Maria Skłodowska –Curie kobieta wyprzedzająca epokę

Prezentacja na temat: "Maria Skłodowska –Curie kobieta wyprzedzająca epokę"— Zapis prezentacji:

1 Maria Skłodowska –Curie kobieta wyprzedzająca epokę

2 Skąd wziął się pomysł na realizację projektu?
Nasza szkoła rozpoczęła proces nadania imienia. Wyłoniono już kilku kandydatów. Jedną z nich jest Maria Skłodowska-Curie. Obecnie trwają prace nad przybliżeniem sylwetek wszystkich kandydatów, Uczniom. Stąd też pomysł, aby nasz projekt poświęcić wybitnej uczonej Marii Skłodowskiej-Curie.

3 Czas trwania projektu:
od marca do końca maja 2014 roku Cele projektu : Pozyskiwanie i przetwarzanie informacji z różnorodnych źródeł. Uświadomienie roli chemii w rozwoju cywilizacji i w życiu codziennym. Poznanie roli promieniotwórczości i radiochemii. Poznanie sylwetki wybitnego naukowca oraz konsekwencji jej odkryć. Poszerzenie wiedzy na temat życia i dokonań naukowych uczonej. Zdobycie informacji o wkładzie Marii Skłodowskiej-Curie w rozwój radiochemii. Uświadomienie roli odkryć w leczeniu raka za pomocą promieniotwórczości jonizującej.

4 Grupa projektowa Uczniowie: Kinga Łygońska Rafał Strózik
Michał Lenartowicz Jakub Wróbel Opiekun: p. Anna Busz

5 sylwetka Marii Skłodowskiej -Curie
Maniusia, tak nazywano ją w rodzinie, urodziła się w listopadzie 1867 roku w Warszawie przy ulicy Freta 16, w rodzinie profesorskiej o patriotycznych tradycjach i czynach.  Matka jej była nauczycielką i właścicielką pensji dla dziewcząt dobrze urodzonych, ojciec zaś uczył matematyki i fizyki. Maria była piątym, najmłodszym dzieckiem państwa Skłodowskich.  Edukację Maria odbywa w Rządowym Gimnazjum, które kończy ze złotym medalem, a następnie uczęszcza na kursy nielegalnej uczelni Uniwersytetu Latającego Jest wszechstronnie uzdolniona. Zna pięć języków, interesuje się zarówno naukami społecznymi, jak i ścisłymi. Marzy o studiach na Sorbonie, nie ze snobizmu lecz dlatego, że żadna dziewcząt. Trzeba bowiem pamiętać, że były to czasy, kiedy Polska nie istniała jako państwo, a urodzeni na terenie zaboru rosyjskiego byli obywatelami Rosji i poddanymi cara.

6 Władysław Skłodowski oraz, od lewej, Maria, Bronisława, Helena, 1890

7 upragnione studia Ojcu, który owdowiał, kiedy Maria miała 10 lat, i borykał się z kłopotami bytowymi, trudno było sfinansować jednocześnie edukację wszystkich dzieci. Kiedy dorastają, postanawia, że starsza córka Bronisława pojedzie do Paryża studiować medycynę, a Maria Pracując wesprze finansowo siostrę, a potem Bronisława pomoże siostrze w rozpoczęciu studiów na Sorbonie. Maria zaczyna więc pracę guwernantki w majątku Szczuki państwa Żorawskich, których syn Kazimierz jest studentem matematyki. Osiemnastoletnia Maria zakochuje się w Kazimierzu ze wzajemnością. Gorący stan zakochania studzą jednak rodzice młodzieńca. Nie godzą się na to, by poślubił Marię uznając, że byłby to mezalians. Maria ze złamanym sercem, czując się upokorzona, wraca do Warszawy. Trafia do laboratorium Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, aby zgłębiać tajemnice analizy chemicznej. Upragniony wyjazd do Paryża staje się realny. Mając na wydziale matematyczno - przyrodniczym Sorbony. Mieszka na początku u siostry, ale po roku usamodzielnia się. Nawiązuje kontakty z polonią paryską, przyjaźni się m.in. z Ignacym Paderewskim. Pilnie, z wielkim zapałem studiuje i otrzymuje kolejno licencjaty z matematyki, a po roku z fizyki.

8 Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, Warszawa Krakowskie Przedmieście XIX w.

9 małżeństwo Maria i Piotr Curie
W środowisku naukowców Maria poznaje francuskiego fizyka Piotra Curie, który po kilku miesiącach znajomości poprosi ją o rękę. Dla niej  decyzje o małżeństwie oraz pozostanie we Francji są bardzo trudne,  łączą się bowiem z opuszczeniem ojczystego kraju i pozostawieniem rodziny, starzejącego się ojca. Jednak w  lipcu 1895 roku bierze ślub z Piotrem i zostaje madame Curie. Ceremonia ślubna jest świecka, gdyż Maria, podobnie jak jej ojciec, jest ateistką. Piotr również zerwał z kościołem.  Uważają bowiem, że religia zwalcza obiekt ich mistycznego uwielbienia – wiedzę. W podróż poślubną wyruszają na rowerach kupionych za pieniądze podarowane im w prezencie ślubnym. Są od dawna zapalonymi cyklistami. Oboje niekonwencjonalni, niezależni i piekielnie pracowici. Bez opamiętania zanurzają się w badaniach naukowych. Maria i Piotr Curie

10 doktorat Karta tytułowa pracy doktorskiej
Maria pisze pracę doktorską dotyczącą promieniowania uranu. Kiedy ją obroni, mówi, że odczuwa szczęście, nad którym nie może zapanować. Pracują wytrwale w użyczonym, osławionym  laboratorium przerobionym z szopy, gdzie temperatura często nie przekracza 6 stopni Celsjusza. Zdobywają pieniądze na badania, sami niedojadając. W tych trudnych warunkach dokonują, wraz z H. Becquerelem  wielkiego odkrycia, pierwszego  pierwiastka promieniotwórczego, który  na prośbę Marii nazywają polonem. Następnym odkryciem jest rad. Są śmiertelnie przemęczeni, ale szczęśliwi. Karta tytułowa pracy doktorskiej Marii Skłodowskiej-Curie z 1903

11 NOBEL i małżeństwo Przychodzi wielki sukces, otrzymują nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Maria i Piotr są bardzo sobie bliscy i oddani, kochają się, choć słowa „miłość” właściwie nie używają. Nigdy nie nosili obrączek. Ich związek pozbawiony jest rywalizacji i niezwykle bogaty emocjonalnie. Maria w liście do siostry Bronisławy tak pisze o swoim małżeństwie: „Męża mam najlepszego, jakiego można wymarzyć, i nawet nie sądziłam, abym podobnego znaleźć mogła, to prawdziwy los na loterii wygrany, i im dłużej żyjemy ze sobą, tym nam ze sobą lepiej.” Tragiczne zrządzenie losu przerywa życie jednego z małżonków. To Piotr jedenaście lat po ślubie ginie w wypadku ulicznym, wpadając pod dorożkę tak nieszczęśliwie, że jego głowa zostaje zmiażdżona przez koło. Odbierając tę wiadomość, Maria w trosce o ostatnie chwile życia Piotra chce się upewnić, że nie cierpiał, że zmarł natychmiast. Z trudem i powoli wychodzi ze stanu załamania po śmierci męża. Jest milcząca, często robi wrażenie nieobecnej. Stopniowo staje jednak na nogi, przejmuje katedrę na Sorbonie po zmarłym mężu i przystępuje do dalszych badań.

12 dzieci….. W dwa lata po ślubie państwu Curie rodzi się pierwsza córka – Irena. Siedem lat później przychodzi na świat Ewa. Mimo mozolnej pracy zawodowej małżonków i zwykłych codziennych kłopotów życie rodziny Curie układa się pomyślnie. Sami wychowują dzieci. Razem spędzają też szczęśliwe coroczne wakacje. Śmierć Piotra zmienia wszystko. Irena ma siedem lat, Ewa dwa. Z pomocą Marii przychodzi doktor Curie, ojciec Piotra –dziadek dziewczynek. Jest bardzo pogodnym człowiekiem, lubi zajmować się wnuczkami, bawi się z nimi, opowiada im o ojcu, opiekuje się i wspiera rodzinę. Irena obdarzona jest wyjątkowym talentem do nauk ścisłych, szczególnie matematyki i fizyki. Jest kopią ojca. To, że zajmie się nauką, staje się oczywiste. Przyjaciel rodziny, Albert Einstein, już gdy Irena miała trzynaście lat, dostrzegł jej wyjątkowy talent do nauk ścisłych i nie mylił się. Gdy wybucha pierwsza wojna światowa, Irena pomaga matce, która rusza na front, żeby organizować ruchome stacje radiologiczne. Niosą pomoc rannym żołnierzom. Irena szkoli się na pielęgniarkę Czerwonego Krzyża. Maria wyznacza ją na kierowniczkę zakładu radiologii w angielsko- belgijskim szpitalu, kiedy Irena nie ma jeszcze osiemnastu lat. Ludziom zadziwionym tym faktem, z dumą mówi, że matka wierzy w nią tak, jak wierzy w siebie. Zacieśnia się więź między matką a córką, są ze sobą w bardzo bliskich, przyjacielskich relacjach. Ale pewnego dnia Irena oznajmi mamie, że zaręczyła się z Fryderykiem Joliot, dobrze zapowiadającym się chemikiem. Maria jest w szoku. Z wielu powodów jest przeciwna przyszłemu zięciowi. Nie wyobraża też sobie, aby miała opuścić ją najbliższa współpracowniczka i przyjaciółka.

13 naukowiec i humanistka…
Razem pracowali naukowo, tak jak rodzice Ireny. Po latach dokonali wspólnie jednego z najważniejszych odkryć XX stulecia – odkryli sztuczną promieniotwórczość, i też, jak rodzice Ireny, otrzymali nagrodę Nobla. Maria przepowiedziała im tę nagrodę, ale zmarła przed jej ogłoszeniem. Irena, tak jak jej matka, zapłaci zdrowiem za swoje naukowe osiągnięcia i też umrze na białaczkę. Ewa, młodsza córka Marii, nie czuje zaciekawienia chemią i fizyką, chociaż jako dziecko siadywała na kolanach Einsteina i Roentgena. Ma zainteresowania humanistyczne. Jest pisarką i pianistką. Intensywną i bardzo kosztowną edukację muzyczną zaczęła dopiero w wieku lat dwudziestu jeden, szukając dla siebie odpowiedniego zajęcia. Wsławiła się bardzo poczytną książką biograficzną o Marii. Wspomina w niej matkę z wielką czułością i podziwem. Nie brak w niej również żartobliwych momentów. Pisze między innymi o tym, że jak zakładała buty na wysokim obcasie, mama mówiła, że nie jest przekonana, by kobiety były stworzone do chodzenia na szczudłach. A gdy się malowała, słyszała: ” Nie mam nic przeciwko pacykowaniu się, ale wyglądasz okropnie”. Obie córki były bardzo kochane i obdarzane przez matkę ciepłem i przyjaźnią.

14 córki i matka ….

15 nie tylko praca i drugi Nobel
Wydawałoby się, że w życiu osoby o tak wielkich, nieprzeciętnych osiągnięciach naukowych nie ma już miejsca na życie emocjonalne, flirt, miłość. Nic bardziej mylnego. Jej kobiecość zwracała uwagę mężczyzn. Fizyk Ernest Rutherfortd uznał, że Maria Curie jest kobietą, która ma coś, co przyciąga. Podkochiwali się w niej studenci. Einstein powiedział o niej, że tyle erotyzmu nie widział w oczach żadnej kobiety. Dojrzałą, pełną, największą i nieodżałowaną miłością Marii był Piotr Curie. Cierpi po jego śmierci mocno i długo. Od wielu lat jest zaprzyjaźniona z fizykiem francuskim Paulem Langevinem, z którym pracuje i jak to nieraz bywa, z czasem przyjaźń przeradza się w miłość. Ale Paul jest żonaty. Sprawa nabiera posmaku skandalu. Prasa francuska szaleje. „Historia miłosna Pani Curie i profesora Langevin ” to tytuł jednego z artykułów, który ukazuje się w poczytnym, wielonakładowym „Le Journal”. W brukowcach padają przeróżne oszczerstwa pod adresem Marii. Romans trwa około sześciu miesięcy, ale ma znaczący wpływ na jej późniejsze życie. Jest początkiem poważnych zakłóceń w jej karierze naukowej. Kiedy dostaje drugą już nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, wysuwana jest sugestia, żeby nie przyjeżdżała po jej odbiór.

16 Dyplom Nagrody Nobla z 1911 roku
Akademia Szwedzka obawia się skandalu związanego z głośnym romansem. Maria udaje się do Polski, żeby leczyć rany. Przyjeżdża do Zakopanego, do sanatorium Dłuskich -  założonego przez siostrę Bronisławę i jej męża. Wzmocniona fizycznie i duchowo postanawia, że pojedzie jednak  do Sztokholmu i osobiście odbierze  nagrodę w Akademii Szwedzkiej Dyplom Nagrody Nobla z 1911 roku

17 we wszystkim pierwsza …..
Dla Marii liczyło się to, co chciała robić, nie patrzyła na ówczesne przesądy i konwenanse. Chciała studiować, to pojechała tam, gdzie to było możliwe. W młodości chciała jeździć konno, a nie miała spódnicy-amazonki, to pożyczała od kolegi bryczesy. Już jako dojrzała kobieta chciała pływać, więc jako jedna z pierwszych założyła trykot pływacki, nie zastanawiając się, jak w nim wygląda. Kiedy została szefową wojskowej komórki medycznej i nie było kierowcy, który mógłby poprowadzić ciężarówkę z aparatem Roentgena, żeby prześwietlać żołnierzy na froncie, to jako pierwsza kobieta zrobiła prawo jazdy. Po prostu wyrastała ponad swoją epokę. Prześwietlała rannych żołnierzy bez żadnych zabezpieczeń. Uważa się, że to nie praca w laboratorium, ale właśnie prześwietlania na froncie sprawiły, że zapadła na białaczkę.  Samochodowa służba radiologiczna zorganizowana przez Marię Skłodowską-Curie, w samochodach tych przewożono aparaturę rentgenologiczną, służącą m.in. do wyszukiwania odłamków w ciałach rannych żołnierzy ( )

18 "Testament" Marii Skłodowskiej-Curie
Największym marzeniem Marii Skłodowskiej-Curie było powstanie Instytutu Radowego w Polsce. "Testament" Marii Skłodowskiej-Curie

19 marzenie …… Instytut Radowy w Warszawie r.

20 Polska - jej ojczyzna Nigdy nie zapominała o Polsce. W 1913 r. otworzyła w Warszawie pierwszą pracownię radiologiczną Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i została jej honorowym dyrektorem. Dzięki Jej bezpośredniej pomocy rozwijały się tam badania naukowe W 1925 r. ponownie przybyła do kraju i uczestniczyła w poświęceniu kamienia węgielnego Instytutu Radowego w Warszawie. Spotkała się wtedy z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim i wieloma polskimi fizykami i chemikami. W tym samym roku Irena obroniła pracę doktorską zatytułowaną Badania nad promieniami alfa polonu. W 1926 r. Maria Skłodowska-Curie otrzymała tytuł doctora honoris causa Politechniki Warszawskiej. Do Polski przyjechała znowu w 1932 r. z okazji otwarcia Instytutu Radowego jej imienia w Warszawie, który powstał dzięki składkom całego społeczeństwa. Pierwszą dyrektorką Instytutu została jej siostra Bronisława Dłuska. Maria wzięła także udział w uroczystości otwarcia szpitala należącego do Instytutu. Podczas tego pobytu ofiarowała 1 g radu dla potrzeb leczniczych; pieniądze na ten cenny dar (o wartości około 80 tys. USD) zebrała wśród kobiet z amerykańskiej Polonii w czasie pobytu w Ameryce w 1929 r. Instytut Radowy w Warszawie do II wojny światowej prowadził równolegle działalność leczniczą i  naukową. W 1947 r. założono filię Instytutu w Gliwicach, a w 1951 r. w Krakowie.

21 Maria Skłodowska – Curie w laboratorium

22 zasługi Marii …. W Paryżu Maria Skłodowska-Curie tworzy Instytut Radowy, do którego przyjeżdża tysiące stypendystów z całego świata. Dba, żeby było wśród nich jak najwięcej Polaków. Odbywa dwie ważne podróże do USA, przyjmowana jest przez prezydentów, przywozi  fundusze na wyposażenie Instytutu Radowego w Paryżu i dla bliźniaczej  placówki w Warszawie. Reprezentuje sprawy polskie w Lidze Narodów. Jej ostatni pobyt w ojczyźnie w 1932 roku wiąże się z otwarciem Instytutu Radowego przy ul. Wawelskiej w Warszawie, pod budowę którego, siedem lat wcześniej, położyła symboliczną cegłę. Przez całe swoje życie na obczyźnie nie zapomina, że jest Polką. Odwiedza ojczyznę z mężem Piotrem i córkami po wielokroć.  Umiera w wieku sześćdziesięciu siedmiu lat na białaczkę.  Po jej śmierci Albert Einstein,  z którym przyjaźniła się, chodziła po Alpach, napisał, że była jedynym niezepsutym przez sławę człowiekiem, spośród tych, których znał. Sama swój życiorys zawarła w takich kilku zdaniach: „ Jest to taka niewielka, zwykła historia. Urodziłam się w Warszawie, w rodzinie profesorskiej. Wyszłam za Piotra Curie i urodziłam dwoje dzieci. Dzieło moje naukowe wykonywałam we Francji.” Trudno o większą skromność.

23

24 co dalej? Badania nad radem, polonem i radioaktywnością znalazły szerokie zastosowania w technice i technologii - do sterylizacji środków spożywczych i opakowań, sterowania reakcjami chemicznymi, do utylizacji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. Izotopy pierwiastków promieniotwórczych służą też do badania wód, procesów zachodzących w korytach rzek czy na dnie morskim, do badania szczelności zapór wodnych czy podziemnych rurociągów. Innymi słowy - wszędzie tam, gdzie zawodzą zmysły człowieka lub nie jest on w stanie dotrzeć np. do wnętrza materiałów, warstw ziemi, w głąb masywnych konstrukcji czy budowli, a przede wszystkim do wnętrza własnego organizmu - znajdują zastosowanie izotopy. Ogromne znaczenie miały te odkrycia dla medycyny. Obok radioterapii, która spowodowała rewolucję w zwalczaniu nowotworów, pojawiła się medycyna nuklearna. Wykorzystuje ona radioaktywne izotopy, które wprowadzane do organizmu człowieka, pozwalają śledzić procesy życiowe, wykrywać schorzenia i znajdować skuteczne metody leczenia. W Polsce wykonuje się 130 tys. badań radioizotopowych rocznie, ale np. w Niemczech 15 razy więcej.

25

26 w każdej dziedzinie Pierwsze przemysłowe wykorzystanie wiązki elektronów zdarzyło się już w połowie lat 50, gdy akcelerator wykorzystany został do prowadzenia procesu sterylizacji. Od tego czasu z ponad 10 tys. akceleratorów zainstalowanych na świecie ponad tysiąc wykorzystano do prowadzenia procesów przemysłowych. W Polsce obecnie wytwarza się blisko 20 rodzajów przyrządów pomiarowych, w których "sercu" umieszczono izotopy pierwiastków promieniotwórczych. Są to przyrządy o wysokiej precyzji. Pozwalają na rozwiązanie wielu problemów technicznych, przede wszystkim takich, które byłyby niemożliwe do rozwiązania. Do najpopularniejszych należą m.in. radioizotopowe wagi do taśmociągów stosowane w górnictwie, kilka rodzajów mierników grubości blach, wiele rodzajów defektoskopów - urządzeń badających strukturę materiałów, np. dokładność połączeń spawanych ścian zbiorników, kadłubów statków, analiza zawartości różnych gazów w powietrzu, wśród nich powszechnie stosowane przeciwpożarowe czujniki dymowe. Mamy też własne sukcesy. Technologią o ogromnych perspektywach jest radiacyjne usuwanie dwutlenku siarki i tlenków azotu z gazów emitowanych w procesie spalania węgla w elektrowniach. Opracowali ją naukowcy z Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej w Warszawie. W Elektrociepłowni Kawęczyn pracuje największa na świecie instalacja pilotowa, w której usuwane są przy użyciu wiązki elektronów dwutlenek siarki i tlenki azotu (jednocześnie!). Wydajność instalacji: Nm sześc. na godzinę, sprawność sięga 98 proc. w przypadku SO2 i 80 proc - NOx

27

28 rozwoju nauk medycznych
Nową erę w terapii raka wyznaczyły wielkie odkrycia końca XIX wieku a mianowicie odkrycie promieniowania X przez Roentgena w roku 1895 i w szczególności odkrycie radu przez Marię i Piotra Curie w 1898 roku. Już przed wybuchem I wojny światowej curie-terapia (tak nazwano leczenie radem) została uznana po chirurgii za najefektywniejszą metodę leczenia nowotworów i skutecznie konkurowała z rentgenoterapią. W porównaniu z tą ostatnią nie wymagała skomplikowanych instalacji, wielkich pomieszczeń, trudnej obsługi, rad był po prostu podręczny. Powodzenie stosowania radu w celach leczniczych pociągało za sobą celowość jego produkcji na skalę techniczną. Pierwsza fabryka powstała we Francji, a następnie w innych krajach, głównie w Stanach Zjednoczonych, dysponujących dużymi ilościami tej rudy. Rad dopuszczony do produkcji i sprzedaży stał się jedną z najdroższych substancji na świecie. Maria i Piotr Curie, mając na uwadze lecznicze zastosowanie radu, zrzekli się jakichkolwiek zysków z jego odkrycia i przekazywanych producentom wskazówek, dotyczących metod jego produkcji.

29

30 leczymy radem Na całym świecie wielkie było zainteresowanie i inwestowanie w nową metodę leczenia przy rozproszonych i nieskoordynowanych wysiłkach. Aplikatory radowe, jakkolwiek drogie były dostępne, traktowano je jednak jak nóż chirurga. Z jednej strony rak był bardzo groźną chorobą, a postrzegane przypadki trwałych wyleczeń po zastosowaniu radu budziły olbrzymie nadzieje i niejako wymuszały jego stosowanie, z drugiej strony - fizyka promieniowania była dla lekarzy trudna do opanowania, a pojęcie współpracy interdyscyplinarnej lekarzy z fizykami, chemikami, biologami z trudem torowało sobie drogę. Maria Skłodowska-Curie zdawała sobie sprawę z sytuacji i świadoma była faktu, że jonizujące działanie promieniowania na nowotwór, aby było skutecznie wykorzystane i nie opłacone kalectwem lekarzy i powikłaniami u chorych, musi być oparte na trwałych naukowych podstawach. Nie ustawała ona w wysiłkach, aby rozwój zastosowań klinicznych odbywał się w ścisłym powiązaniu z systematyczną pracą naukową. Laboratorium Marii Skłodowskiej-Curie prowadziło na materiale zwierzęcym wiele prac nad zachowaniem się radiopierwiastków w organizmie żywym oraz nad ich sposobem gromadzenia się i rozkładu w obrębie różnych tkanek. Był to wstęp do rozwoju badań metabolicznych, które niezwykle rozpowszechniły się po odkryciu sztucznych izotopów promieniotwórczych.

31

32 I wojna światowa W czasie I wojny światowej Maria Skłodowska-Curie podjęła z własnej inicjatywy i zrealizowała ogromne przedsięwzięcie a mianowicie stworzyła przyfrontową radiologiczną służbę sanitarną, którą kierowała i w której osobiście pracowała często z narażeniem zdrowia a nawet życia. Maria Skłodowska-Curie zorganizowała dodatkowe gabinety radiologiczne, a ponieważ nie mogły one sprostać wciąż wzrastającym potrzebom rannych, stworzyła ośrodki ruchome w samochodach, które docierały w pobliże frontu, jeździła nimi osobiście, badała rannych, szkoliła obsługę. Jeszcze w ciągu 2 lat po zakończeniu wojny uczyła młodych rentgenologów. Jej uczniowie wyrażali opinię, że Marii Skłodowskiej-Curie medycyna zawdzięcza upowszechnienie zastosowania promieni rentgenowskich do celów diagnostyki lekarskiej. Ten czteroletni okres osobistego uczestnictwa w ratowaniu życia ludzkiego zaowocował głębokim zrozumieniem potrzeb medycyny i idei interdyscyplinarnej ścisłej współpracy

33 Maria Skłodowska- Curie w czasie I wojny światowej

34 na przyszłość Energetyka jądrowa w świecie cywilizowanym postrzegana jest w dłuższej perspektywie jako przyjazne środowisku źródło energii, do którego trzeba będzie sięgać w przypadku pogorszenia się konkurencyjności innych zasobów energetycznych oraz zaostrzenia wymogów ekologicznych. Nie będzie zrównoważonego rozwoju bez energii atomowej - twierdziło wielu naukowców podczas Szczytu Klimatycznego w Kioto. Lecz nie będzie też energii atomowej bez przyzwolenia społeczeństwa na budowę nowych elektrowni atomowych. Katastrofa w Czarnobylu poczynła tyleż samo szkody w umysłach ludzi, co w środowisku. Obecnie na świecie 424 jądrowe bloki energetyczne dostarczają prawie 327 tys. MW całkowitej energii elektrycznej. Pięć państw (Francja, Belgia, Szwecja, Węgry i Korea Płd.) już w ponad połowie czerpią energię z siłowni atomowych. W ponad 12 krajach elektrownie jądrowe zaspokajają 1/4 wszystkich potrzeb na energię. W Europie zachodniej najwięcej ich posiada Francja 56. Jest też zdecydowana budować 5 następnych. Wielka Brytania ma 37 i dalej buduje. W Stanach Zjednoczonych pracuje 111 elektrowni atomowych. W Kanadzie jest 20, w budowie 2. W Finlandii pracują 4 bloki, rząd zaakceptował projekt budowy 5 bloku jądrowego. Japonia posiada 42 elektrownie jądrowe i planuje budowę 10. Mimo kłopotów z ich lokalizacją w ciągu 20 lat chce osiągnąć niemal połowę swej energii z atomu.

35 Wykonanie albumu Jednym z naszych ostatnich działań było wykonanie albumu o Noblistce. Znajdują się w nim fakty z życia prywatnego Marii, dane na temat opracowanej przez nią teorii promieniotwórczości i odkrycia nowych pierwiastków, informacji o jej wkładzie w rozwój nowej dziedziny chemii – radiochemii oraz leczenia raka za pomocą promieniowania jonizującego. ZDJĘCIA ALBUMU UZUPEŁNIĆ

36 Czego nauczyliśmy się przy realizacji projektu:
Poznaliśmy sylwetkę wybitnego naukowca. Zdobyliśmy ciekawe informacje na temat życia Marii Skłodowskiej-Curie a nie tylko suche fakty z podręczników, czy encyklopedii. Poznaliśmy konsekwencje odkryć prowadzonych przez Marię. Wyćwiczyliśmy umiejętność nauki e-learningowej. Opanowaliśmy program do tworzenia kursów na platformie.

37 Dziękujemy za uwagę