„Specyfika przeciwdziałania przemocy w rodzinie w środowisku lokalnym”

Prezentacja na temat: "„Specyfika przeciwdziałania przemocy w rodzinie w środowisku lokalnym”"— Zapis prezentacji:

1 „Specyfika przeciwdziałania przemocy w rodzinie w środowisku lokalnym”
Chełm, 24 września 2014 rok

2 PERSPEKTYWY UJĘCIA PRZEMOCY
* Psychologiczna * Prawna * Socjalna * Moralna * Medyczna * Ekonomiczna

3 Czym jest przemoc w rodzinie?
Według definicji PARPA Przemoc w rodzinie to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie skierowane przeciw członkowi rodziny, które narusza prawa i dobra osobiste, powodując cierpienie i szkody

4 Co pozwala odróżnić przemoc w rodzinie od innych „szkodliwych” zachowań?
Przemoc charakteryzuje: - intencjonalność działania – sprawca poprzez wyrządzanie krzywdy, zadawanie bólu chce osiągnąć inny cel, którym najczęściej jest podporządkowanie sobie ofiary, zmniejszenie jego możliwości przeciwstawienia się a intencją agresji jest jedynie zadanie bólu

5 - wyraźna nierównowaga sił lub środków –
przemoc wykorzystuje tę nierównowagę do sprawowania kontroli agresja wykorzystuje nierównowagę sił do zadawania bólu w konflikcie znacznie mniejsza nierównowaga sił

6 - narusza prawa i dobra osobiste – przekraczanie granic, brak poszanowania dla drugiego człowieka
- powoduje cierpienie i ból – zachowania, których skutkiem jest cierpienie i ból mogą, ale nie muszą, świadczyć o przemocy

7 Metody koordynacji współpracy poszczególnych służb instytucji i organizacji pozarządowych tworzących lokalny system przeciwdziałania przemocy w rodzinie Art. 9b ust 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2010 roku o zmianie ustawy o ppwr: „Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integro-wanie i koordynowanie działań podmiotów, o których mowa w art. 9a ust. 3 i 5 (pomoc społeczna, krpa, Policja, oświata, ochrona zdrowia, organizacje poza-rządowe i prokuratorzy oraz przedstawiciele innych podmiotów) oraz specjalistów w zakresie przeciw-działania przemocy w rodzinie, w szczególności przez:…………..”

8 ZAŁOŻENIA DO WSPÓŁPRACY INTERDYSCYPLINARNEJ
* Zjawisko przemocy ma wiele aspektów * Jest powszechne * Dotyczy rodzin o różnym statusie materialnym * Przemoc dotyczy całości rodziny - systemu i jego otoczenia * Żadna instytucja działająca „sama” nie jest w stanie skutecznie powstrzymać przemocy i łagodzić jej skutków * Każda instytucja mówi innym językiem

9 * Każda instytucja ma własne procedury
reagowania, postępowania * Każda instytucja ma własną perspektywę widzenia zjawiska przemocy (różne podłoże powoływania ZI)

10 RODZINA Z PROBLEMEM PRZEMOCY
Pomoc Społeczna RODZINA Z PROBLEMEM PRZEMOCY Oświata Policja Sąd, kuratorzy Kościół / inne związki wyznaniowe Ochrona zdrowia PODMIOTY BEZPOŚREDNIO ZAANGAŻOWANE W POMOC RODZINIE Z PROBLEMEM PRZEMOCY Prokuratura Komisja rozwiązywania problemów alkoholowych Organizacje pozarządowe placówki specjalistycznego poradnictwa

11 Schematycznie jednostki penitencjarne wyznaczone do współpracy z zespołami interdyscyplinarnymi (117 jednostek). *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

12 Warunki skutecznej współpracy
Rozumienie zjawiska przemocy z różnych perspektyw (prawnej, psychologicznej, społecznej itp…) Trafne określenie potrzeb osób uwikłanych w doświadczenie przemocy Formułowanie kompleksowej pomocy Zasoby lokalne - instytucjonalne, osobowe, kompetencyjne Łączenie kompetencji różnych służb i instytucji Działania interdyscyplinarne

13 Najbardziej efektywna metoda współpracy Zespół interdyscyplinarny

14 Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest realizacja działań GPPPwR oraz integrowanie i koordynowanie działań podmiotów i specjalistów przez: Diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie. Podejmowanie działań w środowisku rodzinnym zagrożonym przemocą mających na celu przeciwdziałanie zjawisku. Inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą; Rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielania pomocy w środowisku lokalnym; Inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących przemoc w rodzinie; Może powoływać grupy robocze.

15 Trochę statystyki….

16 Struktura instytucji prowadzonych w gminach pomagających ofiarom przemocy w rodzinie.
*Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

17 Struktura osób korzystających z poszczególnych instytucji
prowadzonych przez gminy w 2012 r. *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

18 Liczba wypełnionych Niebieskich Kart (ośrodki prowadzone przez gminę)
*Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

19 CHEŁM - w 2012r. - 96 Niebieskich Kart – 199 osób objętych wsparciem
Źródło: opracowanie MOPR Chełm na podstawie danych Zespołu Interdyscyplinarnego w Chełmie

20 Struktura instytucji pomagających ofiarom przemocy w rodzinie –
prowadzonych przez powiaty w 2012 r. *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

21 Struktura osób korzystających z poszczególnych instytucji prowadzonych
przez powiaty w 2012 r. *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

22 Liczba wypełnionych Niebieskich Kart (ośrodki prowadzone przez powiat)
*Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

23 Liczba punktów konsultacyjnych oraz liczba osób z nich korzystających
(gmina) k *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

24 Liczba ośrodków wsparcia (gmina)
Legenda *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

25 prowadzonych przez gminy
Liczba ośrodków wsparcia oraz liczba osób z nich korzystających w 2012 r. – prowadzonych przez gminy *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

26 Liczba ośrodków interwencji kryzysowej prowadzone przez gminę
*Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

27 Liczba ośrodków interwencji kryzysowej prowadzonych przez powiat
*Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

28 prowadzone przez powiaty
Liczba ośrodków interwencji kryzysowej oraz liczba osób z nich korzystających – prowadzone przez powiaty *Dane ze sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

29 Dostępne metody i formy pracy z osobami stosującymi przemoc, ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływań korekcyjno – edukacyjnych, Treningu Zastępowania Agresji (ART), warsztatów umiejętności wychowawczych

30 Kim są osoby stosujące przemoc w rodzinie?
- Osoby o osobowości nieprawidłowej W obecnie zalecanej przez Światową Organizację Zdrowia, X Rewizji Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) osobowości dyssocjalnej (tj. osobowości nieprawidłowej) przypisano następujący krótki opis: „Zaburzenie, które zwraca uwagę dużą niewspółmier-nością między zachowaniem a obowiązującymi normami społecznymi, charakteryzuje się: * bezwzględnym nieliczeniem się z uczuciami innych; * silną i utrwaloną postawą nieodpowiedzialności i lekceważenia norm, reguł i zobowiązań społecznych;

31 * niemożnością utrzymania trwałych związków z innymi, chociaż nie ma trudności w ich nawiązywaniu;
* bardzo niską tolerancją frustracji i niskim progiem wyzwalania agresji, w tym zachowań gwałtownych; *niezdolnością przeżywania poczucia winy i korzystania z doświadczeń, a w szczególności z doświadczanych kar; *wyraźną skłonnością do obwiniania innych lub wysuwania pozornie możliwych do uznania racjonalizacji zachowań, które są źródłem konfliktów z otoczeniem. Cechą towarzyszącą może być także nadmierna drażliwość”

32 Obecnie przyjmuje się powszechnie kryteria diagnostyczne osobowości nieprawidłowej sformułowane przez wybitnego znawcę zagadnienia, Cleckleya (1985), np.: * trwała niezdolność do związków uczuciowych z innymi ludźmi, * bezosobowy stosunek do życia seksualnego (przedmiotowe traktowanie partnera), *brak poczucia winy, wstydu i odpowiedzialności; nieumiejętność odraczania satysfakcji (dążenie do natychmiastowego zaspokojenia popędów i potrzeb); *utrwalone i nieadekwatne zachowania antyspołeczne; ……………………………

33 Ocenia się, że osobowość nieprawidłowa:
- Występuje u około 3% populacji, - Znacznie częściej ( razy) u mężczyzn niż u kobiet - Wśród więźniów odsetek ten wynosi 20 – 70% Za: Sylwia Kluczyńska , „Zrozumieć sprawców przemocy” Niebieska Linia 1999

34 Osoby uzależnione od alkoholu
95% przypadków bicia partnerki ma związek z alkoholem 40% partnerów znęcających się nad rodziną to osoby uzależnione od alkoholu Prawdopodobieństwo wystąpienia aktów przemocy w rodzinach alkoholowych jest ponad dwukrotnie większe niż w pozostałych Córki brutalnych, nadużywających alkoholu ojców, decydowały się na małżeństwo z mężczyznami prezentującymi te same cechy czy skłonności Za: Sylwia Kluczyńska , „Zrozumieć sprawców przemocy” Niebieska Linia 1999

35 Pernanen (1981) wyróżnił trzy mechanizmy,
Według których alkohol ma wpływ na przestępczość - Alkohol redukuje zahamowania i wyzwala zachowania przestępcze, dewiacyjne - Alkohol zmienia aktywność neuroprzekaźników, co wiąże się z rozwojem zachowań agresywnych - Przewlekły alkoholizm prowadzi do dysfunkcji kory mózgowej, szczególnie płata skroniowego, co również sprzyja patologii zachowania

36 W oddziaływaniach wobec sprawców można wyodrębnić kilka podejść:
- najbardziej tradycyjne – przemoc traktowana jest jako indywidualny problem sprawcy. Zgodnie z tym podejściem wyleczeniem wewnętrznych konfliktów i zaburzeń osobowości sprawcy, powinno spowodować zaniechanie stosowania przemocy, podejście interakcyjne – przemoc traktowana jest jako deficyt komunikacji w parze; odpowiedzialność za przemoc spada na obydwoje partnerów. Celem leczenia jest poprawa komunikacji małżeńskiej a formą leczenia terapia pary. Podejście to jest krytykowane ze względu na równomierne rozłożenie odpowiedzialności za przemoc między ofiarę i sprawcę. (źródło: materiały Instytutu Psychologii Zdrowia PTP)

37 - podejście poznawczo – behawioralne – przemoc traktowana jest jako zachowanie społecznie wyuczone i wzmacniane. Celem terapii jest nauka sprawcy lepszego rozpoznawania własnych emocji, negatywnych konsekwencji stosowanej przemocy, a także nauka alternatywnych zachowań, poszerzenie kompetencji społecznych - podejście skupione na czynnikach społecznych – przemoc jest intencjonalnym zachowaniem, które służy sprawowaniu władzy i kontroli nad partnerem. Przemoc traktowana najszerzej – jako każde zachowanie, które wywołuje strach u ofiary. Przedmiotem oddziaływań są mechanizmy zaprzeczania, minimalizacji i obwiniania ofiar a także gwałtowne bądź kontrolujące zachowania

38 Współcześnie najwięcej programów terapeutycznych łączy podejście poznawczo – behawioralne z podejściem skupionym na czynnikach społecznych. Oddziaływania specjalistyczne powinny przebiegać w dwóch etapach: - etap skoncentrowany na problemie zachowań agresywnych sprawcy i jego odpowiedzialności za przemoc - etap skoncentrowany na problemach indywidualnych, osobowościowych sprawcy Programy edukacyjno – korekcyjne nie stanowią formy psychoterapii sprawców. Osobista psychoterapia sprawców może natomiast stanowić uzupełnienie lub kontynuację uczestnictwa w tych programach.

39 Oddziaływania korekcyjno-edukacyjne
- ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w dniu 21 listopada 2005 roku dodaje do katalogu art. 72 § 1 kk obowiązek probacyjny w postaci zobowiązania sprawcy przemocy w rodzinie do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych - nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2010 roku przeniesiono ów obowiązek do nowego punktu w art. 72 § 1 kk, tj. do pkt 6a, czym spowodowano, że na nałożenie owego obowiązku sąd nie potrzebuje już zgody sprawcy przemocy w rodzinie

40 - ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w art
- ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w art. 4 statuuje konieczność stosowania wobec osób stosujących przemoc w rodzinie oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych. W art. 6 ust. 4 ustawy określono, że do zadań z zakresu administracji rządowej, realizowanych przez powiat należy w szczególności opracowywanie i realizacja programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc w rodzinie.

41 Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w załączniku nr 2 zawiera Wytyczne do tworzenia modelowych programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla sprawców przemocy w rodzinie, określając że: - przemoc domowa jest wyuczonym zachowaniem, które przynosi zyski i straty dla sprawcy; - przemoc domowa jest tolerowana i wzmacniana przez postawy i poglądy wielu ludzi, często zakorze-niona jest we wzorach postępowania przekazywanych z pokolenia na pokolenie; (The Duluth Model) - przemoc domowa jest szkodliwym i raniącym naduży-waniem siły i władzy oraz dążenia do kontrolowania współmałżonki/współmałżonka, partnerki/partnera, dziecka lub sytuacji rodzinnej;

42 - można nauczyć się nie stosowania przemocy, nigdy nie należy godzić się na przemoc i rezygnować z jej powstrzymania; - stosowanie przemocy w żadnym przypadku nie może być usprawiedliwiane stwierdzeniem, że było skutkiem prowokacji ze strony ofiary; - korzenie przemocy domowej tkwią w stereotypach kulturowych i obyczajowych dotyczących płci, rasy, orientacji seksualnej, które usprawiedliwiają dyskryminację jednostek i grup społecznych; - stosowanie przemocy domowej jest wyborem, za który sprawca ponosi odpowiedzialność moralną i prawną.

43 Cele programu Podstawowym celem każdego programu korekcyjno-edukacyjnego jest powstrzymanie sprawcy przed dalszym stosowaniem przemocy wobec najbliższych. § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 lutego 2011 roku w sprawie standardu podstawowych usług świadczonych przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, kwalifikacji osób zatrudnionych w tych ośrodkach, szczegółowych kierunków prowadzenia oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie oraz kwalifikacji osób prowadzących oddziaływania korekcyjno-edukacyjne (Dz. U. Nr 50, poz. 259),

44 1) powstrzymania osoby stosującej przemoc w rodzinie przed dalszym stosowaniem przemocy;
2) rozwijania umiejętności samokontroli i współżycia w rodzinie; 3) kształtowania umiejętności w zakresie wychowywania dzieci bez używania przemocy w rodzinie; 4) uznania przez osobę stosującą przemoc w rodzinie swojej odpowiedzialności za stosowanie przemocy; 5) zdobycia i poszerzenia wiedzy na temat mechanizmów powstawania przemocy w rodzinie; 6) zdobycia umiejętności komunikowania się i rozwiązywania konfliktów w rodzinie bez stosowania przemocy; 7) uzyskania informacji o możliwościach podejmowania działań terapeutycznych.

45 Odbiorcy programu Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej przewiduje w § 5, że oddziaływania korekcyjno-edukacyjne wobec osób stosujących przemoc w rodzinie są kierowane w szczególności do: 1) osób skazanych za czyny związane ze stosowaniem przemocy w rodzinie, odbywających karę pozbawienia wolności w zakładach karnych albo wobec których sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary, zobowiązując je do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych

46 2) osób stosujących przemoc w rodzinie, które uczestniczą w terapii leczenia uzależnienia od alkoholu lub narkotyków, lub innych środków odurzających, substancji psychotropowych albo środków zastępczych, dla których oddziaływania korekcyjno-edukacyjne mogą stanowić uzupełnienie podstawowej terapii; Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, osobę stosującą przemoc w rodzinie, u której zostało rozpoznane uzależnienie od alkoholu lub narkotyków, lub innych środków odurzających, substancji psychotropowych albo środków zastępczych, kieruje się w pierwszej kolejności na terapię uzależnienia. Dopiero po ukończeniu takiej terapii można rozpocząć oddziaływania korekcyjno-edukacyjne. 3) osób, które w wyniku innych okoliczności zgłoszą się do uczestnictwa w programie korekcyjno-edukacyjnym.

47 Formy, sposoby i czas prowadzenia programu
Wytyczne do tworzenia modelowych programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla sprawców przemocy w rodzinie określają, iż zawartość meryto-ryczna programów oddziaływań korekcyjno-eduka-cyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie powinna oprócz oddziaływań edukacyjnych obejmo-wać praktyczne ćwiczenia dostarczające korekcyjnych doświadczeń osobistych zmieniających zachowania i postawy związane z przemocą oraz rozwijające umiejętności samokontroli i konstruktywnego współżycia. Zwykle programy prowadzone są w formie: - sesji indywidualnych; - sesji grupowych.

48 Najczęściej występujące w chwili obecnej w Polsce sposoby prowadzenia programów to:
- zajęcia warsztatowe; - ćwiczenia, dyskusje, wykłady; - wizualizacje, psychodrama, odgrywanie scenek; - treningi asertywności; - zajęcia psychoedukacyjne; - projekcje filmów edukacyjnych; - spotkania z przedstawicielami organów ścigania;

49 - małe grupy (od 10 do 15 osób),
- łączny czas programu powinien obejmować nie mniej niż godzin zajęć, a przerwy między kolejnymi zajęciami nie powinny być dłuższe niż tydzień. - wskazane jest, aby program prowadzony był przez dwie osoby, najlepiej kobietę i mężczyznę - zgodnie z § 7 rozporządzenia, oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie nie prowadzi się w miejscach, w których udziela się pomocy i wsparcia ofiarom przemocy w rodzinie

50 Istota programu Duluth
Programy oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych powstały po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Najbardziej znany jest program opracowany w miejscowości Duluth w północnej Minnesocie, znany pod nazwą The Duluth Model. Idea wywodzi się z przekonania, że z uwagi na fakt, że zachowania przemocowe w rodzinie są wyuczone i przejmowane z pokolenia na pokolenie, istnieje możliwość korekty takich zachowań, połączonej z edukacją, niezbędną do uświadomienia sprawcy, że zachowania takie mają w istocie charakter przemocy wobec osoby najbliższej.

51 Efekty realizacji programów
Profesjonaliści realizujący w/w programy wskazują na dużą ich skuteczność, ocenianą na ok. 65%, a mierzoną w braku powrotu sprawców do zachowań przemocowych. „Lubuska Niebieska Tarcza” - projekt realizowany w Zielonej Górze, czy też program „Żółta Kartka dla Sprawcy Przemocy” z województwa zachodniopomorskiego

52 Trening Zastępowania Agresji, jest to adaptacja do polskich warunków programu (ART) Aggression Replacement Training. Jest to program interwencji, skierowanej na zmianę zachowania agresywnej młodzieży. Twórcą jest Arnold Goldstein i jego współpracownicy, od 1987 roku program jest wdrażany w amerykańskim systemie szkolnym i ponad 20 innych krajach. Używany jest jako podstawowy program wychowawczy w tzw. „Szkołach alternatywnych” w USA. Są to szkoły przeznaczone dla uczniów trudnych i agresywnych.

53 Dobrze realizowany program (ART) pozwala uzyskać trwałą poprawę u 85% agresywnej młodzieży. Program oddziałuje na trzy sposoby: - na deficyty umiejętności społecznych (aspekt behawioralny); - na trudności kontroli złości (aspekt emocjonalny); - na wzory myślenia (aspekt poznawczy, kognitywny).

54 Liczba uczestników – najlepiej 6 – 8 więc nabór 8 – 10 bo 1 – 2 osoby się wykruszą
Częstotliwość sesji – idealnie tygodniowo Długość trwania sesji – dla małych dzieci 45 minut , dla starszych 60 minut

55 Warsztaty Umiejętności Wychowawczych to psychoedukacyjne zajęcia grupowe dla rodziców lub opiekunów
Program Szkoła dla Rodziców i Wychowawców powstał i funkcjonuje w ramach szeroko rozumianego Programu Pomocy Rodzinie. oparty o cenione pozycje "Wychowanie bez porażek" Thomasa Gordona oraz poradnik dla rodziców "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły" Adele Faber i Eleine Mazlish, jest programem edukacyjnym mającym na celu budowanie w rodzinie relacji opartych na miłości i akceptacji oraz umiejętnym, jasnym stawianiu wymagań i granic.

56 Odbiorcy wszystkich rodzice i wychowawcy metoda przeprowadzenia programu Zajęcia mają charakter warsztatów. Aktywny udział uczestników zajęć - drama, powrót do wspomnień z dzieciństwa, autorefleksja, wymiana doświadczeń, ćwiczenie nowych sposobów komunikowania się Zajęcia w grupie osobowej odbywają się raz w tygodniu i trwają około 3 godzin (łącznie 40 godz.). Cykl trwa 10 tygodni.

57 Część I.  Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały; jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły.
Adresowana jest do osób, które pragną lepiej komunikować się z dziećmi Część II.  Rodzeństwo bez rywalizacji. Adresowana jest do osób, które uczestniczyły w I cz. programu i pragną: pomóc dziecku odkrywać własną wartość, jako osoby, dostrzegając potencjał, wysiłek i ograniczenia; Część III – Jak rozmawiać z nastolatkiem. Adresowana do rodziców i wychowawców nastolatków,  uwzględniająca problemy wieku dorastania:

58 Grupy Wsparcia dla rodziców
Cele spotkań grupy: Pomoc w rozwoju osobistym; Wspieranie się w pokonywaniu trudności wychowawczych; Psychoedukacja w zakresie wybranych tematów; Umacnianie i kształtowanie sfery wartości wychowawczych.

59 Fundacja Dzieci Niczyje
Rodzina jak drużyna Bez klapsa Trening skutecznego rodzica Być ojcem Być mamą Udział w warsztatach jest nieodpłatny. Szczegółowe informacje można znaleźć na lub dzwoniąc pod numer

60 Metody i formy pracy z osobami,
wobec których stosowana jest przemoc, ze szczególnym uwzględnieniem grupowych form pomocy ofiarom przemocy

61 * Ośrodek dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem
SIEĆ MIEJSC I PROGRAMÓW POMOCY SYSTEMU PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY W RODZINIE * Ośrodek dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem * Zespół Interdyscyplinarny * Centrum/Ośrodek Interwencji Kryzysowej * Specjalistyczna Poradnia dla Rodzin * Świetlice Socjoterapeutyczne * Bezpieczny Pokój Przesłuchań dla ofiar Przemocy * Dom dla matek z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży * Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie * Punkty Informacyjno-Konsultacyjne * Mieszkania Chronione * Porady Indywidualne dla Ofiar Przemocy w Rodzinie * Grupy Terapeutyczne dla Ofiar Przemocy w Rodzinie * Program dla Dzieci – Ofiar Przemocy * Programy Socjoterapeutyczne dla Dzieci

62 CELE INSTYTUCJI Pracownik każdej instytucji realizuje 3 cele:
1) cel instytucji – wszystkie obowiązki określone jakimkolwiek przepisami prawa np. powiadomienie organów ścigania jest celem instytucji ale nie musi być celem klienta 2) cel klienta 3) cel osób pomagających – wszystko to co byśmy chcieli zrobić ale niekoniecznie klient tego chce

63 Formy pomocy oferowane w ramach systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz systemu pomocy społecznej Specjalistyczne Ośrodki Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie pomoc w zakresie interwencyjnym: a) zapewnienie osobie oraz dzieciom pozostającym pod jej opieką schronienia; b) ochrona przed osobą stosującą przemoc w rodzinie; c) udzielenie natychmiastowej pomocy psychologicznej i prawnej oraz zorganizowanie niezwłocznie dostępu do pomocy medycznej w przypadku, gdy wymaga tego stan zdrowia;

64 d) rozpoznanie sytuacji osoby i ocenę ryzyka w zakresie zagrożenia jej bezpieczeństwa lub dzieci pozostających pod jej opieką. w zakresie terapeutyczno-wspomagającym: a) diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie; b) opracowanie indywidualnego planu pomocy ofierze przemocy w rodzinie uwzględniającego: potrzeby, cele, metody i czas pomocy; c) udzielanie poradnictwa: medycznego, psycholo-gicznego, prawnego, socjalnego; d) prowadzenie grup wsparcia lub grup terapeutycznych dla ofiar przemocy w rodzinie;

65 e) prowadzenie terapii indywidualnej ukierunkowanej na wsparcie ofiary przemocy w rodzinie oraz nabycie umiejętności ochrony przed osobą stosującą przemoc w rodzinie; f) zapewnienie dostępu do pomocy medycznej; g) ocenę sytuacji dzieci na podstawie przeprowadzonego w tej rodzinie rodzinnego wywiadu środowiskowego i udzielanie im wsparcia lub pomocy;

66 w zakresie potrzeb bytowych zapewnienie:
a) całodobowego okresowego pobytu dla nie więcej niż trzydziestu osób, z zastrzeżeniem, że liczba ta może ulec zwiększeniu, zależnie od możliwości lokalowych specjalistycznego ośrodka wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie oraz po uzyskaniu zgody organu prowadzącego; b) pomieszczeń do spania przeznaczonych maksymalnie dla pięciu osób, z uwzględnieniem sytuacji rodzinnej ofiary przemocy w rodzinie; c) wspólnego pomieszczenia do pobytu dziennego z miejscem zabaw dla dzieci i miejsca do nauki;

67 d) ogólnodostępnych łazienek, wyposażonych w sposób umożliwiający korzystanie zarówno przez osoby dorosłe, jak i dzieci, odpowiednio jedna łazienka na pięć osób; e) miejsca do prania i suszenia; f) ogólnodostępnej kuchni; g) wyżywienia, odzieży i obuwia; h) środków higieny osobistej i środków czystości.

68 Ośrodki Interwencji Kryzysowej
- świadczenie pomocy osobom i rodzinom, będącym w stanie kryzysu; - przywrócenie osobom i rodzinom znajdującym się w kryzysie równowagi psychicznej i umiejętności samo-dzielnego radzenia w sytuacjach problemowych; - zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej; - zapewnienie specjalistycznej pomocy psychologicznej, poradnictwa socjalnego, prawnego; - zapewnienia w sytuacjach uzasadnionych schronienia do 3 miesięcy.

69 Ośrodki Wsparcia w tym Domy dla Matek z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży
w zakresie interwencyjnym: - zapewnienie schronienia kobietom w ciąży i w okresie okołoporodowym; - izolowanie osób ubiegających się o pomoc przed sprawcami przemocy; - wspieranie w przezwyciężeniu sytuacji kryzysowej; - zapobieganie marginalizacji społecznej; - przygotowanie do świadomego i odpowiedzialnego wypełniania roli rodzicielskiej; - zapobieganie powielaniu złych wzorców rodzinnych i środowiskowych a zwłaszcza wzorca wyuczonej bezradności

70 w zakresie potrzeb bytowych:
- zapewnienie całodobowego okresowego pobytu; - w zakresie opiekuńczo-wspomagającym: - podstawowa pielęgnacja mieszkańca podczas choroby oraz opieka nad dzieckiem w czasie choroby opiekuna dziecka; - umożliwienie korzystania ze świadczeń zdrowotnych; - pomoc w załatwianiu spraw osobistych; - środki higieny osobistej.

71 GRUPOWE FORMY POMOCY OSOBOM DOŚWIADCZAJĄCYM PRZEMOCY
grupa wsparcia/grupa samopomocowa – przeznaczona dla osób, które aktualnie doświadczają przemocy i jest to źródłem dyskomfortu i cierpienia. Główny cel: ochrona uczestniczek przed krzywdzącymi relacjami, nauka życia bez przemocy. Prowadzona przez 2 terapeutów, 1 raz w tygodniu, zawsze w tym samym dniu i w tych samych godzinach. Należy zapewnić opiekę nad dziećmi na czas sesji.

72 Grupy psychoterapeutyczne
Głównym założeniem i celem tej grupy jest powstrzymanie przemocy w rodzinie poprzez:          Zdobycie wiedzy o tym, czym jest przemoc domowa          Rozpoznanie faz przemocy we własnej rodzinie          Zmianę stereotypowego myślenia na temat przemocy          Zmianę przekonań o swojej sytuacji, o świecie i o sobie

73 Poznanie własnych praw i uczenie się ich egzekwowania
         Wyjście z roli osoby doświadczające przemocy          Pracę nad budowaniem poczucia własnej wartości          Uczenie się i ćwiczenie nowych, konstruktywnych zachowań          Obniżenie poziomu napięcia emocjonalnego, radzenie sobie ze stresem

74 Co warto robić?

75

76

77

78 Dziękuję za uwagę