PIERWSZA POMOC Prezentację wykonała klasa III b.

Prezentacja na temat: "PIERWSZA POMOC Prezentację wykonała klasa III b."— Zapis prezentacji:

1 PIERWSZA POMOC Prezentację wykonała klasa III b

2 RESUSCYTACjA

3 RESUSCYTACJA Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia lekarza bądź karetki pogotowia ratunkowego.

4 "Czy wszystko w porządku?"
1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni Sprawdź reakcje poszkodowanego: delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj: "Czy wszystko w porządku?" 3a. Jeżeli reaguje: zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna. l regularnie oceniaj jego stan. 3b. Jeżeli nie reaguje: głośno zawołaj o pomoc, odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy umieść jedna rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe, opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych. /

5 4. Utrzymując drożność dróg oddechowych poszukaj prawidłowego oddechu, ocen wzrokiem ruchy klatki piersiowej, nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. 5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy: ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej, wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie), regularnie oceniaj oddech.

6 5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem: uklęknij obok poszkodowanego, ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego, ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,   spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka, pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 5 cm, po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiowa, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s), okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.

7 6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę, zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego, pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy, weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza, wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny, utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa, jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej, kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2, przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności sprawdź jamę ustna poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce, sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane, wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni sie zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.

8 OMDLENIA I UTRATA PRZYTOMNOŚCI

9 Omdlenie – krótkotrwała utrata przytomności wywołana przejściowym globalnym zmniejszeniem perfuzji mózgowej. wyspa-kobiet.pl

10 Utrata przytomności to stan zaburzenia świadomości, w którym osoba nie reaguje na żadne bodźce zewnętrzne. edu.pam.szczecin.pl

11 ODMROŻENIA

12 Odmrożenie jest to uszkodzenie skóry, powstające w wyniku działania na nią niskiej temperatury. Ciężkość i rozległość uszkodzenia skóry zależą od temperatury otoczenia oraz czasu, w jakim skóra była poddana działaniu niskiej temperatury. Wiatr i duża wilgotność powietrza nasilają skutki działania mrozu. Zmiany w naczyniach krwionośnych, spowodowane spożyciem dużej ilości alkoholu, powodują u poszkodowanych ciężkie odmrożenia, często przyczyniając się do nadmiernego wychłodzenia ciała i – w wyniku tego – śmierci. Miejsca szczególnie narażone na odmrożenie to: nos, uszy, policzki oraz palce rąk i stóp.

13 Objawy: W zależności od głębokości odmrożenia wyróżniamy trzy stopnie:
I stopień: Obejmuje zasięgiem powierzchowne warstwy naskórka. Skóra jest blada, zimna, odczuwalne jest mrowienie w odmrożonych częściach ciała, występuje upośledzenie ruchów palców, zachowane jest czucie bólów. Postępowanie: przerwanie narażenia na zimno, zdjęcie mokrej odzieży, ogrzanie odmrożonej części ciała, odmrożone dłonie można okryć własnymi bądź włożyć je pod pachy lub między uda. II stopień: Obejmuje wszystkie warstwy naskórka oraz sięga ogniskowo do skóry właściwej. Skóra jest biała, woskowa, twarda. Pojawiają się pęcherze, obrzęk, po ogrzaniu zaczerwienie, czucie jest zachowane. Postępowanie: przerwanie narażenia na zimno, przeniesienie poszkodowanego do ogrzanego pomieszczenia, zdjęcie mokrej odzieży, odmrożonych części ciała nie należy pocierać gdyż kryształki lodu mogłyby pogłębić uszkodzenia – należy je ogrzać własnymi dłońmi następnie okryć jałowym, suchym opatrunkiem. Poszkodowanego powinno się okryć np. kocem, aby nie narażać go na dalszą utratę ciepła. III stopień: Obejmuje skórę i głębiej położone tkanki oraz narządy. Skóra jest biała i twarda, są obecne pęcherze i obrzęk wykraczający poza granice odmrożenia, również martwica, całkowity brak możliwości poruszania objętą częścią ciała, utrata czucia.

14 OPARZENIA

15 Oparzenie jest następstwem kontaktu skóry z gorącymi przedmiotami, płynami lub powietrzem. Porażenie prądem lub piorunem również może spowodować oparzenia. Oprócz oparzenia zewnętrznego może dojść, w następstwie wypicia bardzo gorących płynów lub szkodliwych substancji chemicznych, do oparzenia jamy ustnej, przełyku, narządów wewnętrznych. Ocenie powinna podlegać wielkości oparzonej powierzchni i głębokość opa­rzenia.

16 smarować oparzonej skóry maściami, kremami lub tłuszczami spożywczymi,
Nie wolno ! : podawać niczego doustnie przy oparzeniach wewnętrznych i rozległych oparzeniach zewnętrznych, smarować oparzonej skóry maściami, kremami lub tłuszczami spożywczymi, przekłuwać pęcherzy, zostawiać ratowanego samego, jeśli oparzenie jest rozlegle, zdejmować ubrania ratowanego, gdy oparzenie spowodowane jest działaniem wysokiej temperatury.

17 Należy ! : postarać się ustalić przyczynę oparzenia, jego roz1egłość, głębokość i rodzaj, dowiedzieć się, czy oparzeniu nie uległy drogi oddechowe, wezwać Pogotowie Ratunkowe, jeśli oparzenie jest rozlegle, ochłodzić oparzoną część ciała czystą wodą; jeżeli zanurzenie w wodzie przez co najmniej 10 minut nie jest moż1iwe, polewać delikatnie wodą poparzoną powierzchnię przez minut; jeśli oparzenie jest rozległe, nie ochładzać oparzonych powierzchni ciała - przechłodzenie może wywołać wstrząs, zdjąć delikatnie odzież z oparzonych części ciała, jeżeli oparzona jest ręka, zdjąć biżuterię, zanim narastający obrzęk uniemożliwi to, natychmiast zdjąć ubranie, kiedy ratowany oparzył się związkami chemicznymi, po ochłodzeniu poczekać aż wyschnie oparzona skóra a następnie osłonić opatrunkiem, jeżeli oparzone są palce, rozdzielić je opatrunkiem, jeżeli jest to możliwe, unieruchomić oparzoną część ciała; ułożyć ratowanego tak, aby oparzona część ciała była uniesiona. zawieźć oparzonego do lekarza; tylko najmniejsze oparzenia mogą być leczone w warunkach domowych.

18 KRWOTOKI

19 Krwotok to gwałtowna utrata krwi, wylew krwi z uszkodzonego naczynia krwionośnego. Krwotoki możemy podzielić na wewnętrzne i zewnętrzne, a także na żylne i tętnicze.

20 Krwotok wewnętrzny Krwotoki wewnętrzne wiążą się z utratą krwi z krwioobiegu do jamy ciała, czyli wewnątrz. Najczęściej widać je w postaci sinego (fioletowego) miejsca na skórze przypominającego balon napełniony płynem, np. zwiększenie obwodu brzucha. Mogą wystąpić również wymioty krwią – przypadku krwawienia do układu pokarmowego, czy krwiomocz w przypadku krwawienia do układu wydalniczego. W wypadku krwotoku wewnętrznego należy jak najszybciej wezwać pomoc i poinformować o podejrzeniu dyspozytora. Osoby w takiej sytuacji potrzebują jak najszybszej pomocy specjalistów.

21 Krwotok zewnętrzny Jeśli krew z uszkodzonego naczynia wydostaje się na zewnątrz mówimy o krwotoku zewnętrznym. Taki krwotok możemy tamować, by pomóc poszkodowanemu doczekać fachowej pomocy.

22 ZŁAMANIA

23 Złamanie (łac. fractura) – całkowite przerwanie ciągłości kości (gdy dochodzi do przerwania niecałkowitego określa się je jako nadłamanie, łac. infractio).

24 Złamania dzielimy na: Zamknięte i otwarte
Zamknięte to takie, gdzie odłamy złamanych kości nie przebiły skóry i nie pojawiła się rana.   Otwarte to złamanie, przy którym kości przebiły skórę i takiemu złamaniu na ogół towarzyszy krwawienie.    

25 Postępowanie: Podstawową zasadą postępowania jest unieruchomienie wg
Postępowanie:   Podstawową zasadą postępowania jest unieruchomienie wg. zasad Pota. Jeśli nastąpiło złamanie trzonu kości wówczas należy unieruchomić złamaną kość i dwa sąsiednie stawy.   Jeśli doszło do złamania wewnątrz stawu - unieruchomić należy dany staw oraz dwie sąsiadujące kości.    Unieruchomienie polega na dowiązaniu do kończyny sztywnej deszczułki, kija, innego niegnącego się przedmiotu, w przypadku kończyn dolnych - ostatecznie do drugiej, zdrowej kończyny.  W przypadku złamań otwartych - oprócz unieruchomienia kończyny należy zatamować krwawienie.  

26 Źródła: - - - - -