i zawroty głowy lub… zatrzymanie oddechu. Jeżeli propan-butan zostanie rozpylony bezpośrednio do gardła, powoduje skurcz w krtani i człowiek się dusi. Gałka muszkatołowa Ten produkt można kupić w każdym supermarkecie lub warzywniaku w cenie 2 zł za 13 g. Dla efektów narkotycznych zjada się ją lub pali. Pierwsze objawy zatrucia pojawiają się już po jednej gałce, czyli ok. 4 g – wywołuje ona wtedy bóle głowy i wzmożoną potliwość. Od 20 g możliwe jest ciężkie majaczenie i zatrzymanie akcji serca. Spożycie gałki muszkatołowej w taki sposób, by wywołała wyłącznie pozytywny stan odurzenia jest praktycznie niemożliwe – jej działanie jest nieobliczalne.

28 Jak można poznać, czy ktoś przyjmuje narkotyki?
Amfetamina Ecstasy Istnieje kilka czynników, które mogą być sygnałem, Do zewnętrznych oznaków zażywania MDMA należą: iż dana osoba przebywa pod wpływem narkotyku. Są to: - pobudzenie - rozszerzone, słabo reagujące na światło źrenice - rozszerzenie źrenic - nerwowość, nadmierna drażliwość - brak koordynacji ruchowej - częste wahania nastroju, zmiany stanów od euforii do depresji - dziwne, irracjonalne zachowanie - znaczny ubytek masy ciała - powtarzające się kłopoty ze snem - nieuzasadniony strach - wyolbrzymione poczucie własnej wartości - posiadanie foliowych opakowań zawierających biały proszek, kryształki, tabletki, lub igieł i strzykawek. Substancje lotne W zachowaniu osoby będącej pod ich wpływem można rozpoznać wyraźne podniecenie, ożywienie. Staje się ona gadatliwa, przy czym trudność sprawia mówienie wyraźne. Regularne używanie środków wziewnych wiąże się z pojawieniem się różnych krost, owrzodzeń, pęknięć w okolicach nosa i ust, częsty jest też katar i krwawienie z nosa. W pomieszczeniu, w którym najczęściej przebywa dana osoba unosi się charakterystyczny zapach rozpuszczalników, a w jego rzeczach osobistych można znaleźć różne tubki kleju, smary, foliowe woreczki, szmatki itp. Kokaina Do czynników zewnętrznych wskazujących na używanie tego narkotyku należą: - obrzęki nosa: krostki, egzema, zaczerwienienia, łuszcząca się skóra, swędzenie - katar - słabo reagujące na światło, rozszerzone źrenice - agresywne, nadpobudliwe zachowanie, wzmożona aktywność - niepokój psychoruchowy - obecność w rzeczach osobistych białego proszku lub przeźroczystych kryształów, a także igieł, strzykawek, rurek do wdychania oparów.

29 Jak można poznać, czy ktoś przyjmuje narkotyki?
Konopie indyjskie Typowe objawy sugerujące, iż dana osoba używa konopi to przekrwione oczy, występujący kaszel, słodkawa woń oddechu, włosów oraz ubrania, zwiększony apetyt, zwłaszcza na słodycze, nadmierna gadatliwość, wybuchy wesołości, euforii. Sygnały ostrzegawcze to także zaburzenia w orientacji przestrzennej i koordynacji ruchowej, ogólne podniecenie, bladość palców. Należy zwrócić uwagę na posiadanie brązowo-szarych nasionek, zielonego tytoniu oraz akcesoriów takich jak lufki, bibułki. LSD Osoba będąca pod wpływem działania tego narkotyku charakteryzuje się dziwnym zachowaniem, irracjonalnymi wypowiedziami, bełkotliwą mową oraz brakiem koordynacji ruchowej. Można u niej zaobserwować zaburzenia w orientacji przestrzennej, rozszerzone źrenice, słabo reagujące na światło. Często czuć od niej silny zapach potu. Uwagę należy też zwrócić na obecność dziwnych znaczków, bibułek nasączonych roztworem, małych tubek wypełnionych płynem, cukru w kostkach. Opiaty Uwagę należy zwrócić na obecność u danej osoby igieł, strzykawek, łyżek, nakrętek, kapsli. Charakterystyczne dla heroinistów są też osmalone sreberka, rurki do wdychania oparów, słoma makowa, torebki z brunatnym proszkiem, naczynia pokryte nalotem. Na ciele widoczne są liczne ślady wkłuć, krople krwi na rękawach. Źrenice są zwężone, oczy sprawiają wrażenie szklanych, wodnistych. Dana osoba ma przewlekły katar, brak jej apetytu, a w pomieszczeniu, w którym najczęściej przebywa utrzymuje się nieprzyjemny zapach.

30 Z samotności w samotność – narkotyki ucieczką donikąd
Człowiek z natury jest istotą społeczną, „stadną” już od wczesnego dzieciństwa pragniemy być wśród bliskich nam osób. Bowiem samotność nie została wpisana w naszą codzienność, jest nam obca. Nie mniej jednak to właśnie ona jest zjawiskiem niezwykle częstym w dzisiejszych czasach, jednostka potrafi czuć się osamotniona będąc w otoczeniu wielu ludzi. Naturalne dla nas jest odwieczne pragnienie bycia potrzebnym, kochanym. Będąc w odosobnieniu odczuwając samotność tracimy radość życia, stajemy się zgryźliwi, nie odczuwając już tym samym radości. Samotności nie wybieramy dobrowolnie, wręcz przeciwnie staramy się jej unikać. Niestety niekiedy na daremnie, próbujemy od niej uciec a ta doskwiera nam jeszcze bardziej. Zmusza nas do jakże drastycznych radykalnych i nie do końca nieprzemyślanych czynów. Nie mogąc ode niej uciec sięgamy po środki które zastąpią nam bliskich, zrekompensują samotność choć na krótką chwilę, ponadto będą stanowiły  szybką i łatwą gratyfikację  emocjonalną. Tak powstaje uzależnienie. Przyczyn jest wiele, począwszy od młodzieńczej potrzeby buntu przeciw konwenansom współczesnego świata, poczucie anonimowości i braku tożsamości z grupą rówieśniczą, zakłócenia w prawidłowym funkcjonowaniu rodziny, oraz wieloraka dysfunkcyjność rodziny. Poprzez najzwyklejszą w świecie ciekawość, chęć naśladowania starszych, chęć poczucia się bardziej dorosłym nawet na krótką chwilę, bez względu na konsekwencje. Te wszystkie przyczyny można określić jako brak zaspokajania podstawowych potrzeb jednostki. W konsekwencji pojawiają się liczne frustracje, przeświadczenie safandulstwa i pogłębiającego się wyobcowania. Nawarstwiające się czynniki zmuszają jednostkę do wycofania, to właśnie w tym momencie zamyka się błędne koło samotności. Zależność na tym etapie funkcjonuje między trzema płaszczyznami; człowiek- środowisko- narkotyk. Owszem na pierwszy rzut oka relacje interpersonalne występują, nie mniej jednak należy pamiętać, że w hermetycznym środowisku narkomańskim nie ma miejsca na szczerą, pełną oddania „przyjaźń”. Liczy się tylko kolejna działka. „Przyjaciele” ułatwiają jedynie dotarcie do celu. Reasumując samotność jest zarówno skutkiem jak i przyczyną. Sięganie po narkotyki jest efektem braku zaspokajania podstawowych potrzeb człowieka, a mianowicie; potrzeby fizjologicznej, bezpieczeństwa, potrzeby przynależności, uznania i samorealizacji. Gdy choć część potrzeb nie zostaje zaspokojona jednostka stara się kompensować niektóre z tych potrzeb szukając czynników, które je zastąpią. Rzeczą naturalną staje się szukanie tzw. nisz bezpieczeństwa, które dadzą poczucie przynależności, bowiem narkomania nie bierze się znikąd jest ona bowiem głęboko zakorzeniona w podstawowych mechanizmach funkcjonowania człowieka. Dlatego tak istotne jest by podstawowe potrzeby jednostki były zaspokajane, a nie zastępowane pół środkami w tym wypadku narkotykami. Narkotyk, który miał być przepustką do życia w którym nie ma samotności okazał się być wilczym biletem. Ponieważ od momentu powstania uzależnienia proces uspołeczniania zostaje zahamowany lub całkowicie zatrzymany, a kontakty ze środowiskiem zostają ograniczone.     

31 Porównanie twarzy narkomanki uzależnionej od metaamfetaminy przed i w trakcie trwania nałogu

32 Dziękujemy za obejrzenie prezentacji
KONIEC Dziękujemy za obejrzenie prezentacji Wykonały uczennice klasy 1 e: Zuzanna Posytek Aleksandra Mojsa