Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu

Prezentacja na temat: "Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu"— Zapis prezentacji:

1 Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl
Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu mogą być wykorzystywane przez jego Użytkowników wyłącznie w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian, przesyłanie, publiczne odtwarzanie i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby własne oraz do wykorzystania w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

2 JAK PRZYGOTOWAĆ PREZENTACJĘ MATURALNĄ Z JĘZYKA POLSKIEGO W OBOWIĄZUJĄCYCH TERMINACH NA 100%!
Każda osoba przystępując do matury ma obowiązek zdawania na niej egzaminu ustnego z języka polskiego. Poniżej przedstawiamy instrukcję jak dobrze i w odpowiednich terminach napisać prezentację maturalną oraz jak ją wygłosić na 100%.

3 WAŻNE DATY Na początku roku szkolnego uczniowie otrzymują od swojego nauczyciela języka polskiego listę tematów do wyboru. Osoba, która chce przystąpić do egzaminu maturalnego jest zobowiązana złożyć pisemną deklarację dotyczącą wyboru tematu pracy do 30 września roku szkolnego, w którym będzie zdawana matura. Istnieje możliwość zmiany tematu do 31 stycznia roku szkolnego, w którym będzie zdawana matura jednak każde podanie jest rozpatrywane indywidualnie i można je złożyć jedynie z ważnego powodu.

4 PAMIĘTAJ MASZ PRAWO! Każdy uczeń ma prawo wybrać taki temat, który mu najbardziej odpowiada, nauczyciel, ani żadna inna osoba, nie mogą narzucić siłą tematu dla ucznia.

5 CO WYBRAĆ? Wybieramy temat zgodny z zainteresowaniami, naszym hobby i wysokim poziomem wiedzy na jego temat; Wybieramy temat trudny, niezrozumiały i stawiamy sobie wyzwanie (przy takim wyborze należy pamiętać, iż mogliśmy nie przerobić w czasie lekcji wszystkich utworów, więc wybierając temat, z którego nie znamy utworów możemy liczyć na notatki z lekcji i na to, że będziemy na bieżąco z materiałem).

6 SKĄD WZIĄĆ MATERIAŁY DO PREZENTACJI?
Książki do prezentacji najlepiej pożyczyć w bibliotece szkolnej, ponieważ jest ona odpowiednio dostosowana do potrzeb maturzystów. W obecnych czasach ważnym źródłem informacji jest Internet jednak należy pamiętać, że nie w każdej stronie internetowej informacje dotyczące utworów są prawdzie. Źródłem informacji mogą być także ciekawe opowieści starszych doświadczonych ludzi. Pamiętaj, że musisz przeczytać dokładnie każdą książkę, z której korzystasz, ponieważ podczas egzaminu komisja może zadać pytanie dotyczące wybranej lektury z twojej bibliografii. Nawet, jeśli wybrana książka okaże się trudna do zrozumienia nie odrzucaj jej skonsultuj się ze swoim nauczycielem.

7 KOGO PROSIĆ O POMOC? W sprawie wyboru tematu najlepiej zasięgnąć porady nauczyciela kierunkowego. Nie bój się swojego nauczyciela on na pewno życzliwie podpowie Ci, jaki temat najlepiej do Ciebie pasuje. A jego sugestie do niczego Cię nie zobowiązują.

8 PRZEBIEG EGZAMINU! Po wejściu do sali musisz okazać dowód tożsamości;
Każdy zdający znajduje się sam w sali z komisją egzaminacyjną; W czasie egzaminu możesz korzystać z materiałów pomocniczych, oraz planu pracy który może obejmować max stronę A-4; Egzamin trwa 25 minut – 15 minut to czas na prezentację, natomiast 10 minut jest przeznaczone na pytania komisji.

9 LITERATURA PODMIOTU I PRZEDMIOTU
Wybór literatury podmiotu, czyli książek, wierszy, czasopism, filmów, w których znajdują się potrzebne materiały. Przy wyborze literatury należy skupić się na tych materiałach, do których mamy najlepszy dostęp, (aby nie okazało się, że wybraliśmy książkę, której nie zobaczymy na oczy). Wybór literatury przedmiotu dotyczy doboru odpowiednich fragmentów oraz części książek, filmów, czasopism, którymi będziemy się posługiwać. W tym czasie ważne jest robienie notatek, które bardzo ułatwi pisanie pracy. Ważnym aspektem jest także podjęcie decyzji czy będziesz używać materiałów pomocniczych (prezentacji Power Point, plakatów, prezentacji na folii, itd.).

10 PLAN RAMOWY Przygotowanie planu ramowego wypowiedzi polega na ułożeniu zdobytych materiałów w odpowiedniej kolejności, w jakiej będziemy przedstawiać pracę. Ramowy plan jest bardzo ważny w czasie pisania, ponieważ należy jedynie rozwinąć postawione w nim punkty. Pamiętajmy, aby prezentacja nie była za krótka ani za długa na prezentacje masz 15 minut.

11 JAK NAPISAĆ BIBLIOGRAFIĘ?
Bibliografia to uporządkowany spis dokumentów z których korzystałeś. Musisz pamiętać o odpowiedniej formie: Pierwsza litera imienia i nazwisko autora; Tytuł; Miejscowość; Data wydania; Przykład: K. Siesicka, Zapach rumianku, Łódź 1997.

12 JAK NAPISAĆ BIBLIOGRAFIĘ? CD.
Korzystając ze strony internetowej musimy podać jej link oraz datę korzystania, ponieważ może się zdarzyć, że komisja będzie chciała sprawdzić autentyczność bibliografii, jeśli okazałoby się, że strona nie istnieje mamy podstawy, że tego dnia, kiedy my z niej korzystaliśmy strona była dostępna. Przykład:

13 PREZENTACJA MATURALNA POWINNA ZAWIERAĆ!
Wstęp – to ogólny zarys tego, co będziemy omawiać np., z jakich materiałów korzystaliśmy, przytoczymy kilka przykładów na udowodnienie swojej tezy lub zaznaczymy, co chcemy w niej przestawić i udowodnić. Rozwinięcie – to najważniejsza część prezentacji. Bardzo ważne jest to, aby rozwinięcie nie zmieniło się w streszczenie książek, z których korzystamy. Oczywiście każdy temat jest dla siebie specyficzny i nie możemy podać jednego wzoru dla wszystkich tematów. Zakończenie – to ostatni etap pracy powinno być ono podsumowaniem i wysunięciem wniosków z naszej pracy a także przedstawieniem naszego punktu widzenia.

14 PRZYKŁAD 1 Temat: Analizując wybrane utwory literacki określ znaczenie miłości w życiu zaprezentowanych bohaterów. Erich Fromm uważał, że miłość jest aktywną siłą drzemiącą w człowieku. Trzeba, więc nauczyć się wyzwalać ją, a osiągnąć to możemy poprzez działanie. Nie jest miłością branie, bycie kochanym, lecz prawdziwa, dojrzała miłość przejawia się przez obdarzenie innych tym uczuciem, jest to czynny akt dawania samego siebie innym. W swej prezentacji pragnę udowodnić, że miłość ma ogromne znaczenie dla człowieka, jest wartością nadająca sens ludzkiemu życiu. Przywołując literackie wzorce miłości między mężczyzną a, kobietą pragnę wykazać, że miłość to uczucie najpiękniejsze i najtrudniejsze, głębokie i piękne. Potrafi dać radość i szczęście, ale potrafi także zabić. Któż z nas nie marzy o miłości? Jest to uczucie, które towarzyszy człowiekowi niemal od urodzenia aż do śmierci.

15 Wspaniała polska poetka Maria Pawlikowska – Jasnorzewska, „specjalistka” od spraw sercowych, pisała, że tak jak człowiek nie może żyć bez powietrza, tak też nie może bez miłości. Miłość naprawdę włada naszym życiem. Tęsknimy, kiedy ukochana osoba odjedzie. Jesteśmy w stanie zmienić nasze Zycie, zrobić wszystko dla drugiej osoby. Potrafimy rozpętać wojnę, czy popełnić samobójstwo. Zakochani, całkowicie tracimy głowę. Robimy rzeczy, których nikt przy zdrowych zmysłach by nie zrobił. To, co w danej chwili dyktuje nam serce, nie pozwala nam zastanawiać się nad swoimi czynami. Miłość to szczęście, zaufanie, szczerość i przyjaźń, ale także cierpienie i tęsknota. Najlepiej opisuje miłość św. Paweł w liście do Koryntian: Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem… Miłość ma tutaj znaczenie jako wartość najwyższa, najprawdziwsza i najdoskonalsza, jest ważniejsza od wiary i nadziei. Przymiotniki miłości: cierpliwa, łaskawa, dobra, wybaczająca, wyrozumiała, sprawiedliwa opisują miłość pełną, doskonałą, której obce są pojęcia: zazdrość, sława, pycha, gniew i kłamstwo. Miłość jest uczuciem ponadczasowym, nieograniczonym. W Biblii odnajdujemy wiele przykładów na to, że człowiek bez miłości jest martwy. Pismo Święte jednoznacznie przedstawia miłość jako uczucie budujące, szlachetne, czyste, które potrafi znieść wszelkie trudności.

16 Miłość uczy nas zrozumienia i cierpliwości, pojednania i poświęcenia dla drugiego człowieka. Życie bez miłości jest próżne, mało warte, jednym słowem zmarnowane. W literaturze średniowiecza czytamy o pięknej miłości mężczyzny do kobiety. Jest on tematem legendy celtyckiej o Tristanie i Izoldzie. To silne, głębokie uczucie silniejsze niż wierność małżeńska mogło stawić czoło wszelkim przeciwieństwom losu oraz cierpieniu. Owa miłość posiadała moc magiczną, ponieważ zrodziła się po wypiciu cudownego napoju miłosnego. Kochankowie spotykają się potajemnie, chwytają się każdego sposobu, by być, choć przez chwilę razem, bo nie mogą żyć ani umrzeć bez siebie. Wiedzieli, że ich miłość jest nielegalna, jednak nie potrafili bez siebie żyć. Król, dowiedziawszy się o zdradzie chciał zabić kochanków. Tristan, widząc, że nie wygra z władcą poprosił go o przebaczenie dla Izoldy, sam zaś obiecał wyjechać za morze. Ciągle jednak tęsknili za sobą. Ciągle spotykali się potajemnie, aby tylko móc ze sobą przebywać. Miłość ich była źródłem nieustannego cierpienia:, gdy byli razem, wiedzieli, że grzeszą, gdy byli rozdzielenia, tęsknili za sobą. Ich miłość była tak wielka, że Izolda dowiedziawszy się o śmierci swojego ukochanego, zmarła tego samego dnia. Król marek pochował ich w jednej kaplicy, lecz w oddzielnych grobowcach. Niespełniona miłość na ziemi triumfowała po śmierci. Z ich grobów wyrosły głogi, których gałęzie splatały się ze sobą, mimo kilkukrotnego wycinania.

17 Miłość spłynęła na nich nieoczekiwanie i przeciw wszystkiemu
Miłość spłynęła na nich nieoczekiwanie i przeciw wszystkiemu. Na próżno chcieli zwalczyć tę miłość. Nikt nie mógł zapobiec klęsce, jaka ich spotkała i nikt nie potrafił im pomoc zrealizować marzenia. Renesansowymi przedstawicielami uczucia towarzyszącego człowiekowi od zarania dziejów są Romeo i Julia; najsłynniejsi kochankowe literatury. Są tytułowymi bohaterami tragedii Szekspira, która mówi o ich czystej, pięknej miłości. Pochodzą z dwóch nienawidzących się rodów, Romeo z Montecchich, a Julia z Capulettich. Owe zwaśnione rody nie akceptują miłości swoich dzieci. Para ta nie powinna się ze sobą spotykać, było im to zakazane: Twe nazwisko jest mi wrogiem, ty jesteś sobą- nie żadnym Montecchim, tak wyrażała się Julia o swojej miłości, a przecież za parę dni miała wyjść za mąż. Sytuacja nie sprzyjała wspaniałej namiętnej miłości, a jednak, świadomi tego kochankowie, chcieli być ze sobą, nie mogli bez siebie żyć. Miłość całkowicie ich zaślepiła. Byli gotowi razem uciec z miasta, w którym od dawna mieszkały ich rodziny. Gotowi zrzec się swojego nazwiska w imię tej miłości: Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo? Wyrzec się ojca i porzuć nazwisko. Lub, jeśli nie chcesz, powiedz, że mnie kochasz, a ja wyrzeknę się swojego rodu.

18 Skutkiem fatalnej pomyłki Romeo i Julia popełniają samobójstwo gdyż, podobnie jak Tristan i Izolda, nie umieliby żyć bez siebie. Dopiero ich tragiczna śmierć połączyła zwaśnione rody. Miłość obustronna, szczęśliwa to z pewnością uczucie wspaniałe, to marzenie niemal każdego człowieka. Jednak nie zawsze jest ona wzajemna, a wówczas stać się może prawdziwa tragedia. Takie uczucie pojawia się w „Granicy” Zofii Nałkowskiej. Mamy tu do czynienia z romansem Zenona i Justyny, którego bohater nie umiał zakończyć w odpowiedniej chwili. Relacje między bohaterami nie są wynikiem prawdziwych uczuć, lecz tylko wzajemnych wyobrażeń na swój temat oraz zaspokojenia namiętności Zenona. Dla bohatera chwila miłosnego zapomnienia była nic nieznaczącym epizodem. Jednak Justyna pokochała Zenona, darzyła go mocnym, nieodwzajemnionym uczuciem, wierzyła, że któregoś dnia jej los się odmieni i będą razem. Lecz kiedy Justyna zachodzi w ciążę Zenon pozostawia ją nie myśląc o dobrze jej i dziecka, dając jej wolny wybór. Justyna po usunięciu ciąży coraz częściej wspomina swoje nienarodzone dziecko, choruje na chorobę psychiczną, nie potrafi skupić się na swojej pracy, podejmuje nieudaną próbę samobójczą. Obwiniając ukochanego o śmierć dziecka wylewa mu na twarz żrący płyn. Ta historia pokazuje jak miłość może zniszczyć człowieka i jak jest potężna.

19 Z miłości do drugiej osoby zrobimy wiele. Pokonamy wiele przeszkód,
nie bacząc na konsekwencje. Przykład to Wacław i Klara z komedii Aleksandra Fredry „Zemsta”. Rejent narzuca swemu synowi wybór żony, powołując się na „wolę nieba”. Ale prawdziwa miłość zawsze zwycięża, to dzięki niej możemy pokonać wszelkie trudności. Wacław sprzeciwia się ojcu i w końcu bierze ślub z Klarą. Przykładem miłości zdolnej do poświęceń jest uczucie głównego bohatera „Lalki” Bolesława Prusa. To powieść o miłości Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej. Gdy w teatrze po raz pierwszy poznaje pannę Izabelę rodzi się w nim wielkie uczucie. Mimo szaleńczej miłości wyjeżdża, aby powiększyć majątek, i zwrócić na siebie uwagę panny Izabeli. Jedynym celem Stanisława Wokulskiego jest zbliżenie się do ukochanej chce żeby kochała jego a nie jego pieniądze. W ukryciu wspomagał Łęckich finansowo. Wokulski jest bardzo zakochany w kobiecie dumnej, wyniosłej pełnej egoizmu, nie umiejącej kochać nikogo prócz siebie. Jego miłość nie zna granic. Zauważa jednak, że Izabela jest daleka od jego postrzeganego ideału. Już jako jej narzeczony poznaje jej nieszczerość i widzi, że jego uczucie jest nieodwzajemnione. Załamany, nieszczęśliwy z powodu niespełnionej miłości próbuje popełnić samobójstwo. Miłość pozostawiła z sercu bohatera żal, smutek, tęsknotę, próbuje popełnić samobójstwo. Ale dzięki miłości do Izabeli zdobył wielki majątek. Finansował badania naukowe, wspierał domy sierot, wspomagał biednych. Robił to dla zdobycia serca ukochanej. Stanisław Wokulski a pewno pokazał jak wielka siła miłości, która może doprowadzić na szczyty, a także może zniszczyć.

20 W naszym życiu zaobserwować możemy podobne przykłady. Spotykamy się
z nimi choćby w telewizji, prasie czy radiu. Często słyszymy o ślubie z obcokrajowcem, osobą innego wyznania czy kolorze skóry. Im na pewno nie jest łatwo. Spotykają się z krytyką, nawet ze strony najbliższych, ale to w końcu miłość przyczyniła się do podjętej przez nich decyzji, pomogła im wybrać to lepsze, słuszne rozwiązanie. W sposób niezwykle oryginalny zakochała się bohaterka mojej ulubionej książki Janusza Wiśniewskiego „Samotność w sieci”. Ta kobieta swa miłość poznała przez Internet. Zakochała się w mężczyźnie, z którym rozmawiała na czacie. To była jej spełniona miłość jak mówiła: To on dał mi ten optymizm. Nigdy nie mówił o smutku, a wiedziałam, że przeżył smutek ostateczny. Zarażał optymizmem. U niego deszcz był tylko krotką fazą przed nadejściem słońca. To przy nim zauważyłam, że można nosić rzeczy, które nie muszę być czarne. To przy nim uwierzyłam, że mój ojciec kocha matkę, tylko nie umie tego okazać. W to nie wierzyła nigdy nawet moja matka. Jej psychoterapeutka także nie. Dał mi na przykład tę dziecinną ciekawość świata.

21 Miłość nauczyła bohaterkę optymizmu, uleczyła jej duszę, nauczyła ją życiowej mądrości.
Tak, więc widzimy, że miłość przychodzi do nas niespodziewanie. Zaskakuje nas. Miłość to wielka potęga. Miłość to uczucie najpiękniejsze i najtrudniejsze, głębokie i piękne. Potrafi dać radość i szczęście, ale potrafi także zabić. Myślę, że na postawie zaprezentowanych utworów wykazałam, że miłość jest wartością nadającą sens ludzkiemu życiu, ma podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozwoju duchowego człowieka, dla jego egzystencji, kondycji psychicznej, ponieważ człowiek, który nie kocha jest pusty i bezwartościowy, sfrustrowany i samotny.

22 BIBLIOGRAFIA Imię i nazwisko Miejscowość, data Klasa
Temat: Analizując wybrane utwory literackie, określ znaczenie miłości w życiu zaprezentowanych bohaterów. BIBLIOGRAFIA: I Literatura podmiotu: A. Fredro, Zemsta, Warszawa 2003. Hymn o miłości [w:] Pismo Święte Starego i Nowego testamentu, I List św. Pawła do Koryntian, 13, 1-13. Z. Nałkowska, Granica, Warszawa 1978. B. Prus, Lalka, Warszawa 1982. W. Szekspir, Romeo i Julia, Warszawa 2005. J Wiśniewski, Samotność w sieci, Warszawa 2003. II Literatura przedmiotu: M. Ingot, Zemsta” Aleksandra Fredry, Warszawa, 1974. H. Zaworska, Granica Zofii Nałkowskiej, Warszawa, 1995. III Materiały pomocnicze: Cytaty utworów wymienionych w bibliografii.

23 PRZYKŁAD 2 Odwołując się do wybranych przykładów literackich, zaprezentuj różne spojrzenia twórców na polską wieś. Różne oblicza polskiej wsi to temat, który znajdował odbicie w literaturze polskiej od najdawniejszych czasów. Biedny chłop był zawsze warstwą niższą, krzywdzoną przez bogatszych. Najostrzej sytuacje taka zarysowała się na przełomie XVIII i XVX w. wszyscy ci którzy tylko mogli w jakiś sposób wykorzystywać biednego chłopa robili to bez żadnych skrupułów. Wiedzieli, że nie grozi im za to żadna kara. Po co oni mieli pracować na własnym polu. Uprawiać je, skoro mogli to za nich zrobić chłopi? Już w okresie odrodzenia znajdujemy utwory, które poruszają problemy ówczesnej wsi. Szymon Szymonowic jest autorem zbioru utworów zatytułowanych „Sielanki”. Uchodzi on za prawdziwego mistrza tego gatunku literackiego, czego dowodem jest utwór „Żeńcy”. Jest to obrazek ukazujący dzień powszedni chłopów pracujących w polu. Wiejskie dziewczyny pracując przy żniwach na wsi, narzekają na ciężką pracę, na swój beznadziejny los i na srogiego nadzorcę. Polska wieś XVI w. jest według Szymonowica miejscem wyzysku człowieka prostego; miejscem gdzie dochodzi do nadużyć i niesprawiedliwości. Pisarz nie ukrywa spraw bolesnych, ukazuje ujemne strony życia na wsi.

24 Mikołaj Rej w utworze „Żywot człowieka poczciwego” ukazuje biografię szlachcica- ziemianina. Bohater umie odnaleźć w życiu złoty środek. Podział roku na cztery pory stanowi klucz do zrozumienia światopoglądu, który związany jest z ziemią, jej uprawą i jej prawami. Każda pora roku przynosi pożytki i rozkosze, z których korzysta człowiek żyjący w zgodzie z naturą. Słowo „poczciwość” jest również kluczem do określenia postawy charakteryzującej się brakiem pychy, umiejętnością znalezienia w życiu spokoju, cichej przystani i satysfakcji z własnej pracy. „Żywot człowieka poczciwego” to pochwała pracy, rzetelnego, uczciwego gospodarowania na własnym i pomnażania swojego majątku. Rej zachęca do prowadzenia takiego właśnie prawego, statecznego trybu życia, wierząc, że „poczciwość” może dać człowiekowi wiele radości i zadowolenia, a także pozwoli zachować spokój wewnętrzny. Do ludzi, którzy zauważyli krzywdę ludzką należeli pisarze XIX i XX w. Mimo, że wielu z nich wywodziło się z warstwy szlacheckiej, dostrzegali oni zło, które krzywdziło drugiego człowieka. O tej straszliwej nędzy biednego chłopa dowiadujemy się przede wszystkim z nowel pozytywistycznych.

25 „Szkice węglem” Henryka Sienkiewicza to nowela ukazująca tragiczną sytuacje chłopa w zaborze rosyjskim. Nowela ta oskarża ludzi, którzy odpowiadają za sytuację najuboższych. Chłop pada ofiarą nie tylko rosyjskich prześladowców, ale również polskich zdesperowanych urzędników, ziemian i duchowieństwa. Ludność ziemska znajduje się w położeniu beznadziejnym: chłopi nie znają języka rosyjskiego, nie znają prawa, są jeszcze analfabetami. Wszystkie te czynniki powodują, że bohater noweli, ciemny chłop- Wawrzon- staje się łatwą ofiarą dla cesarskiej administracji i pisarza gminnego. „Janko Muzykant” jest nowelą, w której autor porusza problemy krzywdzonego dziecka. Chce uświadomić, że na wsi cierpiały również dzieci. Je także wykorzystywano. Bohaterem jest wiejski chłopiec Janko. Jest on nieprzeciętnie utalentowany muzycznie, jednak jego ogromne zdolności nie przynoszą mu ani pozycji w życiu, ani sławy i pieniędzy, stają się za to przyczyną jego śmierci. Sienkiewicz zwraca uwagę czytelnika na niezrozumiałą dla wrażliwego człowieka niechęć dworu ziemiańskiego do chłopów i brak zrozumienia nieszczęść i tragedii najuboższych. Chłopi SA bezbronni, osamotnieni w swym nieszczęściu i wydani w ręce bezwzględnych urzędników.

26 Utwory różnych epok odsłaniają wieś i jej różne oblicza
Utwory różnych epok odsłaniają wieś i jej różne oblicza. Odnajdujemy obrazy, które w różnym stopniu ukazują bohatera wiejskiego. Jednak wszystkie te utwory wymienione wcześniej odsłaniają życie wiejskie tylko fragmentarycznie. Dopiero Młoda Polska „przyniosła” nam powieść reymontowską ukazującą całokształt życia wiejskiego. Krytyka nazwała powieść Reymonta „Chłopi” epopeją chłopską. Autor utworzył pełny obraz wsi polskiej końca XIX w., wkomponowując w rytm życia natury ludzi i ich problemy. Oglądamy tu chłopów w różnych sytuacjach. Głównym bohaterem jest gromada wiejska. Jest ona zbudowana na kształt piramidy. Na jej wierzchołku znajdują się najbogatsi i najbardziej wpływowi członkowie gromady tacy jak dziedzic, ksiądz, organista, sołtys. Trochę niżej bogatsi gospodarze, niżej chłopi średnio zamożni, wreszcie na samym dole pozbawieni wpływu na losy społeczne biedacy, parobkowie, komornicy, żebracy. Autor prezentuje wszystkich, którzy w jakiś sposób związani są z Lipcami- wsią, gdzie rozgrywa się akcja powieści. Oglądamy chłopów w różnych sytuacjach. Poznajemy ich pracę, rozrywki, obyczaje i obrzędy. Autor wprowadza nas do dostatniej zagrody bogatego chłopa i do ubogiej izby biedoty wiejskiej, do karczmy i na plebanię. Życie wsi wyraźnie podlega rytmowi wyznaczonemu przez przemienność pór roku.

27 Nie tylko wielkie święta, ale również rodzaj prac i codziennych zajęć ludności zależy od tego czy jest wiosna, lato, jesień czy zima. Pory roku wyznaczają czas zasiewów i czas zbierania plonów, czas pracy i odpoczynku. Każdy indywidualnie i całą gromadą muszą się temu podporządkować. Śluby i wesela odbywają się najczęściej późną jesienią lub w ziemie, nigdy w lecie, kiedy jest mnóstwo pracy w polu. Wieś lipecka ukazana jest w różnych porach roku. Poznajemy ją, gdy „igra w słońcu jesiennymi barwami”, zimą, gdy śnieg przysypał bory, pola, drogi, cała wieś wsiąkła w białość. Wiosna budzi do życia „uśpioną” wieś. W lecie, kiedy „słońce prażyło żywym ogniem” wszyscy przygotowywali się do żniw. Wszystkim pracom w całym gospodarstwie towarzyszą również rozrywki, dni świąteczne. Wiążą się z tym wszystkie obyczaje i obrzędy. W karczmie odbywają się zabawy wiejskie, ludzie chodzili na jarmarki. Jesienią główne święto stanowił Dzień Zaduszny. Zima niosła święta Bożego Narodzenia, a wraz z nim dzień wigilii, tak bogatej na wsi. Obyczajami ludowymi otaczano również wiosenne Święta Wielkanocne, kiedy malowano pisanki, święcono pokarmy. Lato niosło za sobą Boże Ciało, kiedy to cała wieś uczestniczyła w procesji. Oprócz wielkich świąt religijnych również odpusty, chrzciny, śluby wraz z weselami, pogrzeby, zwyczaje ludowe stanowiły i dopełniały roku obyczajowo-obrzędowo- liturgicznego. Pokazane jest wspólne spędzanie wolnego czasu. Gromada lipecka żyje w kręgu wiary chrześcijańskiej, a wierzenie społeczności maja swe korzenie znacznie głębiej, w wierze pogańskiej.

28 Wieś to według mnie najpiękniejszy i najbardziej przyciągający zakątek
Wieś to według mnie najpiękniejszy i najbardziej przyciągający zakątek. Urzeka mnie swoim pięknem, roślinnością, ciszą spokojem. To właśnie na wsi wielu ludzi szuka wytchnienia i odpoczynku od codzienności. Tutaj znajdują schronienie wszyscy uciekają, chociaż na chwilę od zgiełku i hałasu wielkich miast. Nieraz poświęcają wiele, aby tylko przez chwile obcować z przyrodą. Lecz tego sielankowego obrazu wsi widzianymi moimi młodymi oczyma, jak się dowiedziałem z lektury wielu utworów, nie można porównać do „ciszy” dawnej wsi. Której nędza i ubóstwo przytaczały wszystko. Nawet wspaniała przyroda w swej działalności podkreśla ten straszliwy obraz nędzy człowieka. Kiedy widzę jak ciężka była praca tamtych ludzi, dochodzę do wniosku, że dzisiejszy rolnik ma o wiele lżejsze życie.

29 BIBLIOGRAFIA Imię i Nazwisko Miejscowość, data Klasa
Temat: Odwołując się do wybranych przykładów literackich, zaprezentuj różne spojrzenia twórców na polską wieś. BIBLIOGRAFIA: I Literatura podmiotu: S. Szymonowic, Żeńcy, Warszawa 1987. M. Rej, Żywot człowieka poczciwego, Warszawa 1994. J. Kochanowski, Fraszki, pieśni i treny, Pieśń świętojańska o sobótce, Kraków 2005. H. Sienkiewicz, Szkice węglem, Warszawa 1982. S. Żeromski, Zmierzch, Warszawa 1958. W. Reymont, Chłopi, Kraków 2001. II Literatura przedmiotu: T. Nowacka, Szkice węglem, opracowanie, Warszawa 1982 A. Poprawska, Chłopi- opracowanie, Kraków 2001. III Materiały pomocnicze: Cytaty utworów wymienionych w bibliografii.

30 PAMIĘTAJ MATERIAŁY POMOCNICZE JAK ICH NAZWA WSKAZUJE POMAGAJĄ W CZASIE PREZENTOWANIA PRACY, ALE TAKŻE POPRAWIAJĄ JAKOŚĆ I PODWYŻSZAJĄ KOŃCOWĄ OCENĘ WIĘC WARTO POŚWIĘCIĆ CZAS I JE PRZYGOTOWAĆ.

31 MATERIAŁY POMOCNICZE. Materiałami pomocniczymi mogą być cytaty z książek, ilustracje obrazów, które dotyczą naszej prezentacji, melodie czy fragment filmów a, nawet własny wiersz.

32 SZKOLNICTWO.PL ŻYCZY MATURY ZDANEJ NA 100%!